Umaga (wrestler)

Umaga
Ilustracja
Umaga (2009)
Imię i nazwiskoEdward Smith Fatu
Data i miejsce urodzenia28 marca 1973
San Francisco
Data i miejsce śmierci4 grudnia 2009
Houston
Przyczyna śmierciatak serca
WspółmałżonekL.T. Fatu (2001–2009)
Dzieci4
RodzinaAnoaʻi
Kariera wrestlera
Pseudonimy
ringowe		Armageddon 1
Eddie Fatu
Ekmo
Ekmo Fatu
Jamal
Osu Fatu
Umaga
Wzrost193 cm
Masa ciała159 kg
Zapowiadany zWyspy Samoa
TrenerzyAfa Anoaʻi Sr.
Debiut1995

Umaga, właśc. Edward Smith Fatu (ur. 28 marca 1973 na San Francisco, zm. 4 grudnia 2009 w Houston) – amerykański wrestler pochodzenia samoańskiego. Członek rodziny zawodowych zapaśników pochodzących z Samoa – rodziny Anoa’i. Dwukrotny posiadacz tytułu interkontynentalnego WWE Intercontinental Championship (2007) w federacji World Wrestling Entertainment (WWE).

Kariera

Początki kariery i World Wrestling Federation/Entertainment (1995 – 2003)

Fatu rozpoczął treningi wrestlingu wraz ze swoim kuzynem Mattem Anoaʻi w 1995 w szkole zawodowych zapasów Wild Samoan Training Center[1] w Minneola na Florydzie prowadzonej przez członków rodziny Anoa’i. Jeszcze w 1995 zadebiutował w federacji wrestlingu założonej przez jego wuja Afę Anoa’i – World Xtreme Wrestling (WXW), a w kolejnych latach w innych promocjach niezależnych[2].

W 2001 wraz z Mattem Anoa’i podpisał kontrakt z World Wrestling Federation (późniejsze WWE) na występy w federacjach rozwojowych tej promocji. Pojawił się w Heartland Wrestling Association (HWA) gdzie występował pod pseudonimem Ekmo w tag teamie The Island Boyz u boku Matta Anoa’i i gdzie zdobyli tytuł HWA Tag Team Championship[3]. Następnie obaj występowali w Memphis Championship Wrestling (MCW) gdzie trzykrotnie sięgnęli po mistrzostwo MCW Southern Tag Team Championship.

W dniu 22 lipca 2002 Fatu zadebiutował w WWE podczas jednego z odcinków Raw jako Jamal wraz Mattem Anoa’i (występującym jako Rosey) w tag teamie 3-Minute Warning, gdzie odgrywali rolę „złych brutali”. Początkowo według storyline’u drużyna była enforcerami Erica Bischoffa i atakowała losowych wrestlerów WWE na jego życzenie[4], a także innych pracowników federacji jak konferansjerkę Lilian Garcię. We wrześniu 2002 w ramach drużyny 3-Minute Warning, Fatu rozpoczął feud z tag teamem Billy and Chuck – w tym samym czasie menedżerem 3-Minute Warning został Rico Constantino. Regularnie występował na Raw z Roseyem aż do czerwca 2003, kiedy Fatu rozstał się z WWE.

Total Nonstop Action Wrestling i All Japan Pro Wrestling (2003 – 2005)

We wrześniu 2003 zadebiutował w promocji Total Nonstop Action Wrestling (TNA) jako Ekmo Fatu. Tam też utworzył tag team wraz z Sonnym Siakim[5]. W sierpniu 2004 opuścił TNA. Równocześnie pod koniec 2003 związał się z japońską federacją All Japan Pro Wrestling (AJPW) gdzie zaliczał kolejne występy jako Jamal. W AJPW wszedł w skład stajni Roughly Obsess and Destroy dowodzonej przez Takę Michinoku. Następnie występował w tag teamie z Taiyō Keą, z którym wygrał turniej World's Strongest Tag Determination League pokonując w finale zespół Kaz Hayashi i Satoshi Kojima. W styczniu 2005 Kea i Jamal sięgnęli po mistrzostwo AJPW World Tag Team Championship pokonując drużynę reprezentującą New Japan Pro-Wrestling – Hiroshi Tanahashi i Yutaka Yoshie[6]. W 2005 znalazł się w finale turnieju Champion Carnival jednak przegrał walkę z Kensuke Sasakim[7]. W grudniu 2005 opuścił AJPW bez większych osiągnięć[8].

Powrót do WWE i dalsza kariera (2005 – 2009)

W grudniu 2005 ponownie podpisał kontrakt z WWE. Do telewizji powrócił dopiero na początku kwietnia 2006 pod nowym gimmickiem jako Umaga (co w Gagana Samoa oznacza koniec). Na ciele posiadał kilka tatuaży – w tym jeden wzór zdobiący jego twarz. W nowym gimmicku Fatu odgrywał rolę antagonisty – dzikiego Samoańczyka, który kontrolowany był tylko przez swojego menedżera – Armando Estradę. W swoim debiucie 3 kwietnia 2006 na Raw zaatakował Rica Flaira[9].

W połowie 2006 Umaga rozpoczął swoją serię zwycięstw pokonując m.in. Johna Cenę, Shawna Michaelsa i Triple H’a. Następnie rozpoczął feud z Kane’em, którego po serii ataków pokonał na gali Cyber Sunday (2006) w listopadzie 2006. Umaga pozostawał niepokonanym w kolejnych odcinkach Raw, dopiero po uwikłaniu się w rywalizację z Johnem Ceną, przegrał walkę o tytuł WWE Championship na gali New Year’s Revolution (2007)[10] w styczniu 2007 i tym samym zakończył swoją zwycięską passę, na którą złożyły się 34 wygrane walki w telewizji w okresie od kwietnia 2006 do stycznia 2007 – wtedy też zyskał przydomek Samoan Bulldozer (ang. Samoański Buldożer)[11]. Po przegranej z Ceną na New Year’s Revolution (2007), Umaga kontynuował feud z tym zawodnikiem.

W lutym 2007 został wybrany przez Vince’a McMahona na jego przedstawiciela w tzw. „Bitwie Miliarderów” (Battle of the Billionaires) pomiędzy McMahonem, a rzucającym mu wyzwanie Donaldem Trumpem. „Bitwa” ta miała mieć miejsce na gali WrestleMania 23. Po tym jak McMahon wyznaczył go na swojego reprezentanta, Umaga otrzymał prawo walki o tytuł WWE Intercontinental Championship przeciwko Jeffowi Hardy’emu. Walkę o mistrzostwo interkontynentalne wygrał w odcinku Raw z 19 lutego 2007[12]. Kolejno wszedł w rywalizację z Bobbym Lashleyem, który został reprezentantem Donalda Trumpa. Na gali WrestleMania 23 Umaga przegrał walkę z Lashleyem, przez co Vince McMahon przegrał zakład hair vs. hair[13] i po starciu został ogolony na łyso[14]. W połowie kwietnia 2007 stracił mistrzostwo interkontynentalne na rzecz Santino Marelli. Dalej występował jako enforcer Vince’a i Shane’a McMahonów i prowadził rywalizację z Bobbym Lashleyem w brandzie ECW. Od czerwca 2007 rywalizował z Santino Marellą, którego 2 lipca 2007 pokonał podczas odcinka Raw, zdobywając po raz drugi mistrzostwo WWE Intercontinental Championship[15]. Na początku września 2007 stracił WWE Intercontinental Championship na rzecz Jeffa Hardy’ego. Na przełomie września i października 2007 rozpoczął rywalizację z Triple H’em. Pod koniec listopada 2007 jego drużyna (Team Umaga) zmierzyła się z drużyną Triple H’a (Team Triple H) na gali Survivor Series (2007). Team Umaga uległ drużynie Triple H’a w 4-on-5 handicap matchu. Na początku 2008 przeniósł rywalizację na Batistę, z którym się zmierzył podczas gali WrestleMania XXIV, przegrywając starcie[16].

Pod koniec czerwca 2008 został przeniesiony na SmackDown w ramach draftu. W sierpniu 2008 uległ kontuzji więzadła krzyżowego tylnego przez co pauzował w występach przez kilka miesięcy. Powrócił 30 stycznia 2009 podczas jednego z odcinków SmackDown. Od maja 2009 prowadził rywalizację z CM Punkiem. Najpierw pokonał Punka na gali Judgment Day (2009), a następnie przegrał z nim na Extreme Rules (2009) – była to jego ostatnia walka jaką stoczył w WWE[17]. W dniu 8 czerwca 2009 WWE podało na swojej stronie internetowej informację o rozwiązaniu z nim kontraktu[18]. Później ujawniono, że naruszył zasady programu „Talent Wellness”. Z powodu braku współpracy i odmowy podjęcia leczenia odwykowego został zwolniony z WWE[19].

W lipcu 2009 pojawił się w portorykańskiej federacji World Wrestling Council (WWC). W listopadzie 2009 występował podczas tournée Hulka Hogana po Australii o nazwie Hulkamania: Let The Battle Begin[20].

Tytuły i osiągnięcia

Życie osobiste i śmierć

Był żonaty z L.T., z którą doczekał się czwórki dzieci[21]. Miał dwóch starszych braci, którzy również byli wrestlerami – Sama i Solofę (znanego jako Rikishi). Był wujkiem Jimmy’ego i Jeya Uso występujących w tag teamie The Usos, a także kuzynem wielu innych wrestlerów takich jak: Yokozuna, The Rock, Rosey (Matt Anoa’i) i Roman Reigns.

Pod koniec lipca 2007 periodyki takie jak Sports Illustrated, New York Daily News i The Washington Post wymieniły Umagę w swoich artykułach jako jednego z zawodników wrestlingu, którzy kupowali medykamenty przez tzw. „apteki internetowe” (ang. online pharmacy) co stanowiło pogwałcenie polityki WWE o nazwie „Talent Wellness”. W szczególności artykuły odnosiły się do tego, że Fatu otrzymywał somatotropinę – hormon wzrostu, między lipcem a grudniem 2006 – po tym jak WWE ustanowiła program zakazujący przyjmowania leków ze źródeł internetowych[22]. W czerwcu 2009 Fatu po raz kolejny naruszył zasady programu „Talent Wellness”. Z powodu braku współpracy i odmowy uczęszczania na odwyk został zwolniony z kontraktu w federacji WWE[19].

W dniu 4 grudnia 2009 Fatu został znaleziony przez swoją żonę w ich domu w Houston. Fatu był nieprzytomny, przy czym jego żona zauważyła dodatkowo u niego krwotok z nosa. Po przewiezieniu do szpitala, sanitariusze stwierdzili u niego atak serca po czym został podłączony do aparatury podtrzymującej życie. Następnie doznał drugiego ataku serca, po którym zmarł tego samego dnia ok. godziny 17:00 CST w wieku 36 lat. Raporty toksykologiczne wykazały, że w organizmie wrestlera znajdowały się takie substancje jak: hydrokodon (środek przeciwbólowy), karyzoprodol (lek Soma – środek zwiotczający mięśnie) i diazepam (lek Valium). Ustalono, że połączenie wielokrotnego zażycia różnych leków przez Fatu wraz z jego złym stanem zdrowia ostatecznie doprowadziło do jego śmierci[23].

Rekord w Luchas de Apuestas

WygranyPrzegranyLokalizacjaWydarzenieDataŹródło
Bobby Lashley (włosy Donald Trumpa)Umaga (włosy Vince’a McMahona)Detroit, MichiganWrestleMania 231 kwietnia 2007[24]

Przypisy

  1. ↑ Samoan Dynasty, wildsamoan.com, [dostęp 2021-10-04].
  2. ↑ Matches per Promotion and Year, cagematch.net, [dostęp 2021-10-04].
  3. ↑ Umaga – lista walk w HWA, cagematch.net, [dostęp 2021-10-04].
  4. ↑ 10 Awesome WWE Gimmicks That Were Dropped Way Too Soon – 7. Three Minute Warning, whatculture.com, [dostęp 2021-07-25].
  5. ↑ Umaga – lista walk w TNA w 2003, cagematch.net, [dostęp 2021-10-04].
  6. ↑ Taiyō Kea & Jamal, wrestling-titles.com, [dostęp 2021-10-04].
  7. ↑ AJPW Champion Carnival 2005 – Tag 7, cagematch.net, [dostęp 2021-10-04].
  8. ↑ Umaga – lista walk w AJPW w 2005, cagematch.net, [dostęp 2021-10-04].
  9. ↑ WWE Raw results April 3, 2006, onlineworldofwrestling.com, [dostęp 2021-10-05].
  10. ↑ New Year’s Revolution 2007, prowrestlinghistory.com, [dostęp 2021-10-05].
  11. ↑ WWE Scrapbook: Paying Homage to the Samoan Bulldozer; Umaga Part 1, bleacherreport.com, [dostęp 2021-10-05].
  12. ↑ WWE RAW RESULTS February 19, 2007, onlineworldofwrestling.com, [dostęp 2021-10-04].
  13. ↑ WrestleMania 23, prowrestlinghistory.com, [dostęp 2021-10-05].
  14. ↑ WrestleMania 23, wwe.com, [dostęp 2021-10-05].
  15. ↑ WWE Raw results July 2, 2007, onlineworldofwrestling.com, [dostęp 2021-10-05].
  16. ↑ Batista vs. Umaga, wwe.com, [dostęp 2021-10-05].
  17. ↑ Extreme Rules PPV Results – 6/7/09, wrestleview.com, [dostęp 2021-10-05].
  18. ↑ Umaga released, wwe.com, [dostęp 2021-10-05].
  19. ↑ a b Wrestlers grapple with problems in, out of the ring, cnn.com, [dostęp 2021-10-04].
  20. ↑ Hulkamania Let The Battle Begin Tour – Tag 1, cagematch.net, [dostęp 2021-10-04].
  21. ↑ Wrestler ‘Umaga’ Edward Fatu dies of heart attack, friend says, cnn.com, [dostęp 2021-10-04].
  22. ↑ FOURTEEN WRESTLERS TIED TO PIPELINE, wrestlingfigs.com, [dostęp 2021-10-04].
  23. ↑ Eddie „Umaga” Fatu’s Autopsy and Toxicology Report Revealed, bleacherreport.com, [dostęp 2021-10-04].
  24. ↑ Full WrestleMania 23 results | WWE, www.wwe.com [dostęp 2017-11-27] (ang.).

Linki zewnętrzne

Posiadacze WWE Intercontinental Championship

Media użyte na tej stronie

Umaga en Chicago.jpg
Autor: Gregory Davis, Licencja: CC BY-SA 2.0
Eddie Fatu as Umaga in 2009