Urabialność mieszanki betonowej

Urabialność mieszanki betonowej – zdolność do łatwego i dokładnego wypełniania form, przy jednoczesnym zachowaniu jednorodności oraz szczelności w układaniu się mieszanki betonowej[1]. Jest to jedna z najważniejszych cech świeżego betonu, ponieważ ma wpływ na jakość stwardniałych kompozytów oraz wytworzonych z nich produktów[2].

Na urabialność mieszanki betonowej wpływa[1][2]:

  • zawartość wody i związana z nią konsystencja,
  • ilość zaprawy,
  • kształt i tekstura ziaren kruszywa drobnego i grubego,
  • zawartość cementu i innych składników o wielkości ziaren ≤ 0,125 mm,
  • stosunek wody do cementu (w/c),
  • stosunek ilości kruszywa do cementu,
  • zawartość domieszek i dodatków.

Urabialność wzrasta wraz z obniżeniem tarcia wewnętrznego masy betonowej, które zależy od ilości wody[2]. Nie należy zmieniać urabialności poprzez zwiększenie tylko zawartości wody. Zmieni się niekorzystnie stosunek w/c, co obniży wytrzymałość betonu[1].

Badanie urabialności nie jest ściśle określone, jej pomiar bezpośredni jest praktycznie niemożliwy.

Można ją określić na podstawie[1][2]:

  • długości czasu zagęszczania,
  • gładkości otrzymanej powierzchni,
  • dokładności otulenia zbrojenia,
  • pomiaru pracy włożonej przy zagęszczeniu mieszanki do odpowiedniego stopnia[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e Jamroży Z., Beton i jego technologie, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005
  2. ↑ a b c d Dondelewski H., Januszewski M., Betony cementowe zagadnienia wybrane, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 2008.