Ulvi Cemal Erkin

Ulvi Cemal Erkin

Data i miejsce urodzenia	14 marca 1906 Stambuł
Pochodzenie	tureckie
Data i miejsce śmierci	15 września 1972 Ankara
Instrumenty	fortepian
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytor, pedagog
Odznaczenia
Strona internetowa

Ulvi Cemal Erkin (ur. 14 marca 1906 w Stambule, zm. 15 września 1972 w Ankarze)^[1] – turecki kompozytor i pedagog.

Życiorys

W 1925 wygrał konkurs umożliwiający mu naukę w Konserwatorium Paryskim oraz w Narodowej Szkole Muzycznej w Paryżu; studiował kompozycję i grę fortepianową u Jeana Gallona, Noëla Gallona i Nadii Boulanger. Po powrocie do Turcji w 1930 został wykładowcą w szkole na nauczycieli muzyki w Ankarze. W 1949 został mianowany dyrektorem Konserwatorium Państwowego w Ankarze; od 1951 kierował tam Katedrą Fortepianu^[1].

Wraz z Cemalem Reşitem Reyem, Ahmetem Adnanem Saygunem, Hasanem Feritem Alnarem i Necilem Kâzimem Aksesem współtworzył tzw. Grupę Pięciu (Türk Beşleri)^[1].

Twórczość

W swojej twórczości umiejętnie wykorzystywał tradycyjną muzykę turecką, a zwłaszcza jej rytm. Jego kompozycje początkowo odzwierciedlały wpływ impresjonizmu, ale z czasem Erkin odnalazł własny idiom łącząc barwną ekspresję z bogatą i różnorodną instrumentacją^[1].

Pisał utwory orkiestrowe (m.in. 3 symfonie, w tym koncertującą na fortepian; 2 koncerty: fortepianowy i skrzypcowy), muzykę kameralną, muzykę sceniczną, utwory fortepianowe i skrzypcowe oraz pieśni^[1]. Największy rozgłos przyniosła mu rapsodia Köçekçe (1943).

Odznaczenia

• 1950 – Order Palm Akademickich^[2]
• 1959 – Kawaler Legii Honorowej^[2]
• 1963 – Kawaler Orderu Zasługi Republiki Włoskiej^[2]
• 1970 – Oficer Legii Honorowej^[2]

Przypisy

Bibliografia

• Faruk Yener: Erkin, Ulvi Cemal. W: The New Grove Dictionary of Music and Musicians, vol. C. Oxford University Press, 2004. ISBN 978-0-19-517067-2. (ang.)
• Lesław Czapliński. Orkiestrowe barwy tureckiego Orientu. „Muzyka 21”. nr 5, 2011 (pol.).