Urban III

Urban III

Urbanus Tertius

Umberto Crivelli
Papież Biskup Rzymu
Kraj działania	Państwo Kościelne
Data i miejsce urodzenia	ok. 1120 Mediolan
Data i miejsce śmierci	20 października 1187 Ferrara
Miejsce pochówku	Katedra w Ferrarze
Papież
Okres sprawowania	25 listopada 1185–20 października 1187
Arcybiskup Mediolanu
Okres sprawowania	9 stycznia 1185–20 października 1187
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Kreacja kardynalska	18 grudnia 1182 Lucjusz III
Kościół tytularny	S. Lorenzo in Damaso
Pontyfikat	25 listopada 1185

Urban III (łac. Urbanus III, właśc. Umberto Crivelli; ur. ok. 1120 w Mediolanie, zm. 20 października 1187 w Ferrarze^[1]) – arcybiskup Mediolanu (1185-1187) i papież od 25 listopada 1185 do 20 października 1187^[2].

Życiorys

Umberto Criveli urodził się w arystokratycznej rodzinie mediolańskiej, która znacznie ucierpiała w wyniku złupienia Mediolanu przez cesarza Fryderyka I Barbarossę w 1162 roku^[1]. Umberto udał się wówczas na wygnanie do Francji, gdzie został archidiakonem w Bourges^[1]. W tym czasie zaprzyjaźnił się z Tomaszem Becketem. Później powrócił do Mediolanu, gdzie został archidiakonem miejscowej kapituły (udokumentowany na tym urzędzie 1181-82).

W grudniu 1182 roku papież Lucjusz III mianował go kardynałem-prezbiterem San Lorenzo in Damaso^[1]. Rok później Uberto działał jako legat papieski w Lombardii i biskup elekt Vercelli. 9 stycznia 1185 promowano go na urząd arcybiskupa Mediolanu, zachował jednak godność kardynalską^[1]. Podpisywał bulle papieskie między 2 stycznia 1183 a 11 listopada 1185. 25 listopada 1185 został wybrany w Weronie na nowego papieża po śmierci Lucjusza^[2]. Koronowano go 1 grudnia 1185.

Pontyfikat

Początkowo papież szukał porozumienia z cesarzem Fryderykiem; zapowiedział, że nie konsekruje antycesarskiego kandydata na arcybiskupa Trewiru oraz wysłał przedstawicieli na ślub cesarskiego syna Henryka VI z Konstancją, dziedziczką tronu Sycylii^[1]. Niebawem doszło jednak do zerwania stosunków z cesarzem – papież odmówił koronacji Henryka na współcesarza, popadł w konflikt z cesarzem odnośnie do zawłaszczania dóbr po zmarłych duchownych, nie zaakceptował także ostatecznie nominata cesarskiego na arcybiskupstwo Trewiru i powołał własnego arcybiskupa^[2]. W odpowiedzi cesarz Fryderyk polecił synowi zajęcie zbrojne Państwa Kościelnego i odcięcie papieża od świata w Weronie razem z kurią^[2]. Urban w odpowiedzi wsparł nieudany bunt antycesarski w Cremonie, następnie wahał się i czasowo szukał porozumienia^[1]. Nie doszło jednak do zgody i Urban podjął decyzję o ekskomunice cesarza. Na wieść o tym popierające cesarza władze Werony nakazały papieżowi opuścić miasto; wyjechał on do Ferrary, w drodze zachorował i niebawem zmarł; pochowano go w tamtejszej katedrze^[1]. Podobno jego śmierć przyspieszyła wiadomość o klęsce krzyżowców w bitwie pod Hittinem.

Przypisy

Bibliografia

• Richard McBrien, Leksykon papieży. Pontyfikaty od Piotra Apostoła do Jana Pawła II, Warszawa 2003
• Ian Stuart Robinson, The Papacy 1073-1198. Continuity and innovations, Cambridge University Press 1990
• Klaus Ganzer, Die entwicklung des auswärtigen Kardinalats im hohen Mittelater, Tybinga 1963
• Pope Urban III. Catholic Encyclopedia. [dostęp 2012-12-12]. (ang.).