United States Marine Corps
 Pieczęć USMC | |
| Państwo |  Stany Zjednoczone |
|---|---|
| Siły zbrojne | United States Armed Forces |
| Nazwa skrócona | US Marines |
| Data utworzenia | 10 listopada 1775 |
| Prefiks | USS |
| Bandera |  |
| Proporzec |  |
| Motto | Honor, Courage, Commitment. Semper fidelis (z łac. „Zawsze Wierny”) |
| Najwyższe dowództwa | |
| Cywilne | prezydent Stanów Zjednoczonych sekretarz obrony sekretarz marynarki |
| Wojskowe | szef operacji morskich dowództwo systemów morskich |
| Wydzielone części składowe | |
| United States Navy United States Marine Corps | |
United States Marine Corps (Korpus Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych), skrótowiec USMC (potocznie: Marines, w języku polskim marines[1]) – jeden z rodzajów amerykańskich sił zbrojnych. W kwietniu 2006 służyło w nim 178 tysięcy żołnierzy. Jego rezerwa (Marine Corps Reserve) w 2004 liczyła 102 tysiące żołnierzy. Chociaż Korpus jest osobną służbą, wraz z marynarką wojenną Stanów Zjednoczonych podlega kierującemu Departamentem Marynarki sekretarzowi marynarki.
Zakres działań bojowych
Korpus jest zdolny do wykonania szerokiego wachlarza zadań. Jak sama nazwa wskazuje, jego specjalność to wykonywanie desantów morskich. W tej właśnie roli korpus odegrał kluczową rolę podczas walk na Pacyfiku w trakcie II wojny światowej. W dzisiejszych czasach tego typu operacje zdarzają się jednak stosunkowo rzadko. W okresie od końca drugiej wojny światowej do dnia dzisiejszego, oddziały Marines z reguły walczą u boku oddziałów wojsk lądowych armii amerykańskiej (US Army) jako zwykła piechota zmechanizowana, wykonując podobne zadania daleko od morza. Dla przykładu podczas inwazji na Irak w 2003 zachodnie skrzydło amerykańskiego natarcia składało się z dywizji piechoty zmechanizowanej wchodzącej w skład wojsk lądowych (US Army), a wschodnie skrzydło z dywizji piechoty morskiej.
Pomimo podobnych ról na polu walki, istnieją bardzo istotne różnice między wojskami lądowymi i korpusem piechoty morskiej. Oba rodzaje wojsk prowadzą cichą, ale intensywną rywalizację między sobą. Od czasu do czasu w Ameryce pojawiają się głosy, że utrzymywanie wielkiego korpusu Marines, praktycznie w roli drugich, równoległych wojsk lądowych obok US Army, jest przeżytkiem i że korpus powinien być – dla oszczędności – znacznie zredukowany. Jednak lobby polityczne korpusu jest tak silne, że wszelkie próby jego redukcji mają małe szanse sukcesu w przewidywalnej przyszłości. Według obecnych planów korpus będzie nawet powiększony, gdyż jego filozofia walki z naciskiem na działania lekkiej piechoty dobrze pasuje do kampanii przeciwko partyzantce, prowadzonych na przykład w Iraku i Afganistanie.
Lotnictwo Korpusu
Korpus piechoty morskiej posiada własne lotnictwo (ang. United States Marine Corps Aviation), w którym służy około 35 tysięcy jego żołnierzy. Najważniejszy samolot to myśliwsko-szturmowy F/A-18 Hornet (143 egzemplarze)[2]. Dywizjony z tymi samolotami często służą na amerykańskich lotniskowcach obok dywizjonów lotnictwa floty, mogą jednak też działać z lotnisk na lądzie. Korpus posiada też 102 samoloty pionowego startu AV-8B Harrier II i 81 F-35 Lightning II[2], które mogą operować z amerykańskich okrętów desantowych typu Wasp i Tarawa. Z okrętów tych mogą również operować helikoptery szturmowe UH-1Y Venom (171 egzemplarzy)[3], czy AH-1Z Viper (90 sztuk i kolejnych 117 w zamówieniu)[2]. Ponadto korpus ma jeszcze całą gamę innych samolotów transportowych i pomocniczych (m.in. 7 tankowców C-130 oraz 57 zmodyfikowanych KC-130)[2], używa też około 700 różnego rodzaju śmigłowców (w tym 277 V-22 Osprey i 141 CH-53)[2].
Historia
Powstanie Korpusu
Za datę powstania US Marines przyjmuje się 10 listopada (Święto Korpusu) 1775, kiedy to Kongres Kontynentalny podjął decyzję o powołaniu piechoty morskiej. W rzeczywistości zalążki pierwszego batalionu marines powstały w połowie grudnia tegoż roku, a w styczniu 1776 pierwszy oddział 230 oficerów i żołnierzy został zaokrętowany na pokładach pięciu okrętów wojennych. W czerwcu 1776, gdy armia Waszyngtona poniosła porażkę nad rzeką Hudson, 130 ludzi zeszło z okrętów i podjęło walkę na lądzie rozpoczynając tym samym tworzenie historii Korpusu.
W 1794 Kongres zdecydował o budowie silnej floty handlowej osłanianej przez 6 fregat. Na każdej z nich miał objąć służbę oddział marines w liczbie „jeden żołnierz na każde działo”. Wreszcie, 11 lipca 1798, Kongres podjął uchwałę o powołaniu do życia Korpusu Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych. Marines w czasie wojny mieli podlegać regulaminowi armii (US Army), ale w czasie służby na morzu podlegał regulaminom marynarki (US Navy). Ten podwójny system obowiązuje do dziś.
Marines zapisali się w historii USA swoją ogromną odwagą i patriotyzmem oddając często amerykańskiemu narodowi najwyższą ofiarę krwi na wszystkich frontach kolejnych wojen.
Dewiza marines brzmi Semper fidelis (w tłumaczeniu z łaciny: Zawsze wierny).
Walki przed II wojną światową
Pierwszym teatrem działań Korpusu była Ameryka Środkowa: Meksyk i tak zwane republiki bananowe (Gwatemala, Honduras, Kostaryka, Nikaragua), gdzie US Marine Corps odgrywał rolę twórcy i „żandarma” amerykańskiej dominacji w tym regionie.
W początkach XX wieku marines uznani zostali za „first to fight”, czyli za formację pierwszego rzutu. Dlatego też jako pierwsi znaleźli się we Francji w 1918. W tym czasie do Korpusu zaciągnęło się 61 tys. ochotników[4], z czego ponad 46 tys. przeszło trening na osławionej wyspie Parris. Ilu marines zginęło w I wojnie światowej, nie wiadomo, ponieważ rząd Stanów Zjednoczonych nie podał strat własnych[5].
II wojna światowa
W przededniu II wojny światowej istniała jedynie kadrowa 1. Brygada Marines, w chwili wybuchu wojny przekształcona w 1. Dywizję (dalej: 1.DMar) dowodzoną przez weterana poprzednich wojen, gen. Aleksandra Vandegrifta, oraz zalążki 2. i 7. dywizji. Brak było (poza zalążkami takich formacji) lotnictwa wspierającego i amfibijnych środków desantowych.
Pierwszym polem bitwy nowoczesnych marines była obrona wyspy Wake przez 449 marines i oficerów z 1.batalionu obrony wybrzeża pod dowództwem majora Jamesa P. Devereuxa, wspieranych przez 68 marynarzy. Walki na wyspie trwały od 8 do 24 grudnia 1941.
Drugim polem bitwy marines były Filipiny, których bronił w 1942 świeżo przeniesiony z Chin 4 pułk 1 DMar. Walki na Półwyspie Bataan zakończyły się klęską i wzięciem do niewoli wszystkich pozostałych przy życiu obrońców Filipin. Spora ich część zginęła w czasie tzw. „marszu śmierci” i w japońskich obozach jenieckich.
Trzecim polem bitwy marines była wyspa Guadalcanal w archipelagu Wysp Salomona, gdzie usadowił się silny garnizon japoński. Walki o Guadalcanal rozpoczęły się lądowaniem 1. DMar w sierpniu 1942, trwały do początków lutego 1943 i zakończyły się pierwszym zwycięstwem amerykańskim w II wojnie światowej.
Wraz z powstawaniem nowych dywizji Korpus przejął główną rolę uderzeniową na wyspach Pacyfiku, biorąc udział we wszystkich ważniejszych operacjach inwazyjnych, jak lądowania na Tarawie, Peleliu czy Iwo Jimie, z ostatnim akcentem uderzenia na Okinawę w 1945.
Marines nie byli obecni na europejskim teatrze działań i nie brali udziału w prowadzonych tu operacjach desantowych, na przykład podczas lądowania w Normandii. Ich rola ograniczyła się do szkolenia oddziałów armii biorących udział w tych operacjach.
W ciągu wojny 19 733 marines oddało życie, a ponad 67 tysięcy zostało rannych. Stanowiąc zaledwie 5% sił amerykańskich użytych w działaniach na wszystkich frontach, Korpus Piechoty Morskiej poniósł 10% wszystkich strat amerykańskich sił zbrojnych.
Okres powojenny
Po zakończeniu II wojny światowej marines brali udział we wszystkich ważniejszych operacjach Amerykańskich Sił Zbrojnych na wszystkich obszarach działań, w tym w:
- wojnie koreańskiej (1950–1953)
- wojnie wietnamskiej (1956–1975)
- operacjach zbrojnych na Grenadzie (1983) i w Panamie (1989)
- I wojnie w Zatoce Perskiej (1990–1991)
- operacjach w Afganistanie i Iraku.
Kierowani często na najtrudniejsze odcinki walk, ponosząc przy tym niebagatelne straty (choć marines stanowią tylko 10% żołnierzy sił zbrojnych USA, to ich członkowie stanowią prawie 25% poległych w całej amerykańskiej armii[6]).
Hymn
Historia
Hymn Korpusu Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych, w oryginale zatytułowany Marines’ Hymn, to zarazem najstarszy oficjalny hymn armii Stanów Zjednoczonych. Jego tekst pochodzi z XIX wieku, autor jest nieznany. Muzyka pochodzi z duetu Gendarmes’ Duet autorstwa Jacques’a Offenbacha. Do 19 sierpnia 1990 roku Korpus Piechoty Morskiej zastrzegał prawa autorskie do hymnu, ale dziś jest on publicznie dostępny i rozpowszechniany[7].
Treść
W oryginale treść hymnu Korpusu brzmi następująco:
From the halls of Montezuma
To the shores of Tripoli,
We fight our country’s battles
In the air, on land, and sea.
First to fight for right and freedom
And to keep our honor clean,
We are proud to claim the title
Of United States Marine.
Our flag’s unfurled to every breeze
From the dawn to setting sun.
We have fought in every clime and place
Where we could take a gun,
In the snow of far-off northern lands
And in sunny tropic scenes.
You will find us always on the job,
The United States Marines.
Here’s health to you and to our Corps
Which we are proud to serve.
In many a strife we’ve fought for life
And have never lost our nerve.
If the Army and the Navy
Ever look on Heaven’s scenes,
They will find the streets are guarded
By United States Marines[7].
Uzbrojenie i wyposażenie
Stopnie wojskowe[8][9]
Żołnierze kontraktowi
| Sergeant Major of the Marine Corps (SgtMajMarCor) | Sergeant Major (SgtMaj) | Master Gunnery Sergeant (MGySgt) | First Sergeant (1stSgt) | Master Sergeant (MSgt) | Gunnery Sergeant (GySgt) | Staff Sergeant (SSgt) | Sergeant (Sgt) | Corporal (Cpl) | Lance Corporal (LCpl) | Private First Class (PFC) | Private (Pvt) |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| E-9 | E-8 | E-7 | E-6 | E-5 | E-4 | E-3 | E-2 | E-1 | |||
 |  |  |  |  |  |  |  |  |  |  | Brak insygniów |
Podoficerowie
| Chief Warrant Officer-5 (CWO5) | Chief Warrant Officer-4 (CWO4) | Chief Warrant Officer-3 (CWO3) | Chief Warrant Officer-2 (CWO2) | Warrant Officer (WO) | Infantry Weapons Officer „Marine Gunner” |
|---|---|---|---|---|---|
| W5 | W4 | W3 | W2 | W1 | CWO2-CWO5 |
 |  |  |  |  | .png) |
Oficerowie
| General (Gen) | Lieutenant General (LtGen) | Major General (MajGen) | Brigadier General (BGen) | Colonel (Col) | Lieutenant Colonel (LtCol) | Major (Maj) | Captain (Capt) | First Lieutenant (1stLt) | Second Lieutenant (2ndLt) |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| O-10 | O-9 | O-8 | O-7 | O-6 | O-5 | O-4 | O-3 | O-2 | O-1 |
 |  |  |  |  |  |  |  |  |  |
Przypisy
- ↑ Hasło marines w Wielkim słowniku ortograficznym PWN.
- ↑ a b c d e World Air Forces 2020 (ang.). Flightglobal Insight. [dostęp 2021-03-31].
- ↑ Last UH-1Y handed over to USMC. „AirForces Monthly”, s. 7, lipiec 2018. Key Publishing (ang.).
- ↑ Zgłosiło się ponad 120 tysięcy.
- ↑ A. Millett, Semper Fidelis, podaje dane częściowe: w czasie walk nad Mozą i o Argonne zginęło 41 oficerów i 1114 żołnierzy; w 96.kompanii z 250 ludzi, którzy wzięli udział w walkach w Lesie Bellau, ocalało zaledwie 21.
- ↑ US Marines – Najszybsza armia świata. „Świat Wiedzy”, s. 97, wrzesień 2011. Wydawnictwo Bauer. ISSN 2083-5825.
- ↑ a b History of The Marines’ Hymn (ang.). Official U.S. Marine Corps Website. [dostęp 2020-09-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-19)].
- ↑ Ranks. A complete break down of all Enlisted, Warrant Officer and Officer ranks and their associated grades (ang.). Official U.S. Marine Corps Website. [dostęp 2020-09-19].
- ↑ U.S. Military Rank Insignia (ang.). U.S. Dept of Defense. [dostęp 2020-09-19].
Bibliografia
- H. Avery Chenoweth, Brooke Nihart: Semper Fi: The Definitive Illustrated History of the U.S. Marines. New York: Fall River Press, 2010. ISBN 978-1-4351-2941-2.
- Allan R. Millett: Semper Fidelis: The History of the United States Marine Corps. New York: FreePress, 1991. ISBN 0-02-921596-X.
Media użyte na tej stronie
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
US Marine Corps Chief Warrant Officer 3 insignia
Colonel rank insignia for the United States Army, Air Force, and Marine Corps and captain rank for U.S. Navy, U.S. Coast Guard, USPHSCC, and NOAACOC.
US Marine Corps Chief Warrant Officer 5 insignia
Da Nang, Vietnam - A young Marine private waits on the beach during the Marine landing. - August 3, 1965.
Sergeant Major of the Marine Corps rank insignia for the United States Marine Corps.
Seal of the United States Marine Corps. It is defined in Executive Order 10538 (alternate source) as:
For more information, see here.Standing upon the western hemisphere of the terrestrial globe containing the lines of latitude and topographical outlines of North, Central, and South America, an American bald eagle with wings displayed horizontally and inverted holding in his beak a scroll inscribed with the motto SEMPER FIDELIS, all bronze. Behind the western hemisphere a foul anchor bend sinister-wise with stock, arms, and flukes in slight perspective, all bronze, on a scarlet background and within a dark blue band edged in gold circumscribed by a gold rope rim and inscribed DEPARTMENT OF THE NAVY • UNITED STATES MARINE CORPS in gold letters. The central device of the seal is the emblem of the United States Marine Corps.
United States Coast Guard Seal, in correct PMS colors. This emblem shall only be used in accordance with the Coast Guard Heraldry Manual, and is not to be reproduced commercially without prior approval of the U.S. Coast Guard.
Rank insignia for a Second lieutenant (US)
Captain rank insignia for the United States Army, Air Force, and Marine Corps. Lieutenant rank insignia for the United States Navy and Coast Guard.
Lieutenant General rank insignia for the United States Army, Air Force, and Marine Corps, as well as Vice Admiral for the United States Navy and United States Coast Guard.
*Description: On a circular background of fair sky and moderate sea with land in sinister base, a tri-mast square rigged ship under way before a fair breeze with after top-sail furled, commission pennant atop the foremast, National Ensign atop the main, and the commodore's flag atop the mizzen. In front of the ship a luce-type anchor inclined slightly bendwise with the crown resting on the land and, in front of the shank and in back of the dexter fluke, an American bald eagle rising to sinister regarding to dexter, one foot on the ground, the other resting on the anchor near the shank; all in proper colors. The whole within a blue annulet bearing the inscription "Department of the Navy" at the top and "United States of America" at the bottom, separated on each side by a mullet and within a rim in the form of a rope; inscription, rope, mullet, and edges of annulet all gold. *Background: The policy for use of the Navy seal and emblem is contained in SECNAV Instr 5030.4 and SECNAV Instr 5030.6. The seal design was approved by the President of the United States by Executive Order 10736 dated October 23, 1957. Request for use of the Navy emblem should be submitted in writing to Defense Printing Service, ATTN: DPSMO, 8725 John Kingman Rd Suite 3239, Fort Belvoir, VA 22060-6220. The telephone number is (703) 767-4218. 1879 version here: http://etc.usf.edu/clipart/54900/54985/54985_seal_navy.htm
Seal of US National Guard
United States Marine Corps (USMC) members from L Company, 3rd Battalion, 3rd Marine Regiment, 3rd Marine Division, practice Military Operations and Urban Terrain (MOUT) warfare at the Camp Hansen, Central Training Area, using unarmed safety rigged Colt 5.56mm M16A2 Assault Rifles (and with under-barrel M203) or FNH 5.56 mm M249 SAW (with EOTech Sight). Note the special rail on the carrying handle of the left's M16A2 and the improvised camo. Camera Operator: LCPL ANTONIO J. VEGA, USMC Date Shot: 10 Apr 2002.
Lieutenant Colonel rank insignia for the United States Army, Air Force, and Marine Corps.
Major General rank insignia for the United States Army, Air Force, and Marine Corps.
Seal of the US Army Reserve. On a dark blue disk the bust of a Minuteman in cocked hat on a pedestal, between two branches of olive Or within a dark blue designation band with gold inner and outer border inscribed UNITED STATES ARMY RESERVE in gold.
- Symbolism:
- The minuteman has traditional been used to represent the citizen soldier.
- The wreath signifies achievement and accomplishment.
- Gold is symbolic of honor and excellence and dark blue signifies loyalty.
- Background:
- The emblem was approved for use as a plaque in 1972 and is used as an unofficial identification device of the United States Army Reserve.
Middle Eastern military forces disembark a U.S. Navy landing craft air cushioned during a live-fire rehearsal of the final exercise with the 26th Marine Expeditionary Unit during Red Reef 2008 in the Middle East, October 27th, 2008.
Seal of the United States Space Force.
Rank insignia of a USMC Chief Warrant Officer, MOS 0306 (Infantry Weapons Officer). Worn on Marine BDUs.
US Marine Corps Warrant Officer 1 insignia
US military insignia, Pay Grade: O-2, NATO Equivalent: OF-1
A rendition of the emblem on the flag of the U.S. Marine Corps (caption text from en.wikipedia as of 2008-09-06)
US Marine Corps Chief Warrant Officer 2 insignia
US Marine Corps Chief Warrant Officer 4 insignia
Gen. David H. Berger, 38th Commandant of the Marine Corps
Brigadier General rank insignia for the United States Army, Air Force, and Marine Corps. Rear admiral (RDML) collar rank insingnia for the United States Navy, Coast Guard, Public Health Service Commissioned Corps, and NOAA Commissioned Officer Corps.
