Urban Majewski

Urban Majewski
Ilustracja
płk Urban Majewski
Data i miejsce urodzenia6 czerwca 1818
Hajsyn
Data i miejsce śmierci15 marca 1872
Warszawa
Miejsce spoczynkucmentarz Powązkowski
Zawód, zajęciestrażak
Narodowośćpolska
StanowiskoKomendant
PracodawcaWarszawska Straż Ogniowa
MałżeństwoAntonina z domu Karlowicz

Urban Majewski (ur. 6 czerwca 1818[1][2] w Hajsynie, zm. 15 marca 1872[1] w Warszawie) – strażak, naczelnik Warszawskiej Straży Ogniowej.

Życiorys

Urodził się 6 czerwca 1818 w Hajsynie, mieście powiatowym, w niezamożnej rodzinie. Wcześnie osierocony przez rodziców, w 16 roku życia wstępuje do służby wojskowej. Pełniąc służbę wojskową w 1863 doszedł do stopnia pułkownika.

W 1861 zostaje mianowany dowódcą warszawskiej straży ogniowej. Daje się poznać jako ofiarny strażak, nie szczędzący zdrowia dla ratowania mienia mieszkańców miasta. W kierowaniu powierzoną mu jednostką starał się o jej jak najlepsze działanie. Dzięki jego staraniom w 1864 zakupiono w Anglii dwie sikawki parowe i w dwa lata później warszawska firma Lilpop i Rau dostarczyła jeszcze jedną taką maszynę.

Był inicjatorem wprowadzenia usprawnień i urządzeń w działaniu straży pożarnych takich jak: sznury z węzłami, worki do spuszczania się na dół, płachty do skakania z wysokości, aparaty tlenowych do oddychania w dymie.

Żonaty z Antoniną z domu Karlowicz, mieli razem dwie córki i trzech synów.

Na początku marca 1872 uległ wypadkowi w trakcie akcji gaśniczej w Warszawie i zmarł dnia 15 marca 1872. Pochowany został na warszawskich Powązkach[2] (kwatera 180-3-1,2,3)[3].

Przypisy

  1. a b Jakub Nowak, Historia, warszawa-straz.pl [dostęp 2021-01-01] (pol.).
  2. a b Karol Kierzkowski, Przewodnik po mogiłach zasłużonych pożarników; Cmentarz Powązkowski oraz Cmentarz Komunalny (dawny wojskowy), Warszawa: Komenda Wojewódzka Państwowej Straży Pożarnej w Warszawie, listopad 2017, s. 28 [dostęp 2021-01-01] (pol.).
  3. Cmentarz Stare Powązki: URBAN MAJEWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2021-07-07].

Bibliografia

  • S. Orgelbrand: Encyklopedia Powszechna. T. 9. Warszawa: Wydawnictwo Towarzystwa Akcyjnego Odlewni czcionek i Drukarni S. Orgelbranda Synów., 1901, s. 551, seria: Encyklopedia Powszechna : z ilustracjami i mapami.

Media użyte na tej stronie