Unai Emery

Unai Emery

(c) Fars Media Corporation, CC BY 4.0 Unai Emery (2019)
Imię i nazwisko przy narodzeniu	Unai Emery Etxegoien
Data i miejsce urodzenia	3 listopada 1971 Fuenterrabía
Wzrost	181 cm
Pozycja	pomocnik
Informacje klubowe
Klub	Aston Villa (trener)
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1990–1995 Real Sociedad B 39 (2) 1995–1996 Real Sociedad 5 (1) 1996–2000 Toledo 127 (2) 2000–2002 Racing de Ferrol 51 (7) 2002–2003 Leganés 28 (0) 2003–2005 Lorca Deportiva 31 (1) W sumie: 281 (13)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 2004–2006 Lorca Deportiva 2006–2008 Almeria 2008–2012 Valencia 2012–2013 Spartak Moskwa 2013–2016 Sevilla 2016–2018 Paris Saint-Germain 2018–2019 Arsenal 2020–2022 Villarreal 2022– Aston Villa

Unai Emery Etxegoien (ur. 3 listopada 1971 w Fuenterrabía) – hiszpański piłkarz i trener. Obecnie pełni funkcję trenera klubu Aston Villa.

Życiorys

Unai Emery Etxegoien urodził się 3 listopada 1971 roku w baskijskim mieście Hondarribia. Pochodzi z piłkarskiej rodziny – jego dziadek, Antonio Emery Arocena, w latach 20 i 30 XX wieku był bramkarzem Realu Unión, z którym w latach 1924 i 1927 zdobył Puchar Króla; jego ojciec, Juan Emery Alza, grał m.in. Deportivo La Coruña i Recreativo Huelva, także na pozycji bramkarza^[1].

Kariera zawodnicza

Kariera piłkarska Emerego była skromna. Grał przede wszystkim w drużynach Segunda División i Segunda División B. W Primera División rozegrał jedynie 5 spotkań. Jego pozycją na boisku była lewa pomoc.

Piłkarską karierę rozpoczął w juniorskich zespołach Realu Sociedad. W latach 1990–1996 występował w rezerwach tego zespołu w Segunda División B. W Primera División zadebiutował w sezonie 1995/96 jako gracz pierwszego zespołu Realu Sociedad. Rozegrał wtedy łącznie 5 spotkań, w każdym z nich wchodząc jako zmiennik, zdobył także 1 bramkę przeciwko drużynie Albacete Balompié.

Nie mając szans na regularne występy w pierwszym zespole Realu Sociedad, przeniósł się do grającego w Segunda División CD Toledo, a po spadku tej drużyny do Segunda División B został piłkarzem Racingu Ferrol. Rozegrał również jeden sezon w barwach CD Leganés. W 2003 roku został piłkarzem grającej w Segunda División B drużyny Lorca Deportiva CF. W 2004 roku w wieku 33 lat zakończył karierę piłkarską.

Kariera trenerska

Unai Emery uprawnienia trenerskie zdobył jeszcze jako piłkarz Racingu Ferrol.

Sezon 2004/05 rozpoczął jako piłkarz. W grudniu 2004 roku, po porażce z drużyną AD Ceuta, zwolniony został trener Quique Yagüe^[2]. Emery niespodziewanie otrzymał propozycję jego zastąpienia, którą przyjął ze względu na ciężką kontuzję kolana^[3]. Prowadzona przez niego drużyna zajęła na koniec sezonu 4. miejsce, dające prawo gry w barażach o awans do Segunda División, które wygrała pokonując drużyny Alicante CF i Real Unión Irún^[4]. W kolejnym sezonie prowadzona przez Emerego Lorca Deportiva była rewelacją Segunda División, do końca walcząc o awans do Primera División. Ostatecznie straciła szansę na awans po bezbramkowym remisie z Levante UD^[5].

W sezonie 2006/07 został trenerem grającej w Segunda División Almerii. Pod jego wodzą zespół uzyskiwał bardzo dobre wyniki, i na koniec sezonu z 80 punktami zajął 2. miejsce w tabeli, tym samym uzyskując awans do Primera División^[6].

W sezonie 2007/08 Almería była rewelacją ligi, kończąc rozgrywki na 8. miejscu z dorobkiem 52 punktów. Po zakończeniu sezonu Emery otrzymał propozycję objęcia funkcji trenera Valencii, a 22 maja oficjalnie potwierdzono podpisanie dwuletniego kontraktu^[7].

Po sezonie 2011/2012 odszedł z Valencii^[8], zaś 8 maja 2012 podpisał dwuletni kontrakt ze Spartakiem Moskwa^[9]. Jak sam przyznał, była to jego pierwsza praca poza Hiszpanią. 25 listopada 2012 zrezygnował ze stanowiska szkoleniowca Spartaka po serii przegranych meczów, zakończonej przegraną 1:5 z Dynama^[10].

14 stycznia 2013 roku Unai Emery podpisał półtoraroczny kontrakt z Sevillą^[11]. Na koniec sezonu Sevilla zajęła dopiero 9. miejsce w Primera División, ale dzięki wykluczeniu z europejskich rozgrywek Malagi oraz braku otrzymania licencji przez Rayo Vallecano, zastępczo awansowała do Ligi Europy.

14 maja 2014 roku Emery wygrał rozgrywki Ligi Europy. Jego Sevilla pokonała Benficę w karnych 4:2 – po regulaminowym czasie i dogrywce był bezbramkowy remis. Rozgrywki ligowe drużyna zakończyła na 5. miejscu w tabeli, ponownie zapewniając sobie grę w europejskich pucharach.

27 maja 2015 roku po raz drugi drużyna Emery’ego zwyciężyła w rozgrywkach Ligi Europy, tym razem po pokonaniu ukraińskiego Dnipro 3-2 na Stadionie Narodowym w Warszawie. Dzięki temu andaluzyjski zespół otrzymał prawo gry w Lidze Mistrzów. Rozgrywki ligowe Sevilla ukończyła bowiem ponownie na 5. miejscu w tabeli.

W Lidze Mistrzów Sevilla awansowała do jednej grupy wraz z Borussią Mönchengladbach, Juventusem oraz Manchesterem City. Jesienią z dwoma zwycięstwami i czterema porażkami zajęła trzecie miejsce w grupie, a tym samym wiosną mogła kontynuować europejskie boje w Lidze Europy.

18 maja 2016 roku po raz trzeci z rzędu Emery doprowadził Sevillę do zwycięstwa w Lidze Europy. Tym razem finał odbył się na St. Jakob-Park w Bazylei. Hiszpańska drużyna pokonała angielski Liverpool F.C., pod wodzą Jurgena Kloppa, 3-1, przechodząc do historii jako klub z największą ilością trofeów w rozgrywkach Ligi Europy (i wcześniejszego Pucharu UEFA). Tym samym pomimo odległego 7. miejsca w tabeli ligowej, zespół zakwalifikował się do Ligi Mistrzów.

Od połowy 2016 roku trener Paris Saint-Germain F.C^[12].

23 maja 2018 roku Unai Emery został ogłoszony nowym szkoleniowcem Arsenalu^[13], przejmując klub po trwającej 22 lata erze Arsene’a Wengera. Celem nowego szkoleniowca Kanonierów stał się awans do Ligi Mistrzów. Pomóc w tym mieli sprowadzeni zawodnicy: bramkarz Bayeru Leverkusen Bernd Leno, obrońca Borussii Dortmund Sokratis Papastatopulos oraz pomocnik Lucas Torreira z UC Sampdoria. Pierwszy mecz z Emerym w roli trenera Arsenal przegrał 0-2 z Manchesterem City. W pierwszej połowie sezonu drużyna zajmowała miejsca 4-5. W przerwie zimowej Unai Emery nie mógł liczyć na kolejne wzmocnienia, udało się jedynie wypożyczyć z Barcelony młodego Denisa Suáreza. W drugiej części sezonu Arsenalowi szło lepiej – zespół zajmował w tabeli ligowej pozycje 3-4. dające prawo gry w Lidze Mistrzów. Seria porażek odniesiona na finiszu rozgrywek m.in. z Evertonem i Brighton, ostatecznie zepchnęła londyńczyków na 5. miejsce w Premier League, niedające awansu do Ligi Mistrzów (do miejsca 4. zabrakło Kanonierom 1 punktu, a do 3. pozycji – 2 punktów). Swoje doświadczenie Emery wykorzystał w Lidze Europy, w której po raz czwarty w karierze udało mu się osiągnąć finał, po drodze pokonując Valencię CF, SSC Napoli, Stade Rennais. W finale Arsenal zmierzył się z inną drużyną z Londynu – Chelsea. Pierwsza połowa meczu zakończyła się wynikiem 0-0 a gra Kanonierów wyglądała obiecująco, w drugiej połowie jednak to rywale zdobyli pierwszą bramkę (Olivier Giroud na 1-0 z główki), a podwyższali kolejno Pedro Rodriguez na 2-0, Eden Hazard na 3-0 z rzutu karnego i ponownie Eden Hazard na 4-1. Mimo braku awansu do Ligi Mistrzów, Emery pozostał w Arsenalu na kolejny sezon (2019/2020). Jego początek był dobry – Kanonierzy wygrali pierwsze dwa mecze otwarcia i był to najlepszy wynik klubu od 10 lat. Po porażce z Liverpoolem w trzeciej kolejce 1:3 Arsenal spadł na 3. miejsce i utrzymywał je do meczu z Crystal Palace. Od remisu 2:2 w tym spotkaniu Arsenal nie odniósł żadnego zwycięstwa aż do końca kadencji Emery’ego (w sumie w 7 kolejnych spotkaniach). 29 listopada 2019 r. ze względu na słabe wyniki (ósme miejsce w Premier League) klub poinformował o zwolnieniu Unaia Emery’ego ze stanowiska trenera^[14]. Decyzja zapadła ostatecznie po poniesionej dzień wcześniej porażce w spotkaniu fazy grupowej Ligi Europy z Eintrachtem Frankfurt 1:2.

W lipcu 2020 został trenerem Villarrealu. W sezonie 2020/2021 jego drużyna zakończyła sezon 20/21 na 7. miejscu z wynikiem 58 punktów, a także po raz pierwszy w historii wygrała Ligę Europy (1:1 w regulaminowym czasie gry) po rzutach karnych zakończonych 11:10, dzięki czemu w sezonie 21/22 zagra w Lidze Mistrzów.

Statystyki trenera

Aktualne na 28 maja 2021.

Osiągnięcia trenerskie

Sevilla

• Liga Europy: 2013/14, 2014/15, 2015/16

Paris Saint-Germain

• Mistrzostwo Francji: 2017/18
• Puchar Francji: 2016/17, 2017/18
• Puchar Ligi Francuskiej: 2016/17, 2017/18
• Superpuchar Francji: 2016, 2017

Arsenal

• Finał Ligi Europy: 2018/19

Villareal

• Liga Europy: 2020/21

Indywidualne

• Trofeo Miguel Muñoz^[15] – 2006 i 2007^[16]
• La Liga Manager of the Month: Marzec 2014

Przypisy