Uranverein

Uranverein – stowarzyszenie niemieckich naukowców zajmujących się badaniem wojskowego wykorzystania energii jądrowej.

Historia

Pierwsze stowarzyszenie uranowe zostało założone w dniu 24 kwietnia 1939 roku pod kierownictwem Abrahama Ezawa jako „Grupa Robocza ds. Fizyki Jądrowej” przy Ministerstwie Edukacji Rzeszy w Berlinie. Drugie „Stowarzyszenie Uranu” powstało po rozpoczęciu drugiej wojny światowej[1]. We wrześniu 1939 roku Werner Heisenberg dołączył do niemieckiego zespołu badań jądrowych na mocy rozkazu wojskowego. Zespół ten został zebrany przez Kurta Diebnera z ramienia Heereswaffenamt, zgodnie z sugestiami chemika fizyczno-chemicznego i eksperta od materiałów wybuchowych Paula Hartecka i innych, że Niemcy powinny zbadać możliwe znaczenie energii jądrowej do wysiłku wojennego. Rezultatem projektu, który w późniejszych latach został przerwany przez ciężkie alianckie bombardowania i sabotaż dostaw ciężkiej wody z Norwegii do Niemiec, był fakt, że nie zbudowano żadnej bomby, jednak zbudowano reaktor jądrowy. Dziesięciu niemieckich fizyków jądrowych, w tym Heisenberg, zostało internowanych przez aliantów w okresie od maja do grudnia 1945 roku, ostatnie sześć miesięcy spędzili w wiejskiej posiadłości Farm Hall w pobliżu Cambridge w Anglii[2].

Przypisy

  1. ↑ Universität Hamburg, Hamburger Forscher des „Uranvereins” (1939-1945), Universität Hamburg., 26 czerwca 2019 [dostęp 2020-12-12] (niem.).
  2. ↑ N.P. Landsman, Getting even with Heisenberg, „Studies in History and Philosophy of Modern Physics”, 33, Amsterdam: Elsevier, 2002, s. 297–325, ISSN 1355-2198, OCLC 231855493 (ang.).