Umbriel (księżyc)
 Zdjęcie Umbriela wykonane przez sondę Voyager 2 | |
| Planeta | |
|---|---|
| Odkrywca | |
| Data odkrycia | 24 października 1851[1] |
| Charakterystyka orbity | |
| Półoś wielka | 266 000 km[2] |
| Mimośród | 0,0039[2] |
| Okres obiegu | 4,144 d[2] |
| Nachylenie do płaszczyzny równika planety | 0,128°[2] |
| Długość węzła wstępującego | 33,485°[2] |
| Argument perycentrum | 84,709°[2] |
| Anomalia średnia | 12,469°[2] |
| Własności fizyczne | |
| Średnica równikowa | 1169 km |
| Powierzchnia | 4,30 ×106 km² |
| Objętość | 8,37 ×108 km³ |
| Masa | (1,17 ± 0,13) ×1021 kg |
| Średnia gęstość | 1,40 g/cm³ |
| Przyspieszenie grawitacyjne na powierzchni | 0,23 m/s² |
| Prędkość ucieczki | 0,52 km/s |
| Okres obrotu wokół własnej osi | synchroniczny |
| Albedo | 0,21 |
| Jasność obserwowana (z Ziemi) | 14,0m |
| Temperatura powierzchni | 61 K |
Umbriel (Uran II ) – trzeci co do wielkości naturalny satelita Urana. Odkryty przez Williama Lassella 24 października 1851 roku, równocześnie z Arielem.
Nazwa księżyca pochodzi od złego ducha z poematu Pukiel porwany (The Rape of the Lock) Alexandra Pope’a[1].
Wszystkie duże księżyce Urana są księżycami lodowymi, zbudowanymi z około 40–50% zamrożonej wody zmieszanej ze skałami; są to nieco większe ułamki masowe skał niż w przypadku dużych księżyców Saturna, takich jak Rea. Powierzchnię pokrywają liczne kratery uderzeniowe, spośród których wiele jest znacznie większych niż na Arielu i Tytanii. To sugeruje, że powierzchnia tego księżyca jest starsza i od dłuższego czasu nie wykazuje on aktywności geologicznej. Umbriel jest bardzo ciemny – odbija tylko około połowy światła odbijanego przez Ariela.
Zobacz też
- Ukształtowanie powierzchni Umbriela
- Chronologiczny wykaz odkryć planet, planet karłowatych i ich księżyców w Układzie Słonecznym
Przypisy
| wewnętrzne (13) | |
|---|---|
| główne (5) | |
| nieregularne (9) |
- Lista jest posortowana według odległości od Urana. Największe księżyce mają nazwy pogrubione.
| Planety (☾ ∅) | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Planety karłowate | |||||||||||||||||
| Małe ciała Układu Słonecznego |
| ||||||||||||||||
- Zobacz też
- powstanie i ewolucja Układu Słonecznego
- ciała niebieskie
- lista obiektów w Układzie Słonecznym ze względu na
- Portal: Astronomia
- ciała niebieskie
Media użyte na tej stronie
This is a revised version of Solar_System_XXIX.png.
This image of Uranus was compiled from images returned Jan. 17, 1986, by the narrow-angle camera of Voyager 2. The spacecraft was 9.1 million kilometers (5.7 million miles) from the planet, several days from closest approach. This picture has been processed to show Uranus as human eyes would see it from the vantage point of the spacecraft. The picture is a composite of images taken through blue, green and orange filters. The darker shadings at the upper right of the disk correspond to the day-night boundary on the planet. Beyond this boundary lies the hidden northern hemisphere of Uranus, which currently remains in total darkness as the planet rotates. The blue-green color results from the absorption of red light by methane gas in Uranus' deep, cold and remarkably clear atmosphere.
Diameter comparison of the Uranian moon Umbriel, Moon, and Earth.
Scale: Approximately 28.9 km per pixel.
Umbriel in color