Ulica Królowej Jadwigi w Toruniu

ulica Królowej Jadwigi
Nowe Miasto
Widok od strony ulicy Szerokiej
Państwo	Polska
Województwo	kujawsko-pomorskie
Miejscowość	Toruń
Długość	132 m
Plan
Położenie na mapie Torunia ulica Królowej Jadwigi
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de ulica Królowej Jadwigi
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego (c) SANtosito, CC BY-SA 4.0 ulica Królowej Jadwigi
53,011395°N 18,609866°E/53,011395 18,609866

Ulica Królowej Jadwigi w Toruniu –  jedna z głównych ulic Zespołu Staromiejskiego.

Charakterystyka

Ulica Królowej Jadwigi jest fragmentem najważniejszego traktu pieszego łączącego Rynek Nowomiejski ze Staromiejskim. Leży na Nowym Mieście, prowadzi od zbiegu Rynku Nowomiejskiego z ul. Prostą, krzyżuje się z ulicami Małe i Wielkie Garbary i dochodzi do zbiegu ulic Strumykowej oraz Przedzamcze, gdzie rozpoczyna swój bieg ul. Szeroka. Dawniej łączyła ona nieistniejącą dziś Bramę Wielką (Kotlarską) z północno-zachodnim narożnikiem Rynku Nowomiejskiego.

Historia

W średniowieczu nazywana była ul. Sadlarską (Smergasse, Smehergasse, Schmergasse, Schmier Gasse^[1]), co mogło odnosić się do smaru, mazidła (z niem. die Schmiere) jakiego to używali zamieszkujący ją od średniowiecza przedstawiciele cechów metalowych, przede wszystkim ślusarzy^[1]. W okresie zaborów jej nazwę zmieniono na ulicę Elżbiety (Elisabethstraße). Od 1926 r. nosi obecną nazwę, z przerwami w okresie okupacji (przywrócono wówczas jej niemiecką nazwę z okresu zaborów) oraz w latach 1950-1956 (przemianowano ją na ul. Stalingradzką).

Zabudowa

Jak w przypadku większości ulic toruńskiego Zespołu Staromiejskiego, zabudowa ulicy powstała już w średniowieczu, jednak później uległa przebudowie i obecnie jedynie w niektórych wnętrzach można oglądać pozostałości dawnego wystroju. Wybrane kamienice:

• nr 1 – kamienica o klasycystycznej fasadzie z 1. poł. XIX w.
• nr 3 – kamienica gotycka z XV w., przebudowana na przełomie XVI i XVII w. z gotyckiej, z zachowanym szczytem okuciowym oraz zarysem gotyckiego portalu
• nr 4 – kamienica z secesyjną witryną z pocz. XX w.
• nr 5 – okazała kamienica z 1906 r.
• nr 7 – kamienica o neorenesansowej fasadzie, prawdopodobnie na zrębie gotyckim
• nr 9 – kamienica, pierwotnie gotycka z XIV w., przebudowana w latach 70. XIX w. Pod tynkami zachowały się znaczne fragmenty gotyckiej fasady; we wnętrzu unikatowy zespołów malowideł gotyckich z 3. ćwierci XIV w., przedstawiających sceny z legendy o św. Urszuli, scenę ze św. Marcinem, nieznanej kobiety dosiadającej lwa, scenę Pokłonu Trzech Króli oraz galerię starotestamentowych królów muzykujących i galerię proroków; mieści m.in. siedzibę toruńskiego oddziału Gazety Wyborczej
• nr 13 – okazała kamienica na rogu z ul. Wielkie Garbary, neorenesansowa z narożną wieżyczką, obecnie Empik
• nr 14 – kamienica z pocz. XX w., zbudowana w miejscu domu urodzenia Samuela Bogumiła Lindego, co upamiętniają 2 tablice pamiątkowe

Zobacz też

• Zabytki w Toruniu
• Turystyka w Toruniu
• Transport w Toruniu

Przypisy

Główne ulice i place w Toruniu Główne arterie komunikacyjne Trasa Staromostowa Trasa Średnicowa Północna Trasa Średnicowa Podgórza Trasa Wschodnia Żółkiewskiego Główne place Rynek Staromiejski Rynek Nowomiejski Armii Krajowej Daszyńskiego ks. Frelichowskiego prof. Hoffmana bp. Chrapka św. Katarzyny Niepodległości NOT II Pokoju Toruńskiego Rapackiego Skarbka Teatralny Wybrane ulice na terenie Zespołu Staromiejskiego Bankowa Chełmińska Ciasna Fosa Staromiejska Królowej Jadwigi Most Pauliński Mostowa Podmurna Szeroka Wola Zamkowa Żeglarska Główne ulice w sąsiedztwie Zespołu Staromiejskiego Bulwar Filadelfijski Jana Pawła II Aleja Solidarności Wały gen. Sikorskiego Zobacz też Mosty i wiadukty w Toruniu