Ulica Librowszczyzna w Krakowie

ulica Librowszczyzna
Stare Miasto
Widok od ul. Zyblikiewicza (z północy).
Państwo	Polska
Miejscowość	Kraków
Długość	ok. 150 m.
Przebieg
ul. M.Zyblikiewicza ul. Bonerowska ul. Wielopole
Położenie na mapie Krakowa ulica Librowszczyzna
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de ulica Librowszczyzna
Położenie na mapie województwa małopolskiego ulica Librowszczyzna
50,059110°N 19,945629°E/50,059110 19,945629

Ulica Librowszczyzna – ulica w Krakowie łącząca ulicę M. Zyblikiewicza i ulicę Wielopole. Na jej miejscu w średniowieczu znajdowały się rezydencje krakowskiego patrycjatu, a w XVI wieku – posiadłość zwana ogrodem Gutteterowskim. Od roku 1619 teren należał do Jezuitów, a po kasacie zakonu w 1773 teren należał do Wielopolskich. Za czasów Rzeczypospolitej Krakowskiej, z uwagi na bliskość starego koryta Wisły, mieściły się tam warsztaty i składy portowe Librowskich i innych kupców. Znajdował się tam również targ bydła.

Ulicę wytyczono w 1895 r. Najstarsze kamienice pochodzą z końca XIX wieku i noszą cechy eklektyzmu. Na rogu z ulicą M. Zyblikiewicza znajduje się Dom Pracowników Pocztowej Kasy Oszczędności, wzniesiony w latach 1923-1927 według projektu Adolfa Szyszko-Bohusza.

Nazwę ulicy nadano w 1907 r. na cześć Librowskich. Najbardziej znanym przedstawicielem tej rodziny był Piotr Librowski pochodzący z krakowskiej rodziny kupieckiej, najstarszy obywatel miasta Krakowa – zmarł 18 marca 1825 r. w wieku 124 lat i 6 miesięcy w Krakowie. Był właścicielem dóbr majątkowych Wielopole koło Krakowa.

Zabytkowa kamienica
ul. Librowszczyzna 4.

Bibliografia

• Encyklopedia Krakowa, wyd. PWN, Warszawa-Kraków 2000.
• Jan Adamczewski, Mała Encyklopedia Krakowa, wyd. Wanda, Kraków 1996.