Urlop w Wenecji

Urlop w Wenecji
Summertime
Ilustracja
Katharine Hepburn w głównej roli żeńskiej
Gatunek

melodramat

Rok produkcji

1955

Data premiery

29 maja 1955

Kraj produkcji

Wielka Brytania
Stany Zjednoczone

Język

angielski
włoski

Czas trwania

100 min

Reżyseria

David Lean

Scenariusz

David Lean
Herbert Ernest Bates

Główne role

Katharine Hepburn
Rossano Brazzi

Muzyka

Alessandro Cicognini

Zdjęcia

Jack Hildyard

Scenografia

Vincent Korda

Montaż

Peter Taylor

Produkcja

Ilya Lopert

Wytwórnia

Lopert Pictures Corporation
London Film Productions

Dystrybucja

Independent Film Distributors (kina)
United Artists (kina)
CBS (TV)

Urlop w Wenecji (ang. Summertime) – brytyjsko-amerykański melodramat z 1955 roku w reżyserii Davida Leana. Adaptacja sztuki Arthura Laurentsa pt. The Time of the Cuckoo (1952).

Opis fabuły

Jane Hudson, nigdy niezamężna Amerykanka w średnim wieku, przyjeżdża do Wenecji na swój wymarzony urlop w Europie. W jednej z przytulnych kawiarenek "wpada w oko" przystojnemu Włochowi imieniem Renato. Obydwoje ulegają wzajemnej fascynacji, która szybko przeradza się w płomienne uczucie. Jednak odkrycie przez Jane faktu, że ma do czynienia z żonatym mężczyzną (nie do końca szczerym), w połączeniu z jej purytańską mentalnością oraz świadomością, że wraz z końcem urlopu obydwoje będą musieli powrócić do swoich "ról", wbrew autentycznym uczuciom doprowadza do rozstania. Jego symbolem jest ostatnia scena filmu – kiedy spóźniony na odjazd pociągu Jane, Renato bezskutecznie biegnie po peronie usiłując wręczyć jej drobny upominek – symboliczny biały kwiat gardenii.

Obsada aktorska

  • Katharine Hepburn – Jane Hudson
  • Rossano Brazzi – Renato de Rossi
  • Isa Miranda – pani Fiorini
  • Darren McGavin – Eddie Yaeger
  • Mari Aldon – Phyl Yaeger
  • Jane Rose – pani McIlhenny
  • MacDonald Parke – pan McIlhenny
  • Gaetano Autiero – Mauro
  • Jeremy Spenser – Vito de Rossi
  • Virginia Simion – Giovanna
  • André Morell – angielski pasażer w przedziale
  • Gino Cavalieri – konduktor na stacji

i inni.

O filmie

Urlop w Wenecji był kolejnym filmem utalentowanego brytyjskiego reżysera Davida Leana, stworzonym u progu jego światowej kariery, jaką zapewniły mu kolejne dzieła takie jak: Most na rzece Kwai (1957), Lawrence z Arabii (1962), Doktor Żywago (1965). Po latach Lean uważał obraz za swój ulubiony film[1].

Film był adaptacją udanej sztuki Arthura Laurentsa z 1952 roku. Jednak jak pisali krytycy, uproszczoną i pozbawioną większości indywidualnych odcieni i psychologicznych subtelności teatralnego pierwowzoru[2].

Odbiór

Obraz spodobał się zarówno widzom, jak i krytykom. Tylko z rozpowszechniania w kinach USA i Kanady przyniósł 2 mln. dolarów wpływów[3]. Krytycy chwalili zwłaszcza kreację Katharine Hepburn jako "bezsporny" i "główny walor filmu"[4][5][2].

Urlop w Wenecji stanowi idealny przykład tradycyjnego melodramatu z ambicjami psychologicznymi, opowieści o miłości pięknej i niemożliwej, namiętnej i przepojonej melancholią.

Maria Kornatowska (polski krytyk filmowy)[4]

Ze względu na fabułę, film miał również problem z PCA, której szef – Geoffrey Shurlock – w liście skierowanym do kierownictwa United Artists (dystrybutora filmu w USA) odmówił certyfikacji filmu ze względu na przedstawione w nim "cudzołóstwo". Ostatecznie organizacja, stanowiąca ówcześnie w Stanach Zjednoczonych rodzaj nieformalnej cenzury, wydała zgodę na dystrybucję po usunięciu kilku "niemoralnych" scen z filmu[1].

Obecnie (2021), ponad 60 lat po premierze, w rankingu popularnego filmowego serwisu internetowego Rotten Tomatoes obraz posiada wysoką, 89-procentową, pozytywną ocenę "czerwonych pomidorów"[6].

Plenery

Plenery filmu były jak najbardziej autentyczne. Obraz powstawał m.in. w Wenecji, gdzie nakręcono 90 procent scen (pozostałe lokalizacje to Burano i Rzym). Uważny widz dostrzeże w nim charakterystyczne dla tego miasta miejsca z placem św. Marka włącznie. Według krytyków autentyczność plenerów była – ze względu na romantyczno-miłosną fabułę filmu – jego dodatkowym atutem[7]. Amerykański krytyk filmowy Bosley Crowther w swojej recenzji filmu zamieszczonej w The New York Times uznał nawet miasto za odtwórcę głównej roli ("principal performer"). Początkowo lokalizacja zdjęć stanowiła problem dla władz miasta, które obawiały się, że pobyt amerykańskiej ekipy filmowej w wielu miejscach stanowiących atrakcję turystyczna miasta oraz zaangażowanie do filmu gondolierów (w pewnym momencie zagrozili oni nawet strajkiem o ile władze miasta wydadzą pozwolenie na zdjęcia) w szczycie sezonu turystycznego, może stanowić stanowić zagrożenie dla dochodów tej branży. Problem został rozwiązany, gdy przekazało hojną darowiznę na fundusz utworzony w celu sfinansowania renowacji bazyliki św. Marka. Sam Lean miał również obiecać kardynałowi, że w świętych miejscach miasta i wokół nich nie będzie widać krótkich sukienek ani nagich ramion kobiet[1].

Źródła podają, że w kolejnych latach po premierze turystyka w mieście wzrosła, a miejsce gdzie w jednej ze scen filmu Hepburn wpada do kanału było jednym z najchętniej odwiedzanych[8].

Nagrody i nominacje[9]

RokNazwa/WydarzenieNagroda/KategoriaNominowanyRezultat
1956OscarNajlepsza reżyseriaDavid Leannominacja
Najlepsza aktorka pierwszoplanowaKatharine Hepburnnominacja
1956BAFTANajlepszy filmnominacja
Najlepsza aktorka zagranicznaKatharine Hepburnnominacja
1955National Board of ReviewTop Ten Films5. miejsce
1955Nagroda Stowarzyszenia Nowojorskich Krytyków FilmowychNajlepszy reżyserDavid Leannagroda
Najlepsza aktorkaKatharine Hepburnnominacja

Przypisy

  1. ↑ a b c Summertime. [w:] 1337X [on-line]. [dostęp 2021-12-25]. (ang.).
  2. ↑ a b Screen: Venice Stars in "Summertime". Film From "Time of the Cuckoo" Opens. [w:] The New York Times [on-line]. 1955.06.22. [dostęp 2021-12-25]. (ang.).
  3. ↑ Variety. [w:] Internet Archive [on-line]. 1956-01-25. [dostęp 2021-12-20]. (ang.).
  4. ↑ a b Kornatowska..., s. 76
  5. ↑ Michalik...
  6. ↑ Summertime. [w:] Rotten Tomatoes [on-line]. [dostęp 2021-12-25]. (ang.).
  7. ↑ Kornatowska..., s. 74
  8. ↑ Summertime. [w:] AFI [on-line]. [dostęp 2021-12-25]. (ang.).
  9. ↑ Summertime (1955). Awards. [w:] IMDb [on-line]. [dostęp 2021-12-25]. (ang.).

Bibliografia

  • Marian B. Michalik (oprac.): Kronika filmu. Warszawa: Wydawnictwo KRONIKA – Marian B. Michalik, 1995, s. 280. ISBN 83-86079-03-7.
  • Maria Kornatowska: Mały leksykon filmowy. Filmy o miłości. Warszawa: WAiF, 1975, s. 73-76.

Linki zewnętrzne

Filmy w reżyserii Davida Leana
Lata 40.
Lata 50.
Lata 60.
Lata 70.
Lata 80.

Aankomst filmster Ann Todd en haar echtgenoot filmregisseur David Lean op Schiph, Bestanddeelnr 905-4605 (2).jpg

Media użyte na tej stronie

Hepburn Summertime.jpg

Cropped screenshot from the original trailer for the 1955 film Summertime, featuring Katharine Hepburn.

Public domain explanation

  • Under the terms of the 1909 Copyright Act, which was law until 1978, any item published in the United States needed to include the copyright symbol ©, the word "Copyright", or the abbreviation "Copr." for copyright protection.
  • This trailer was published in the United States in 1955 without any such notice.
Aankomst filmster Ann Todd en haar echtgenoot filmregisseur David Lean op Schiph, Bestanddeelnr 905-4605 (2).jpg
Autor: Harry Pot / Anefo, Licencja: CC0
Collectie / Archief : Fotocollectie Anefo

Reportage / Serie : [ onbekend ]
Beschrijving : Aankomst filmster Ann Todd en haar echtgenoot filmregisseur David Lean op Schiphol
Datum : 19 december 1952
Locatie : Noord-Holland, Schiphol
Trefwoorden : aankomsten, filmsterren, regisseurs, vliegvelden
Persoonsnaam : Lean, David, Todd, Ann
Fotograaf : Pot, Harry / Anefo
Auteursrechthebbende : Nationaal Archief
Materiaalsoort : Glasnegatief
Nummer archiefinventaris : bekijk toegang 2.24.01.09

Bestanddeelnummer : 905-4605