Uranius Antoninus

Uranius
Lucius Iulius Aurelius Sulpicius Uranius Antoninus
ilustracja
Cesarz rzymski
Okresod 253
do ?
Dane biograficzne
Data śmiercipo 254
Moneta
moneta

Uranius (Lucius Iulius Aurelius Sulpicius Uranius Antoninus, zm. po 254) – dziedziczny kapłan Afrodyty i El Gabala w Emesie w Syrii. W 253 r. odparł najazd Persów na Emesę i ogłosił się cesarzem[1][2]. Po zwycięstwie Waleriana nad Emilianem w tym samym roku zawarł ugodę z Walerianem i zrzekł się pretensji do tytułu cesarskiego. Jego dalsze losy są nieznane, aczkolwiek przypuszcza się, że po przybyciu Waleriana do Syrii w 254 r. mógł zostać zamordowany[3][4].

Przypisy

  1. David L. Vagi: Coinage and history of the Roman Empire, c. 82 B.C.–A.D. 480. T. 1. Taylor & Francis, 2000, s. 344. ISBN 978-1-57958-316-3. (ang.)
  2. Glen Warren Bowersock: Roman Arabia. Harvard University Press, 1994, s. 128. ISBN 978-0-674-77756-9. (ang.)
  3. Lesley Adkins, Roy A. Adkins: Handbook to life in ancient Rome. Infobase Publishing, 2004, s. 28. ISBN 978-0-8160-5026-0. (ang.)
  4. Michael H. Dodgeon, Samuel N. C. Lieu: The Roman Eastern frontier and the Persian Wars (AD 226-363): a documentary history. T. 1. Routledge, 1994, s. 310. ISBN 978-0-415-10317-6. (ang.)

Media użyte na tej stronie

Bronze-Uranius Antoninus-Elagabal stone-SGI 4414.jpg
Uranius Antoninus. 253-254 AD. Æ 32mm (21.42 gm). Struck in year 565 of the Seleukid era or 253/254 AD in Emesa.
AYTOK. COYΛΠ. ANTΩNINOC CE., laureate, draped and cuirassed bust right; viewed from behind
EMICΩN KOΛΩN , hexastyle temple containing the conical stone of Elagabal (ornamented with a facing eagle), shaded by two umbrellas; pediment ornamented with crescent; date EΞΦ in the exergue.

BMC Galatia etc. pg. 241, 24; Delbrück, "Uranius of Emesa," NumChron (1948), pg. 12, 2d; Baldus 38-42 (pl. IV, dies I/5).

Uranius Antoninus is unknown from the ancient literary sources, although Zosimus perhaps confuses this usurper with two usurpers he names as Antoninus and Uranius during the reign of Severus Alexander. He established his government at Emesa in Syria, probably in response to repeated Persian attacks rather than as a challenge to Rome. In any event, it appears he was finally subdued when Valerian I marched to recover the East.