Ulica Mikołaja Kopernika w Warszawie

Ulica Mikołaja Kopernika w Warszawie
	Śródmieście Północne
	; Ulica Kopernika przy ul. Tamka
Państwo	Polska
Województwo	mazowieckie
Miejscowość	Warszawa
Długość	600m
Przebieg
	Położenie na mapie Warszawy (c) Mfloryan at pl.wikipedia, CC BY 2.5 Ulica Mikołaja Kopernika w Warszawie
	Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Ulica Mikołaja Kopernika w Warszawie
	Położenie na mapie województwa mazowieckiego Ulica Mikołaja Kopernika w Warszawie
	52°14′09,5″N 21°01′13,4″E/52,235972 21,020389

Ulica Kopernika przed 1939

Ulica Mikołaja Kopernika – ulica w śródmieściu Warszawy.

Przebieg

Na całej długości jest ulicą jednojezdniową, o dwóch pasach ruchu. Składa się z trzech odcinków.

Odcinek południowy od ul. Foksal do ul. Tamka jest jedynym dojazdem w rejon Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina i ul. Foksal.
Odcinek środkowy, od Tamki do ul. Świętokrzyskiej ma wydzielone pasy dla rowerów i jest częścią ciągu komunikacyjnego łączącego ulicę Świętokrzyską przez Tamkę z mostem Świętokrzyskim. Do czasu rozpoczęcia budowy II linii metra w 2011 stanowił fragment drogi wojewódzkiej nr 719. W 2013 jezdnia na tym odcinku została zwężona, równocześnie wybudowano na nim dwa ronda – na skrzyżowaniach z ul. Tamką i z ul. Świętokrzyską^[1].
Odcinek północny, biegnący obok Warszawskiego Szpitala dla Dzieci. Przedłużeniem ulicy Kopernika na wprost jest ulica Karasia, sama ulica Kopernika skręca na zachód w stronę Krakowskiego Przedmieścia. Na ostatnim odcinku od Karasia do pomnika Kopernika jest jednokierunkowa i wjechać na nią można tylko od ulicy Oboźnej. Od 2006 nie ma drogowego połączenia z Krakowskim Przedmieściem.

Nazwa

W przeszłości drogi biegnące wzdłuż dzisiejszej ulicy Kopernika nosiły nazwy: Zjawienie, Aleksandria, Wróbla (odcinek od Foksal do Ordynackiej). Połączenie dwóch ostatnich w jedną ulicę i nadanie jej nazwy na cześć Mikołaja Kopernika nastąpiło w 1907^[2].

W listopadzie 2012 Rada Warszawy uściśliła brzmienie nazwy ulicy zmieniając ją z Kopernika na Mikołaja Kopernika^[3].

Historia

W 1670 książę Aleksander Zasławski założył jurydykę przy drodze Zjawienie, później od jego imienia nazwaną Aleksandrią. W XVIII wieku stało w okolicy 7 murowanych domów i 12 drewnianych dworków oraz ocalałe z pożaru w 1788 skrzydło pałacu księcia de Nassau. Następnie przy Aleksandrii miał swoją rezydencję i sklepy Seweryn Uruski. W latach 1874–1875 zbudowano w Aleksandrii szpital dla dzieci, który istnieje do dziś.

Po połączeniu dróg w jedną ulicę Kopernika wzniesiono kilka wielopiętrowych kamienic, m.in. w 1911 budynek Centralnego Towarzystwa Rolniczego (obecnie Kopernika 30). W latach 20. XX wieku zbudowano gmach zaprojektowany przez Antoniego Jawornickiego do pełnienia funkcji hotelowych, którego pierwszym gospodarzem stał się Powszechny Zakład Ubezpieczeń Wzajemnych (Kopernika 36/40).

W czasie powstania warszawskiego, w czasie walk o Powiśle, na odcinku między ulicami Szczyglą i Foksal znajdowała się powstańcza barykada^[4].

Po II wojnie światowej przedłużono ulicę Świętokrzyską, łącząc ją z ulicą Kopernika (wcześniej kończyła się przy Nowym Świecie).

Według koncepcji z początku lat 50. XX wieku^[5] ulica Kopernika miała stanowić odciążenie Nowego Światu i przejąć ruch w kierunku północnym. W tym celu przewidziano jezdnię między Domem Partii i Muzeum Narodowym, która miała wiaduktem przechodzić nad Alejami Jerozolimskimi i dalej po wyburzeniu domów przy Smolnej i Foksalu przebiegać poszerzoną ulicą Kopernika, dalej po wyburzeniu szpitala dziecięcego dochodzić przy pomniku Kopernika do Krakowskiego Przedmieścia.

Ważniejsze obiekty

Pomnik Mikołaja Kopernika
Pałac Staszica
Kamienica Władysława Marconiego (nr 15)
Gmach Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń Wzajemnych, dawniej siedziba CRZZ, a obecnie Centrali Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych (nr 36/40)
Warszawski Szpital dla Dzieci (nr 43)
Popiersie Tadeusza Mazowieckiego
Pomnik Solidarności

Obiekty nieistniejące

Kino Skarpa

Przypisy

↑ Krzysztof Śmietana: Za miesiąc Świętokrzyska będzie węższa. warszawa.gazeta.pl, 2013-09-09. [dostęp 2013-10-08].
↑ Kwiryna Handke: Słownik nazewnictwa Warszawy. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 1998, s. 367. ISBN 83-86619-97X.
↑ Uchwała N r XLVI/1259/2012 Rady miasta stołecznego Warszawy z dnia 8 listopada 2012 r. w sprawie nazw niektórych ulic, placów, ronda i skwerów w Dzielnicy Śródmieście m.st. Warszawy. W: Dziennik Urzędowy Województwa Mazowieckiego [on-line]. mazowieckie.pl, 21 listopada 2012. s. 2. [dostęp 2013-10-10].
↑ Stanisław Komornicki: Na barykadach Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1964, s. 244.
↑ WacławW. Ostrowski WacławW., Zespoły zabytkowe a urbanistyka, Warszawa: Arkady, 1980, ISBN 83-213-2973-X, OCLC 830256724 .

Bibliografia

Encyklopedia Warszawy. Wydawnictwo Naukowe PWN, s. 359. ISBN 83-01-08836-2.

[1] Krzysztof Śmietana: Za miesiąc Świętokrzyska będzie węższa. warszawa.gazeta.pl, 2013-09-09. [dostęp 2013-10-08].

[2] Kwiryna Handke: Słownik nazewnictwa Warszawy. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 1998, s. 367. ISBN 83-86619-97X.

[3] Uchwała N r XLVI/1259/2012 Rady miasta stołecznego Warszawy z dnia 8 listopada 2012 r. w sprawie nazw niektórych ulic, placów, ronda i skwerów w Dzielnicy Śródmieście m.st. Warszawy. W: Dziennik Urzędowy Województwa Mazowieckiego [on-line]. mazowieckie.pl, 21 listopada 2012. s. 2. [dostęp 2013-10-10].

[4] Stanisław Komornicki: Na barykadach Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1964, s. 244.

[5] WacławW. Ostrowski WacławW., Zespoły zabytkowe a urbanistyka, Warszawa: Arkady, 1980, ISBN 83-213-2973-X, OCLC 830256724 .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne