Unryū (1943)
Historia | |
Stocznia | Stocznia Marynarki w Yokosuka |
---|---|
Położenie stępki | 1 sierpnia 1942 |
Wodowanie | 24 września 1943 |
Dai-Nippon Teikoku Kaigun | |
Wejście do służby | 6 sierpnia 1944 |
Zatopiony | 19 grudnia 1944 |
Los okrętu | zatopiony przez USS „Redfish” (SS-395) |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność | 20 400 t |
Długość | 226,03 m |
Szerokość | 22,00 m |
Zanurzenie | 7,85 m |
Napęd | |
system turbin, 152 000 KM | |
Prędkość | 34 węzły |
Zasięg | 8000 mil morskich |
Uzbrojenie | |
12 dział przeciwlotniczych 127 mm 51 (potem 89) działek przeciwlotniczych 25 mm | |
Wyposażenie lotnicze | |
65 samolotów | |
Załoga | 1595 |
Unryū (jap. 雲龍) – lotniskowiec typu Unryū w służbie japońskiej marynarki wojennej.
Był pierwszym okrętem zmodyfikowanego typu Sōryū.
Użycie bojowe
13 grudnia 1944 "Unryū" załadował na pokład 30 samobójczych bomb pilotowanych Yokosuka MXY7 Ohka. W swój pierwszy i jedyny rejs bojowy wypłynął 17 grudnia z Kure, kierując się w stronę Mindoro i Manili. Był eskortowany przez niszczyciele "Shigure", "Hinoki" i "Momi".
19 grudnia 1944 został storpedowany i zatopiony na Morzu Wschodniochińskim przez amerykański okręt podwodny USS "Redfish", który wystrzelił cztery torpedy. Jedna z nich trafiła "Unryū" o 16.35 w prawą burtę poniżej mostka, a druga o 16.50 w tę samą burtę poniżej przedniej windy do ładowni, gdzie znajdowały się bomby. Okręt przechylił się o 30 stopni, a następnie o 90 stopni i zatonął. Zginął dowódca, komandor Kaname Konishi i 1238 członków załogi. Uratowano tylko jednego oficera i 148 marynarzy, którzy powrócili na pokładzie niszczyciela "Shigure" do Sasebo 22 grudnia.
Dowódcy
Jedynym dowódcą lotniskowca był Kaname Konishi, który od 15 kwietnia do 6 sierpnia 1944 nadzorował oddanie okrętu do służby, a następnie nim dowodził aż do swej tragicznej śmierci.
Bibliografia
- Krzysztof Zalewski: Lotniskowce II wojny światowej. T. 1. Warszawa: Wydawnictwo "Lampart", 1994, s. 155–160. ISBN 83-901273-6-9.
- Grzegorz Barciszewski: Okręty lotnicze Japonii. Wyd. 2. Warszawa: Almapress, 2010, s. 80–81. ISBN 978-83-7020-420-4.
- Hansgeorg Jentschura, Dieter Jung, Peter Mickel: Warships of the Imperial Japanese Navy, 1869-1945. Londyn: Wydawnictwo "Arms and Armour", 1977, s. 56–57. ISBN 0-85368-151-1.
- Conway's All the World's Fighting Ships, 1922–1946. Londyn: Wydawnictwo "Conway Maritime Press", 1980, s. 184. ISBN 0-85177-146-7.
Linki zewnętrzne
- Anthony Tully , Tabular record of movement, combinedfleet.com [dostęp 2011-03-20] (ang.).
- Anthony Tully , STAR-CROSSED SORTIE: The Last Voyage Of UNRYU and DesDiv 52, combinedfleet.com [dostęp 2011-03-20] (ang.).
- C. Peter Chen , Unryu, World War II Database [dostęp 2011-03-20] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Autor: David Newton, uploader was Denelson83, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Naval ensign of the Imperial Japanese Navy and the Japan Maritime Self-Defense Force
Unryu leaving Yokosuka (日本海軍航空母艦 雲龍型「雲龍」横須賀軍港を出港しているところ)