Ulica Okopowa w Warszawie

Ulica Okopowa w Warszawie
	Młynów, Nowolipki, Powązki
	; Ulica Okopowa przy rondzie Kercelak
Państwo	Polska
Miejscowość	Warszawa
Długość	2,2 km
Przebieg
	Położenie na mapie Warszawy (c) Mfloryan at pl.wikipedia, CC BY 2.5 Ulica Okopowa w Warszawie
	Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Ulica Okopowa w Warszawie
	Położenie na mapie województwa mazowieckiego Ulica Okopowa w Warszawie
	52°14′42,2″N 20°58′38,3″E/52,245056 20,977306

Ulica Okopowa na wysokości ulicy Kolskiej, widok w kierunku północnym

Okopowa – ulica w dzielnicy Wola w Warszawie.

Przebieg

Rozpoczyna się na skrzyżowaniu ulic Wolskiej i Chłodnej z ulicą Towarową. Wyznacza granice osiedla Nowolipki i Powązek. Kończy się dobiegając do ronda Zgrupowania AK „Radosław”. Krzyżuje się z ulicami: Żytnią, Kaczą, Dzielną, Józefa Mireckiego, Mordechaja Anielewicza, Stawki, Kolską, Spokojną, Powązkowską i Dziką.

Historia

Pierwszą ulicą w Warszawie, której nadano tę nazwę (1770), była obecna ul. Klonowa^[1]. Taką samą nazwę nosiła także w przeszłości obecna ul. Bagatela^[2].

Ulica Okopowa powstała jako droga wewnętrzna przy okopach Lubomirskiego, jej początki sięgają roku 1784. W 1875 na miejscu wału i fosy Okopów wytyczono szeroką ulicę o nazwie Przedokopowa^[3]. Obecna nazwa utrwaliła się w okresie późniejszym.

W 1871 na terenie między obecnymi ulicami: Smoczą, Glinianą, Okopową i Niską, w miejscu zasypanych i splantowanych glinianek, rozpoczęła się budowa garbarni, działającej od lat 80. XIX wieku pod firmą Bracia Pfeiffer^[4]. Pierwotnie zakład został przypisany do numeracji ulicy Smoczej (nr 43), jednak po utworzeniu w 1940 getta warszawskiego uruchomiono nowy wjazd od strony ul. Okopowej i nadano nowy adres od tej ulicy (nr 58/72)^[5].

Po I wojnie światowej przy ulicy Okopowej mieściły się dwa schroniska dla bezdomnych, pod numerem 5 dla eksmitowanych z powodu niepłacenia czynszu oraz pod numerem 59 dla agresywnych i zdemoralizowanych, których usunięto z innych schronisk i noclegowni^[6].

W 1926 pod nr. 43 zakończono budowę stadionu Skry Warszawa^[7]. Kompleks sportowy składał się z dwóch boisk (głównego i treningowego), a pierwsze mecze rozegrano tam na początku sezonu 1927^[7].

Zabudowa ulicy ucierpiała w czasie obrony Warszawy we wrześniu 1939^[8]. Zniszczony w czasie II wojny światowej stadion Skry, częściowo zajęty jako cmentarz ofiar pobliskiego getta^[9], po 1945 nie został odbudowany, a klub przeniósł się na teren w rejonie skrzyżowania ulic: Wawelskiej i Żwirki i Wigury^[10].

W latach 1949–1967 w rejonie północnej części ulicy zbudowano osiedle Muranów Zachodni^[11]. Ulica została przebudowana w 1959 i otrzymała nową nawierzchnię i jarzeniowe oświetlenie^[12].

Ważniejsze obiekty

Cmentarz Powązkowski
Fabryka Garbarska Temler i Szwede (nr 78)
Cmentarz żydowski (nr 49/51)
Zespół Szkół im. Michała Konarskiego (nr 55a)
Akademia Ekonomiczno-Humanistyczna (nr 59)
Pomniki granic getta (na murze cmentarza od strony ul. Anielewicza oraz na rogu ul. Stawki)
Siedziba Caritas Polska (nr 55)
Dom Mody Klif (wcześniej mieściła się w tym miejscu fabryka Pfeifferów, a po 1945 Warszawska Drukarnia Wklęsłodrukowa) (nr 58/72)
Kompleks biurowy Spark
Biurowiec City Gate (ul. Ogrodowa 58)

Obiekty nieistniejące

Rogatki Wolskie
Ogród Rembaczewskiego
Synagoga Cmentarna w Warszawie
Kercelak
KL Warschau
Hotel Czarny Kot

Zobacz też

Historia Woli

Przypisy

↑ Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 6. Kępna–Koźmińska. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 2000, s. 33. ISBN 83-88372-04-4.
↑ Eugeniusz Szwankowski: Ulice i place Warszawy. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1970, s. 14.
↑ Kwiryna Handke: Dzieje Warszawy nazwami pisane. Warszawa: Muzeum Historyczne m.st. Warszawy, 2011, s. 146–147. ISBN 978-83-62189-08-3.
↑ Józef Mieczysław Pfeiffer: Wspomnienia warszawskiego przemysłowca. Warszawa: Bis Press, 2003, s. 18–19. ISBN 83-913295-5-0.
↑ Józef Mieczysław Pfeiffer: Wspomnienia warszawskiego przemysłowca. Warszawa: Bis Press, 2003, s. 24. ISBN 83-913295-5-0.
↑ Paweł Rzewuski: Grzechy Paryża północy. Warszawa: Wydawnictwo Literackie, 2019, s. 93-94. ISBN 978-83-08-06949-3.
↑ ^a ^b Wodniacy, cykliści, piłkarze. Sport w przedwojennej Warszawie. Warszawa: Fundacja Ośrodka Karta, 2012, s. 146–147. ISBN 978-83-61283-68-3.
↑ Władysław Bartoszewski, Bogdan Brzeziński, Leszek Moczulski: Kronika wydarzeń w Warszawie 1939–1949. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1970, s. 17.
↑ Stefan Szczepłek. Radość na gruzach. „ Skarpa Warszawska”, s. 57, listopad 2020.
↑ Wodniacy, cykliści, piłkarze. Sport w przedwojennej Warszawie. Warszawa: Fundacja Ośrodka Karta, 2012, s. 147. ISBN 978-83-61283-68-3.
↑ Barbara Orlańska, Andrzej Dobrucki, Wacław Orzeszkowski, Jan Kazimierz Zieliński: Warszawskie osiedla ZOR. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1968, s. 32, 153.
↑ Aleksy Gajewski: Dwa dni w Warszawie. Warszawa: Wydawnictwo Sport i Turystyka, 1964.Sprawdź autora:1.

[1] Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 6. Kępna–Koźmińska. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 2000, s. 33. ISBN 83-88372-04-4.

[2] Eugeniusz Szwankowski: Ulice i place Warszawy. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1970, s. 14.

[3] Kwiryna Handke: Dzieje Warszawy nazwami pisane. Warszawa: Muzeum Historyczne m.st. Warszawy, 2011, s. 146–147. ISBN 978-83-62189-08-3.

[4] Józef Mieczysław Pfeiffer: Wspomnienia warszawskiego przemysłowca. Warszawa: Bis Press, 2003, s. 18–19. ISBN 83-913295-5-0.

[5] Józef Mieczysław Pfeiffer: Wspomnienia warszawskiego przemysłowca. Warszawa: Bis Press, 2003, s. 24. ISBN 83-913295-5-0.

[6] Paweł Rzewuski: Grzechy Paryża północy. Warszawa: Wydawnictwo Literackie, 2019, s. 93-94. ISBN 978-83-08-06949-3.

[Wodniacy-7] Wodniacy, cykliści, piłkarze. Sport w przedwojennej Warszawie. Warszawa: Fundacja Ośrodka Karta, 2012, s. 146–147. ISBN 978-83-61283-68-3.

[8] Władysław Bartoszewski, Bogdan Brzeziński, Leszek Moczulski: Kronika wydarzeń w Warszawie 1939–1949. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1970, s. 17.

[9] Stefan Szczepłek. Radość na gruzach. „ Skarpa Warszawska”, s. 57, listopad 2020.

[10] Wodniacy, cykliści, piłkarze. Sport w przedwojennej Warszawie. Warszawa: Fundacja Ośrodka Karta, 2012, s. 147. ISBN 978-83-61283-68-3.

[11] Barbara Orlańska, Andrzej Dobrucki, Wacław Orzeszkowski, Jan Kazimierz Zieliński: Warszawskie osiedla ZOR. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1968, s. 32, 153.

[12] Aleksy Gajewski: Dwa dni w Warszawie. Warszawa: Wydawnictwo Sport i Turystyka, 1964.Sprawdź autora:1.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne