Ulica Tadeusza Czackiego w Warszawie
| Śródmieście Północne | |||||||||||||||||||
 | |||||||||||||||||||
| Państwo |  Polska | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | Warszawa | ||||||||||||||||||
| Przebieg | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Położenie na mapie Warszawy  | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski  (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |||||||||||||||||||
 52°14′14,8″N 21°00′53,9″E/52,237444 21,014972 | |||||||||||||||||||
Ulica Tadeusza Czackiego – ulica w śródmieściu Warszawy, biegnąca od ul. Świętokrzyskiej do ul. Romualda Traugutta[1].
Historia
Ulicę Czackiego, zwaną do roku 1884 Włodzimierską na cześć Włodzimierza I Wielkiego, wytyczono w roku 1866 na gruntach należących wcześniej do księży misjonarzy. Obecna nazwa ulicy została nadana w październiku 1916[2].
Poza epizodycznie istniejącym drewnianym teatrzykiem Rappo pierwszymi zabudowaniami ulicy były: gmach Banku Handlowego, przyporządkowany numeracji ul. Traugutta, trzypiętrowa kamienica projektowana przez Juliana Ankiewicza, oraz pałac Natansonów, mieszczący również bank należący do tej rodziny.
Wśród obiektów wzniesionych w pierwszym dziesięcioleciu istnienia ulicy wyróżniała się kamienica pod numerem 23, z wystrojem rzeźbiarskim autorstwa Faustyna Cenglera.
W latach 1878–1880 przy ulicy wybudowano gmach Towarzystwa Kredytowego Miasta Warszawy, zaprojektowany również przez Juliana Ankiewicza.
W tym czasie przy ul. Czackiego powstało też kilka kamienic o starannym, neorenesansowym wystroju fasad; w latach 1882–1884 na posesji Adolfa Szmidta przebito w celach spekulacyjnych ślepy zaułek – obecną ul. Dowcip.
Ostatnim budynkiem wzniesionym przy ulicy Czackiego był gmach Stowarzyszenia Techników, dziś Naczelnej Organizacji Technicznej, wybudowany według projektu Jana Fijałkowskiego w latach 1903–1905.
Ulica zamieszkiwana przed wojną przez zamożnych lokatorów była elementem finansowego „city”, tworzącego się przed wojną wokół placu Wareckiego, obecnego placu Powstańców Warszawy. Korzystały z tego liczne firmy, lokując swoje siedziby wśród przedstawicielstw banków, w tym m.in. koncern chemiczny Solvay.
W 1939 zniszczeniu uległa cała zabudowa narożnika u zbiegu z ul. Świętokrzyską, pozostałe obiekty uległy spaleniu po upadku powstania warszawskiego. Krótko po wojnie rozebrano wypalony pałac Natansonów, oraz kilka kamienic. Z całej zabudowy przetrwały jedynie gmachy Towarzystwa Kredytowego Miasta Warszawy i Stowarzyszenia Techników.
Przypisy
- ↑ Praca zbiorowa pod redakcją Grażyny Kieniewiczowej i Aliny Sokołowskiej, Od Agrykoli do Żywnego. Mały słownik patronów ulic warszawskich, Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1968, s. 37.
- ↑ Adam Szczypiorski: Od Piotra Drzewickiego do Stefana Starzyńskiego. Wrocław: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, 1968, s. 65.
Bibliografia
- Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy, tom 2. Towarzystwo Opieki nad Zabytkami, s. 133. ISBN 83-9066291-4.
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
(c) Mfloryan at pl.wikipedia, CC BY 2.5
Mapa Warszawy - podkład lokalizacyjny
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Poland
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Masovian Voivodeship. Geographic limits of the map:
- N: 53.55N
- S: 50.95 N
- W: 19.15 E
- E: 23.25 E
Autor: Marcin Floryan, Licencja: CC BY 2.5
Ikona ulicy - początek skrzyżowanie T
Autor: Marcin Floryan, Licencja: CC BY 2.5
Ikona ulicy - zakończenie skrzyżowaniem
Crossroads with a major road ahead.
PeKaO - Warszawa, Czackiego 21/23