Uprowadzenie samolotu PLL LOT-762
 Inny samolot An-24 należący do PLL LOT, również uprowadzony (w innych okolicznościach), lądujący na lotnisku Tempelhof 21 lipca 1981 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejsce | |
| Data | 22 sierpnia 1981 |
| Liczba zabitych | brak |
| Liczba rannych | brak |
| Typ ataku | |
| Sprawca | Jerzy Dygas |
Uprowadzenie samolotu o numerze 762 – porwanie rejsowego samolotu An-24 Polskich Linii Lotniczych LOT 22 sierpnia 1981 roku[1]. Porywaczem był Jerzy Dygas, który wraz z dwoma innymi osobami[2] sterroryzował załogę samolotu rejsowego z Wrocławia do Warszawy granatem i nakazał skierować maszynę do Berlina Zachodniego[1]. Na pokładzie znajdowało się czterech członków załogi oraz 39 pasażerów[1]. Samolot wylądował o godz. 19:09 na lotnisku Tempelhof, po czym porywacz uwolnił pasażerów, oddał się w ręce amerykańskie i poprosił o azyl[1].
Władze amerykańskie przekazały go policji Berlina Zachodniego, która postawiła go przed sądem z zarzutami o terroryzm[3]. Inaczej niż wielu uciekinierów zza żelaznej kurtyny, Dygas otrzymał wyrok wyższy od minimalnego przewidzianego w niemieckim kodeksie karnym i został skazany na pięć i pół roku więzienia[3].
Ucieczka Dygasa, który był gońcem „Tygodnika Solidarność”, została wykorzystana przez Służbę Bezpieczeństwa do próby zdyskredytowania czasopisma[2][4]. W związku z tym 23 sierpnia przesłuchany został Jan Bohuszewicz (tajny współpracownik SB)[5], który zatrudnił Dygasa w „Tygodniku”, a 28 sierpnia SB przedstawiła plan dyskredytacji na płaszczyźnie propagandowej, jak i operacyjnej[2][4]. W TVP emitowano filmy o porwaniach samolotów ze szczególnym uwzględnieniem uprowadzenia lotu 762[4]. Do redakcji tygodnika nadsyłano też listy w imieniu „szeregowych członków NSZZ „Solidarność”, krytykujące go za dobór współpracowników[4].
Przypisy
- ↑ a b c d Edward F. Mickolus, Todd Sandler, Jean Marie Murdock: International Terrorism in the 1980s: 1980-1983. Iowa State University Press, 1989-01-01, s. 189. [dostęp 2015-08-26]. (ang.).
- ↑ a b c Grzegorz Majchrzak: Z dziejów „Tygodnika Solidarność”: rozpracowanie „Tygodnika Solidarność” przez Służbę Bezpieczeństwa 1980-1982. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2007, s. 19, seria: Studia i materiały. ISBN 978-83-60464-33-5.
- ↑ a b Jerzy Skoczylas, Wojciech Lada: Wielkie ucieczki: o ludziach, którzy zbiegli z PRL-u. Zwierciadło, 2010, s. 114. ISBN 978-83-917955-8-3. [dostęp 2015-08-26]. (pol.).
- ↑ a b c d Grzegorz Majchrzak, Kryptonim „Walet”, „Biuletyn Instytutu Pamięci Narodowej”, Jan M. Ruman (red. nacz.); Jan Żaryn (przew. kol.), 9-10 (118-119), wrzesień 2010, s. 118–120, ISSN 1641-9561 [dostęp 2015-08-31].
- ↑ Grzegorz Majchrzak: Z dziejów „Tygodnika Solidarność”: rozpracowanie „Tygodnika Solidarność” przez Służbę Bezpieczeństwa 1980-1982. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2007, s. 23, seria: Studia i materiały. ISBN 978-83-60464-33-5.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor: Ralf Manteufel, Licencja: GFDL 1.2
Hijacked LOT Antonov An-24B