Ulica Tadeusza Kościuszki w Sanoku
| Śródmieście | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 Widok ulicy od strony wschodniej. Po prawej budynek banku, po lewej budynek sądu (2011) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Przebieg | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Sanoka  | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski  (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie powiatu sanockiego  | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 49°33′37,1″N 22°12′01,2″E/49,560306 22,200333 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ulica Tadeusza Kościuszki w Sanoku – ulica w dzielnicy Śródmieście miasta Sanoka[1].
Została nazwana imieniem Tadeusza Kościuszki. Biegnie od zbiegu z ulicą Jagiellońską i ulicą 3 Maja w centrum miasta w stronę zachodnią do zbiegu z ulicami Rymanowską i Jana Matejki. W jej przebiegu z ulicą Tadeusza Kościuszki zbiegają kolejno: ulica Grzegorza z Sanoka (na północ), ulica Ignacego Daszyńskiego (na południe), Plac Miast Partnerskich (południowy skraj), ulica Adama Mickiewicza (na północ), ulica Feliksa Gieli (na południe), ulica Henryka Sienkiewicza, ulica Generała Władysława Sikorskiego (na południe) oraz ulice Stara i Jasna (obie na południe).
Historia
Widok ulicy w środkowym biegu od zachodu (2014)
Ulica została wytyczona w czasach monarchii Austro-Węgierskiej w wyniku zbiorczej decyzji władz miasta z 16 czerwca 1867 podczas urzędowania burmistrza Sanoka, Erazma Łobaczewskiego, funkcjonowała wówczas pod nazwą Krakowska, jej przebieg określono od domu Ramera i placu koło domu Lisa aż do drogi na cmentarz[2][3]. Wówczas ulica przechodziła w kierunku zachodnim w ulicę Przedmiejską, a ten odcinek obecnie stanowi część ulicy Tadeusza Kościuszki i część ulicy Rymanowskiej. Z okazji 100. rocznicy złożenia przysięgi przez Tadeusza Kościuszkę z 24 marca 1794 podczas insurekcji kościuszkowskiej, w dniu 15 marca 1894 Rada Miejska w Sanoku podjęła o przemianowaniu nazwy ulicy Krakowskiej na ulicę Tadeusza Kościuszki[4][5]. Zgodnie z uchwałą uroczyste obchody odbyły się 1 kwietnia 1894, podczas których dokonano umieszczenia tablicy z nowym imieniem ulicy na domu miejskim pod numerem 86 położonym przy dotychczasowej ulicy Krakowskiej[6][7].
W kolejnych latach w obszarze ulicy powstawały punkty handlowe i sklepy (dotychczas skupione na placu św. Michała i sanockim rynku)[8]. W 1894 Rada Miasta wydała zakaz budowania przy ulicy Tadeusza Kościuszki domów parterowych (sprzeciwił się temu klub radnych żydowskich)[9]. Wraz z rozwojem ulic Tadeusza Kościuszki i Jagiellońskiej ich arterie stały się drogami krajowymi, tym samym sprawiając kłopoty związane ze wzmożonym ruchem ulicznym w centrum miasta[9]. W okresie zaboru austriackiego w ramach autonomii galicyjskiej na przełomie XIX/XX wieku ulicę zamieszkiwała w zdecydowanej większości ludność żydowska[10].
Podczas II wojny światowej w okresie okupacji niemieckiej ulica nosiła równolegle nazwy Kościuszkostrasse[11] oraz Hermann Göring Strasse[12][11][13][14][15][16][17] dla uczczenia Hermanna Göringa[18].
Rzymskokatoliccy mieszkańcy ulicy podlegają parafii Przemienienia Pańskiego.
Zabudowa ulicy
Zabudowania ulicy Tadeusza Kościuszki od strony wschodniej u zbiegu z ulicami Jagiellońską i 3 Maja w kierunku zachodnim:
- Kamienica „Ramerówka” przy ul. Grzegorza z Sanoka 2 (południową fasadą przylega do początku ulicy Tadeusza Kościuszki; do 1939 pod adresem Tadeusza Kościuszki 2[19][20]).
- Kamienica przy ul. Jagiellońskiej 2 w Sanoku (północną fasadą przylega do początku ulicy Tadeusza Kościuszki)
- Ulica Tadeusza Kościuszki 2, przed 1939 pod tym adresem funkcjonowało Koło Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego w Sanoku[21].
- Kamienica przy ul. Tadeusza Kościuszki 3, wcześniej numer 1[22] (w przeszłości własność i sklep wędliniarski Michała Słuszkiewicza, pod adresem byli przypisani także adwokaci z tytułem doktora: Henryk Atlas[23], Adolf Atlas). Do początku lat 30. budynek był pod numerem 60[24]. W 1932 pod numerem 3 działało zastępstwo browaru żywieckiego, które prowadził Władysław Gołkowski[22]. W okresie PRL pod numerem 3 działał bar „Popularny”[25].
- Budynek przy ul. Tadeusza Kościuszki 4 w Sanoku. Budynek został wpisany do gminnego rejestru zabytków miasta Sanoka, opublikowanego w 2015[26].
- Budynek Sądu Rejonowego (pod numerem 5). W latach 30. XX wieku pod numerem 84[27]. Budynek został wpisany do wojewódzkiego (1991)[28] oraz do gminnego rejestru zabytków miasta Sanoka[29].
- Przed 1939 pod numerem ulicy T. Kościuszki 5a funkcjonowało więzienie w Sanoku[30]. Od 1939 pod tym samym numerem przemianowanej ulicy Herman Göring Straße więzienie działało podczas okupacji niemieckiej[15].
- Nieistniejący budynek pod numerem 8, mieszczący aptekę[31], istniał do 1963)
- Kamienica przy ul. Tadeusza Kościuszki 15. Jest to budynek narożny przy zbiegu ulicy T. Kościuszki z ulicą Ignacego Daszyńskiego. W 1914 działał w nim Zakład Pogrzebowy „Concordia”[32]. Budynek stanowił własność Scheinera[33], mieścił się w nim szynk Adama Słuszkiewicza, a po 1945 działał Powiatowych Związków Gminnych Spółdzielni (PZGS) „Samopomoc Chłopska”[34]. W latach 90. w budynku funkcjonował Wiejski Dom Towarowy[35].
- Kamienica przy ul. Tadeusza Kościuszki 16. Budynek wpisany do gminnego rejestru zabytków miasta Sanoka, opublikowanego w 2015[29].
- Plac Miast Partnerskich
- Budynek pod numerem 21. Został ukończony w 1962 i oddany do użytku na początku marca 1964 jako Spółdzielczy Dom Handlowy, stanowiąc inwestycję sanockiej PSS[36][37]. Później ulokowano w nim Sanocki Dom Handlowy (SDH)[38]. W przeszłości w tym miejscu istniały inne zabudowania, w których funkcjonowała restauracja Kukli oraz sklep Stepka[39].
- Kamienica przy ul. Tadeusza Kościuszki 22.
- W 1938 do numeru 23 ulicy był przypisany punkt kontrolny i obwód leczniczy Ubezpieczalni Społecznej w Krośnie[30].
- W budynku pod numerem 25 ulokowano oddział PKO BP[40], pierwotnie uruchomiony w mieście 19 września 1954[41][42].
- Budynek przy ulicy Tadeusza Kościuszki 26 (w przeszłości należący do Wojciecha Ślączki, obecnie główny oddział Poczty Polskiej w Sanoku)
- Pomnik Tadeusza Kościuszki (oraz Park miejski im. Adama Mickiewicza – bezpośrednio za pomnikiem)
- Wcześniej w tym miejscu istniał Dworek Stupnickich, o zwyczajowo przyjętej nazwie „koci dworek”, następnie przeniesiony na obszar Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku[43]
- Kamienica przy ul. Tadeusza Kościuszki 27. W czasie, gdy należała do A. Wilka od 1934 do 1939 działało w nim Prywatne Koedukacyjne Gimnazjum Kupieckie Związku Nauczycielstwa Polskiego[30][44][45].
- Pod numerem 28 przed 1939 działał salon kosmetyczny Renaissance[46].
- Budynek pod numerem 29. W latach 30. był do niego przypisany były burmistrz Sanoka Jan Rajchel[47][48]. Podczas okupacji niemieckiej do numeru 29 był przypisany Ołeksandr Małynowski[14][15].
- Zbór Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Sanoku (mieści się w budynku pod numerem 31).
- Nieistniejący dom pod numerem 32 z lat 1800-1825, wpisany do wojewódzkiego rejestru zabytków.
- Budynek pod numerem 34. Powierzchnie parterowe stanowią lokale użytkowe usługowo-handlowe. Piętra powyżej są lokalami mieszkalnymi. W okresie PRL w budynku na parterze działała restauracja i kawiarnia „Parkowa”[25], otwarta w 1969[49]. Do 1999 w tym miejscu działała restauracja „Max”[50]. Od listopada 1999 do 1 marca najemcą obiektu był PPHU Orlik z Brzegów Górnych, planujący otworzyć tam pub młodzieżowy (w tym czasie lokalem administrowało Sanockie Przedsiębiorstwo Gospodarki Komunalnej, SPGM)[51]. W maju 2000 przetarg na najem lokalu wygrał właściciel pizzerii „Palermo”[52].
- Budynek pod numerem 36. Zaprojektowany przez Władysława Chomiaka w 1926, początkowo budynek mieszkalny, w latach 1932-1939 siedziba Prywatnego Polskiego Gimnazjum Żeńskiego im. Emilii Plater w Sanoku, w czasie II wojny światowej obiekt przejęło wojsko niemieckie, po wojnie budynek służył za internat młodzieży II Liceum Ogólnokształcącego, Liceum Pedagogicznego oraz dla uczniów innych sanockich szkół do 1999, a po remoncie w 2000 ulokowano w nim na początku maja 2001 wydziały Starostwa Powiatowego: Wydział Geodezji i Gospodarki Nieruchomościami, Wydział Architektury i Budownictwa oraz Wydział Ochrony Środowiska, Rolnictwa i Leśnictwa[53][54][55].
- Kamienica pod numerem 37. Umiejscowiona na rogu ulicy T. Kościuszki z ulicą Gen. W. Sikorskiego (wcześniej A. Małeckiego i W. Wróblewskiego)[56]. Budynek został wybudowany ok. 1930[57]. Przed 1939 działał w nim spółdzielnia rolniczo-handlowa „Rolnik”[58], podczas okupacji niemieckiej także Rolnik[11][14][59], a później powstał dom handlowy o tej nazwie.
- Nieistniejąca pracownia rzeźbiarza Stanisława Piątkiewicza[60].
- Blok pod numerem 45, siedziba Prokuratury Rejonowej w Sanoku.
- Wcześniejsza numeracja i zabudowa
- W okresie PRL pod numerem 24 działał Powiatowy Ośrodek Sportu, Turystyki i Wypoczynku „Wierchy”[25].
- Pod numerem 27 zamieszkiwał Jankiel Fink[64]. Przed 1927 pod numerem 27 działała mleczarnia Stanisława Grodzickiego z Bzianki[65].
- Dom pod numerem 65, do którego na początku lat 30. był przypisany lekarz dr Ignacy Grünspan[24], później pod numerem 22[22].
- Dom pod numerem 67, do którego na początku lat 30. był przypisany adwokat dr Włodzimierz Konstantynowicz[27].
- Dom pod numerem 74, do którego na początku lat 30. był przypisany adwokat dr Jerzy Pietrzkiewicz[27].
- Dom pod numerem 96, w którym zamieszkiwał wraz z rodziną Aleksander Piech (1851-1932, ojciec Kazimierza i Tadeusza), brązownik prowadzący w domu zakład pod nazwą „Pracownia Parametrów Kościelnych i Cerkiewnych”[66].
- Dom pod numerem 125, w którym zamieszkiwał lekarz dr Władysław Skalski[64].
- Pod numerem 183 w latach 20. XX wieku działał oddział Polskiego Banku Handlowego z siedzibą w Poznaniu[67]
- Przy ulicy był ulokowany dom rodziny Wyrwicz[68][69], w którym przed 1930 działała cukiernia M. Wyrwicza[70].
- Przed 1939 przy ul. Tadeusza Kościuszki kancelarię adwokacką prowadził dr Stepan Wanczycki[71].
Przypisy
- ↑ O dzielnicy. sanoksrodmiescie.pl. [dostęp 2015-08-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-16)].
- ↑ Edward Zając. Poczet burmistrzów Sanoka. Dr Erazm Łobaczewski 1867–1868. „Tygodnik Sanocki”, s. 6, Nr 26 (190) z 30 czerwca 1995.
- ↑ Edward Zając: Szkice z dziejów Sanoka. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 1998, s. 94-95. ISBN 83-909787-0-9.
- ↑ Księga uchwał Rady miejskiej od 1893 do 25 X 1900. T. XI. sanockabibliotekacyfrowa.pl. s. 55. [dostęp 2021-12-12].
- ↑ Marta Szramowiat. Samorząd miejski Sanoka okresu galicyjskiego. Przemiany gospodarcze w Sanoku. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990, s. 32, 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
- ↑ Kościuszkowska rocznica. Sanok. „Gazeta Narodowa”. Nr 77, s. 2, 5 kwietnia 1894.
- ↑ Alojzy Zielecki, Struktury organizacyjne miasta, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 381.
- ↑ Alojzy Zielecki, Rozwój ruchu niepodległościowego, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995. s. 395.
- ↑ a b Alojzy Zielecki, Rozwój ruchu niepodległościowego, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995. s. 396.
- ↑ Alojzy Zielecki, Mieszkańcy. W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 422.
- ↑ a b c Amtliches Fernsprechbuch fűr das Generalgouvernement. Deutsche Post Osten, 1941, s. 59.
- ↑ Amtliches Fernsprechbuch fűr das Generalgouvernement. Deutsche Post Osten, 1940, s. 36.
- ↑ Amtliches Fernsprechbuch fűr das Generalgouvernement. Deutsche Post Osten, 1942, s. 79.
- ↑ a b c Amtliches Fernsprechbuch fűr das Generalgouvernement. Deutsche Post Osten, 1942, s. 80.
- ↑ a b c Amtliches Fernsprechbuch für das Generalgouvernement (Urzędowa Książka Telefoniczna dla Generalnego Gubernatorstwa 1941). Warszawa: 1941, s. 8.
- ↑ Andrzej Romaniak: Sanok. Fotografie archiwalne – Tom II. Wydarzenia, uroczystości, imprezy. Sanok: Muzeum Historyczne w Sanoku, 2011, s. 138, 166-173. ISBN 978-83-60380-30-7.
- ↑ Stanisław Kawski: Apteka obwodowa – pomoc więźniom. W: Andrzej Brygidyn, Magdalena Brygidyn-Paszkiewicz: Wspomnienia i relacje żołnierzy Sanockiego Obwodu Związku Walki Zbrojnej – Armii Krajowej 1939-1944. Sanok: 2012, s. 129. ISBN 978-83-903080-5-0.
- ↑ Franciszek Oberc. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Okupacyjna administracja Sanoka 1939-1944. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 97, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
- ↑ Wykaz firm handlowych, przemysłowych, rzemieślniczych i wolnych zawodów miasta Sanoka, Zagórza, Rymanowa, Mrzygłoda, Bukowska 1937/8. Informator Chrześcijański. Sanok: Krakowska Kongregacja Kupiecka. Oddział Sanok, 1938, s. 30.
- ↑ Książka telefoniczna. 1939. s. 706. [dostęp 2015-05-26].
- ↑ Jerzy Kapłon: Zarys historii Oddziału Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego w Sanoku (pol.). cotg.pttk.pl. [dostęp 2005-07-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-13)].
- ↑ a b c Spis abonentów sieci telefonicznych państwowych i koncesjonowanych w Polsce (z wyjątkiem m. st. Warszawy). Warszawa: Ministerstwo Poczt i Telegrafów, 1932, s. 513.
- ↑ Ogłoszenie. „Ziemia Sanocka”. 3, s. 4, 13 marca 1919.
- ↑ a b Spis abonentów Państwowych i Koncesjonowanych Sieci Telefonicznych w Polsce (z wyjątkiem m. st. Warszawy) 1931/32 r.. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Poczt i Telegrafów, 1931, s. 490.
- ↑ a b c Stanisław Kłos: Województwo rzeszowskie. Przewodnik. Warszawa: Wydawnictwo Sport i Turystyka, 1969, s. 341.
- ↑ Zarządzenie Burmistrza Miasta Sanoka nr 42/2015 z 9 marca 2015. bip.um.sanok.pl, 2015-03-09. s. 4. [dostęp 2016-10-20].
- ↑ a b c Spis abonentów Państwowych i Koncesjonowanych Sieci Telefonicznych w Polsce (z wyjątkiem m. st. Warszawy) 1931/32 r.. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Poczt i Telegrafów, 1931, s. 491.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podkarpackie, Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2021, s. 144 [dostęp 2016-10-19].
- ↑ a b Zarządzenie Burmistrza Miasta Sanoka nr 42/2015 z 9 marca 2015. bip.um.sanok.pl, 2015-03-09. s. 1. [dostęp 2016-10-19].
- ↑ a b c Spis Abonentów sieci telefonicznych Państwowych i Koncesjonowanych w Polsce (z wyjątkiem m. st. Warszawy) na 1938 r.. Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo „Polska Poczta, Telegraf i Telefon”, 1938, s. 623.
- ↑ Stanisław Kawski: Rola polskich aptek w działalności ruchu oporu 1939–1945. W: Andrzej Brygidyn, Magdalena Brygidyn-Paszkiewicz: Wspomnienia i relacje żołnierzy Sanockiego Obwodu Związku Walki Zbrojnej – Armii Krajowej 1939-1944. Sanok: 2012, s. 131. ISBN 978-83-903080-5-0.
- ↑ Andrzej Romaniak: Sanok. Fotografie archiwalne – Tom II. Sanok: Muzeum Historyczne w Sanoku, 2011, s. 16. ISBN 978-83-60380-30-7.
- ↑ Względnie Szeinera. Stefan Stefański. Pan Stefański opowiada. O balkonikach sanockich kamieniczek. „Tygodnik Sanocki”. 17-18 (233-234), s. 6, 30 kwietnia 1996.
- ↑ Nestor Kiszka: Relacja Kiszki Nestora „Neron”. W: Andrzej Brygidyn, Magdalena Brygidyn-Paszkiewicz: Wspomnienia i relacje żołnierzy Sanockiego Obwodu Związku Walki Zbrojnej – Armii Krajowej 1939-1944. Sanok: 2012, s. 225. ISBN 978-83-903080-5-0.
- ↑ Stefan Stefański. Pan Stefański opowiada. O balkonikach sanockich kamieniczek. „Tygodnik Sanocki”. 17-18 (233-234), s. 6, 30 kwietnia 1996.
- ↑ Spółdzielczy Dom Handlowy w Sanoku. „Nowiny”, s. 6, Nr 168 z 17 lipca 1962.
- ↑ Dom Handlowy w Sanoku oddany do użytku. „Nowiny”, s. 6, Nr 61 z 12 marca 1964.
- ↑ Sklep nr 10 – SDH, ul. Kościuszki 21. psssanok.pl. [dostęp 2016-09-10].
- ↑ Maria Łapiszczak, Borys Łapiszczak: Sanok i dawne województwo rzeszowskie na dawnej pocztówce i fotografii. Cz. VI. Sanok: Poligrafia, 2003, s. 113. ISBN 83-915388-3-4.
- ↑ PKO BP Sanok. banki.pl. [dostęp 2017-12-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-09)].
- ↑ 45-lecie Oddziału PKO BP w Sanoku. „Tygodnik Sanocki”. Nr 43 (415), s. 3, 22 października 1999.
- ↑ Jubileusz 45-lecia Oddziału PKO BP w Sanoku. „Tygodnik Sanocki”. Nr 44 (416), s. 1, 5-6, 29 października 1999.
- ↑ Stefan Stefański. Pan Stefański opowiada. „Koci zamek” i „koci dworek”. „Tygodnik Sanocki”, s. 5, Nr 26 (109) z 10 grudnia 1993.
- ↑ Wojciech Sołtys: Dwuletnia Szkoła Handlowa – Gimnazjum Kupieckie (1925-1939). W: Księga pamiątkowa szkół ekonomicznych w Sanoku 1925-1995. Sanok: 1995, s. 21. ISBN 83-903469-0-7.
- ↑ Szkoły zawodowe w Okręgu Lwowskim. Informator. Lwów: Dziennik Urzędowy Kuratorium Okręgu Szkolnego Lwowskiego, 1939, s. 28.
- ↑ Edmund Słuszkiewicz: Przewodnik po Sanoku i Ziemi Sanockiej. Sanok: Polskie Towarzystwo Tatrzańskie, 1938, s. 149.
- ↑ Spis abonentów sieci telefonicznych państwowych i koncesjonowanych w Polsce (z wyjątkiem m. st. Warszawy). Warszawa: Ministerstwo Poczt i Telegrafów, 1932, s. 514.
- ↑ Spis Abonentów sieci telefonicznych Państwowych i Koncesjonowanych w Polsce (z wyjątkiem m. st. Warszawy) na 1938 r.. Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo „Polska Poczta, Telegraf i Telefon”, 1938, s. 622.
- ↑ Władysław Stachowicz: Życie gospodarcze. Okres tzw. przyspieszonego rozwoju 1957–1975. W: Sanok. Dzieje miasta. Kraków: Secesja, 1995, s. 840. ISBN 83-86077-57-3.
- ↑ Co zamiast Maxa. „Tygodnik Sanocki”. Nr 47 (419), s. 4, 19 listopada 1999.
- ↑ Bartosz Błażewicz. Nie ma Maxa, pubu też nie. Optymalna próżnia. „Tygodnik Sanocki”. Nr 10 (435), s. 3, 10 marca 2000.
- ↑ Jolanta Ziobro. Przetarg na Maxa rozstrzygnięty. Nie tylko pizzeria. „Tygodnik Sanocki”. Nr 21 (446), s. 1, 26 maja 2000.
- ↑ Ewa Filip. Między tradycją a teraźniejszością. „Tygodnik Sanocki”. Nr 4 (481), s. 9, 26 stycznia 2001.
- ↑ Jolanta Ziobro. Na nowym miejscu. „Tygodnik Sanocki”. Nr 19 (496), s. 1-2, 11 maja 2001.
- ↑ Księga pamiątkowa 1928-2008 II Liceum Ogólnokształcącego im. Marii Skłodowskiej-Curie w Sanoku wydana z okazji jubileuszu 80-lecia szkoły, Sanok 2008 s. 16.
- ↑ Andrzej Romaniak: Sanok. Fotografie archiwalne – Tom I. Sanok: Muzeum Historyczne w Sanoku, 2009, s. 334. ISBN 978-83-60380-26-0.
- ↑ Borys Łapiszczak: Sanok w Galicji i Lodomerii (Judaika) na dawnej pocztówce i fotografii. Cz. XII. Sanok: Poligrafia, 2009, s. 36. ISBN 83-918650-6-1.
- ↑ Wykaz firm handlowych, przemysłowych, rzemieślniczych i wolnych zawodów miasta Sanoka, Zagórza, Rymanowa, Mrzygłoda, Bukowska 1937/8. Informator Chrześcijański. Sanok: Krakowska Kongregacja Kupiecka. Oddział Sanok, 1938, s. 7, 30.
- ↑ Amtliches Fernsprechbuch für den Distrikt Warschau (Urzędowa Książka Telefoniczna dla Dystryktu Warschau 1942). Warszawa: Deutsche Post Osten (Niemiecka Poczta Wschód), 1942, s. 125.
- ↑ Księga Adresowa Polski (wraz z W. M. Gdańskiem) dla handlu, przemysłu, rzemiosł i rolnictwa, 1930. Warszawa: Towarzystwo Reklamy Międzynarodowej, 1930, s. 784.
- ↑ Edward Zając. Zostało ich tak niewiele. „Gazeta Bieszczadzka”, s. 8, Nr 9 (136) z 9 maja 1997.
- ↑ Stanisław Kłos: Województwo rzeszowskie. Przewodnik. Warszawa: Wydawnictwo Sport i Turystyka, 1969, s. 342.
- ↑ Władysław Stachowicz. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950-1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 221, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
- ↑ a b Edward Zając: VI. Okres autonomii. 4. Rzemiosło i handel w powiecie sanockim. W: Życie gospodarcze ziemi sanockiej od XVI do XX wieku. Sanok: Stowarzyszenie Inicjowania Przedsiębiorczości, 2004, s. 146. ISBN 83-914224-9-6.
- ↑ Wykaz firm handlowych, przemysłowych, rzemieślniczych i wolnych zawodów miasta Sanoka, Zagórza, Rymanowa, Mrzygłoda, Bukowska 1937/8. Informator Chrześcijański. Sanok: Krakowska Kongregacja Kupiecka. Oddział Sanok, 1938, s. 32.
- ↑ Ogłoszenie. „Gazeta Sanocka”, s. 4, Numer okazowy z 16 grudnia 1894.
- ↑ Państwo polskie. Księga informacyjno-adresowa. R. 1 (1927). Warszawa: 1925, s. 9 (234).
- ↑ Maria Łapiszczak: Sanok na dawnej pocztówce i fotografii. Cz. II. Sanok: 2001, s. 11. ISBN 83-915388-1-8.
- ↑ Maria Łapiszczak, Borys Łapiszczak: Ziemia Sanocka na dawnej pocztówce i fotografii. Cz. III. Sanok: Poligrafia, 2002, s. 10. ISBN 83-915388-1-8.
- ↑ Borys Łapiszczak: Sanocki „Sokół” i 2 Pułk Strzelców Podhalańskich na dawnej pocztówce i fotografii. Cz. V. Sanok: Poligrafia, 2003. ISBN 83-918650-0-2.
- ↑ Wykaz firm handlowych, przemysłowych, rzemieślniczych i wolnych zawodów miasta Sanoka, Zagórza, Rymanowa, Mrzygłoda, Bukowska 1937/8. Informator Chrześcijański. Sanok: Krakowska Kongregacja Kupiecka. Oddział Sanok, 1938, s. 6.
Media użyte na tej stronie
Poland adm location map.svg
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Poland
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Poland
Subcarpathian Voivodeship location map.svg
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Podkarpackie Voivodeship. Geographic limits of the map:
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Podkarpackie Voivodeship. Geographic limits of the map:
- N: 50.9 N
- S: 48.95 N
- W: 21.03 E
- E: 23.66 E
Diamond road sign junction across major road.svg
Crossroads with a major road ahead.
Crossroads with a major road ahead.
Bank Pekao Sanok Kościuszki.jpg
Autor: Lowdown, Licencja: CC BY-SA 3.0
Bank Pekao Sanok Kościuszki Street
Autor: Lowdown, Licencja: CC BY-SA 3.0
Bank Pekao Sanok Kościuszki Street
Ikona ulica róg dół-prawo.svg
Autor: Lechoo.net, Licencja: CC BY-SA 3.0
Ikona ulicy z narożnikiem dół-prawo.
Autor: Lechoo.net, Licencja: CC BY-SA 3.0
Ikona ulicy z narożnikiem dół-prawo.
02014. Sanok, von Kosciuszkistrasse aus gesehen.JPG
Autor: Silar, Licencja: CC BY-SA 3.0
Sanok, von Kosciuszkistrasse aus gesehen
Autor: Silar, Licencja: CC BY-SA 3.0
Sanok, von Kosciuszkistrasse aus gesehen
Sanok location map.png
Autor: OpenStreetMap contributors, Licencja: ODbL
OpenStreepMap location map of Sanok, Poland:
Autor: OpenStreetMap contributors, Licencja: ODbL
OpenStreepMap location map of Sanok, Poland:
- top = 49.5905
- bottom = 49.5234
- left = 22.1468
- right = 22.2844