Ullmannit
 | |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Skład chemiczny | |
|---|---|
| Twardość w skali Mohsa | 5,5 |
| Łupliwość | doskonała |
| Układ krystalograficzny | regularny |
| Gęstość minerału | 6,7 g/cm³ |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa | ołowianoszary, cynowobiały, z pstrymi nalotami |
| Rysa | szaro- czarna |
| Połysk | metaliczny |
Ullmannit – minerał należący do gromady siarkosoli antymonowych. Jak większość antymonowych minerałów kruszcowych, powstaje on w wyniku niskotemperaturowych procesów hydrotermalnych.
Pospolity w Górach Kruszcowych, w Harzgerode w górach Harz, w Siegerlandzie w Niemczech. Najładniejsze kryształy można znaleźć w Monte Nabra w okolicach Sarrabus na Sardynii we Włoszech, jak również w Ramsbeck w regionie Sauerland. Minerał jest kruchy. Zbliźniaczenia występują niezwykle rzadko. Ullmannit występuje najczęściej w skupieniach ziarnistych lub ziemistych.
Został odkryty w 1843 w kopalni Storch und Schöneberg (Nadrenia Północna-Westfalia, Niemcy)[1] i nazwany na cześć niemieckiego chemika i mineraloga Johanna Ullmanna (1771-1821)[2].
Bibliografia
- Olaf i Ulrike Medenbach, Atlas minerałów, wydawnictwo RM, str. 46, 174-175
Przypisy
- ↑ Mineralienatlas Lexikon – Mineral Data (niem.). Mineralienatlas. [dostęp 2010-05-04].
- ↑ Ullmannite Mineral Data (ang.). Webmineral. [dostęp 2010-05-04].
Media użyte na tej stronie
Autor: Ra'ike (see also: de:Benutzer:Ra'ike), Licencja: CC BY-SA 3.0
Ullmannite - Locality: Grube Petersbach, Siegerland - Exposed in the Mineralogical Museum, Bonn, Germany