Uniwersytet Sofijski im. św. Klemensa z Ochrydy

Uniwersytet Sofijski im. św. Klemensa z Ochrydy Софийски университет „Св. Климент Охридски“ St. Clement of Ohrid University of Sofia
Główny budynek uniwersytecki
Data założenia	1904
Typ	publiczna
Patron	Św. Klemens Ochrydzki
Państwo	Bułgaria
Liczba studentów	22 000
Rektor	prof. Anastas Gerdżikow
Członkostwo	Europejskie Stowarzyszenie Uniwersytetów
Położenie na mapie Sofii Uniwersytet Sofijski im. św. Klemensa z Ochrydy
Położenie na mapie Bułgarii Uniwersytet Sofijski im. św. Klemensa z Ochrydy
42°41′37″N 23°20′06″E/42,693611 23,335000
Strona internetowa

Uniwersytet Sofijski im. św. Klemensa z Ochrydy (bułg. Софийски университет „Св. Климент Охридски“) – bułgarska szkoła wyższa z siedzibą w Sofii, założona w 1904 roku na bazie działającej od 1888 Wyższej Szkoły Pedagogicznej.

Po przekształceniu wyższej szkoły pedagogicznej w uniwersytet w 1904 pierwszym rektorem nowej uczelni został językoznawca Aleksandyr Teodorow-Bałan. Uczelnię tworzyły początkowo trzy wydziały (historii i filologii, matematyki i fizyki, prawa). W 1907 uniwersytet został zamknięty na kilka miesięcy przez księcia Ferdynanda po zamieszkach w Sofii, w których aktywny udział wzięli studenci i pracownicy uczelni.

W roku akademickim 1922/1923 uniwersytet składał się z 6 wydziałów. W tym czasie studiowało na uczelni 2388 studentów (w tym 686 kobiet), a kadrę dydaktyczną tworzyło 205 osób. W 1929 obroniono pierwszą rozprawę doktorską. W roku 1934 zakończono budowę kompleksu budynków, w których dzisiaj mieszczą się władze uczelni. Budynek rektoratu projektowali Nikoła Lazarow i Jordan Milanow.

Po przejęciu władzy przez komunistów w 1944 kadra uniwersytecka liczyła 182 profesorów i 286 asystentów. W tym czasie kształciło się na uczelni 13 627 osób. W 1947 powstały trzy nowe wydziały, a uczelnia przyjęła model sowiecki system organizacyjny.

Święto uczelni przypada 25 listopada, w dzień poświęcony św. Klementowi z Ochrydy.

Biblioteka uniwersytecka

Struktura Uczelni

Uczelnia daje możliwość podjęcia studiów na kierunkach humanistycznych oraz ścisłych prowadzonych w ramach szesnastu wydziałów.

• Wydział Biologii
• Wydział Chemii
• Wydział Dziennikarstwa i Komunikacji Masowej
• Wydział Ekonomii i Zarządzania
• Wydział Filologii Klasycznej i Neofilologii
• Wydział Filozoficzny
• Wydział Fizyki
• Wydział Geologii i Geografii
• Wydział Historyczny
• Wydział Matematyki i Informatyki
• Wydział Medyczny
• Wydział Nauczania Początkowego
• Wydział Pedagogiczny
• Wydział Prawa
• Wydział Slawistyczny
• Wydział Teologiczny

Dodatkowo proces kształcenia wspiera Studium Nauki Języków, Studium Wychowania Fizycznego oraz Departament Informacji i Szkolenia Nauczycieli. Uczelnia posiada własne wydawnictwo i bibliotekę z zasobem przekraczającym 2 mln woluminów.

Poczet rektorów uczelni

Okres 1904–1918

• Aleksandyr Teodorow-Bałan
• Bonczo Bojew
• Iwan Georgow
• Stefan Kirow
• Penczo Rajkow
• Michaił Popowilijew
• Benio Conew
• Stefan Jurinicz
• Wasił Złatarski
• Georgi Bonczew
• Anastas Iszirkow
• Georgi Sziszkow

Okres 1918–1941

• Aleksandyr Cankow
• Metodij Popow
• Zachari Karaogłanow
• Wasił Mołłow
• Stefan Petkow
• Władimir Aleksijew
• Gawrił Kacarow
• Georgi Sziszkow
• Stefan Bałamezow
• Stojan Kirkowicz
• Bogdan Fiłow
• Ljuben Dikow
• Michaił Arnaudow
• Georgi Manew
• Georgi Genow
• Aleksandyr Staniszew
• Janaki Mołłow
• Stefan Cankow

Okres 1941–1945

• Stefan Angełow
• Dimityr Kacarow
• Liubomir Czakałow
• Dimityr Silianowski
• Stefan Bałamezow

Okres 1945–1989

• Dimityr Orachowac
• Georgi Nadżakow
• Władimir Georgijew
• Daki Jordanow
• Dimityr Kosiew
• Pantelej Zarew
• Christo Christow
• Błagowiest Siendow
• Iłczo Dimitrow
• Georgi Bliznakow
• Minczo Siemow

Okres 1989–2008

• Nikoła Popow
• Nikołaj Genczew
• Iwan Lalow
• Bojan Biołczew
• Iwan Iłczew
• Anastas Gerdżikow

Doktorzy honoris causa

• Ignacy Mościcki (21 lutego 1939)^[1].

Zobacz też

• Ewgeni Tanczew

Przypisy

Bibliografia

• Strona internetowa uniwersytetu