Umowa w Ciudad Juarez

Franciszek Madero w 1911.

Umowa w Ciudad Juarez - traktat pokojowy podpisany 21 maja 1911 roku przez ówczesnego prezydenta Meksyku Porfirio Diaza i liberalnego rewolucjonistę Franciszka Madero, po bitwie o Ciudad Juárez. Układ położył kres walkom pomiędzy zwolennikami Madery i Díaza, i w ten sposób zakończył pierwszą fazę rewolucji meksykańskiej.

Najważniejszym punktem układu była rezygnacja Díaza ze stanowiska prezydenta Meksyku, a Ramóna Corrala ze stanowiska wiceprezydenta. Francisco León de la Barra został mianowany tymczasowym prezydentem, do czasu wolnych wyborów, które zostały wyznaczone na październik 1911 roku. Diaz udał się na wygnanie do Francji.

Traktat pominął kwestie reform rolnych i socjalnych, które Madero wcześniej obiecywał w swoich manifestach. W ten sposób umowa zostawiła dawny reżim Díaza na miejscu, chociaż bez niego samego. Madero także rozczarował chłopów, godząc się, by wszelkie spory o ziemie (w większości pomiędzy drobnymi rolnikami a posiadaczami dużych latyfundiów) były rozstrzygane w starych sądach, w których zasiadali sędziowie jeszcze wyznaczeni przez Díaza. W konsekwencji, zamieszki i walki pomiędzy różnymi frakcjami, szczególnie na wsi, trwały nadal.

Siódmego czerwca 1911, Madero wjechał do stolicy Meksyku i w październiku tego roku został wybrany na prezydenta, a José María Pino Suárez na wiceprezydenta.