Urmas Reinsalu
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | 22 czerwca 1975 |
---|---|
Przewodniczący IRL | |
Okres | od 28 stycznia 2012 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | Urmas Reinsalu |
Odznaczenia | |
![]() |
Urmas Reinsalu (ur. 22 czerwca 1975 w Tallinnie) – estoński urzędnik, polityk i samorządowiec, poseł do Zgromadzenia Państwowego, od 2012 do 2015 przewodniczący partii Isamaa ja Res Publica Liit, minister obrony w latach 2012–2014, minister sprawiedliwości w latach 2015–2019, minister spraw zagranicznych w latach 2019–2021 i od 2022.
Życiorys
Ukończył w 1997 prawo na Uniwersytecie w Tartu. W 2007 podjął studia doktoranckie. W latach 1996–1997 pracował jako urzędnik w Ministerstwie Sprawiedliwości, od 1998 do 2001 był dyrektorem biura prezydenta Lennarta Meriego. W 2001 wstąpił do partii Res Publica założonej przez Juhana Partsa, został jej sekretarzem politycznym (do 2002). W 2002 został radnym miejskim Tallinna, wykładał także w akademii służby publicznej.
W wyborach w 2003 po raz pierwszy uzyskał mandat posła do Zgromadzenia Państwowego X kadencji. W 2006 został członkiem partii Isamaa ja Res Publica Liit, powstałej z połączenia jego dotychczasowej formacji i Związku Ojczyźnianego. Z ramienia IRL w 2007 i w 2011 był wybierany na deputowanego XI i XII kadencji. 28 stycznia 2012 zastąpił Marta Laara na stanowisku przewodniczącego swojego ugrupowania[1]. 14 maja tego samego roku zastąpił go również na urzędzie ministra obrony[2]. Stanowisko to zajmował do 26 marca 2014.
W 2015 utrzymał mandat poselski na kolejną kadencję[3]. 9 kwietnia tego samego roku powrócił do administracji rządowej jako minister sprawiedliwości w drugim rządzie Taaviego Rõivasa[4]. 6 czerwca 2015 na funkcji przewodniczącego IRL zastąpił go Margus Tsahkna. 23 listopada 2016 ponownie mianowany ministrem sprawiedliwości w utworzonym wówczas rządzie Jüriego Ratasa[5].
W 2019 został po raz kolejny wybrany do estońskiego parlamentu[6]. W urzędującym od 29 kwietnia 2019 drugim rządzie dotychczasowego premiera objął stanowisko ministra spraw zagranicznych[7]. Funkcję tę pełnił do stycznia 2021. Powrócił na ten urząd 18 lipca 2022, dołączając wówczas do nowo powołanego drugiego gabinetu Kai Kallas[8].
Odznaczenia
W 2014 odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej[9].
Życie prywatne
Urmas Reinsalu jest żonaty, ma dwoje dzieci.
Przypisy
- ↑ Новым председателем IRL стал Урмас Рейнсалу, Лаар назван почетным председателем. delfi.ee, 28 stycznia 2012. [dostęp 2012-01-30]. (ros.).
- ↑ Prime Minister Ansip Makes Proposal to President to Appoint Urmas Reinsalu Minister of Defence. valitsus.ee, 11 maja 2012. [dostęp 2012-05-22]. (ang.).
- ↑ Riigikogu liikmed hetkeseisuga. rk2015.vvk.ee, 2 marca 2015. [dostęp 2015-03-02]. (est.).
- ↑ Coalition agreement signed and new ministers announced. err.ee, 8 kwietnia 2015. [dostęp 2015-04-09]. (ang.).
- ↑ 49th cabinet of Estonia sworn in under Prime Minister Jüri Ratas. err.ee, 23 listopada 2016. [dostęp 2016-11-23]. (ang.).
- ↑ Elected members of the Riigikogu. rk2019.valimised.ee, 4 marca 2019. [dostęp 2019-03-04]. (ang.).
- ↑ Kazimierz Popławski: Estonia ma nowy rząd. Jüri Ratas ponownie premierem. przegladbaltycki.pl, 24 kwietnia 2019. [dostęp 2019-04-28].
- ↑ Tiina Jaakson: Galerii: president nimetas uue valitsuse ametisse ja ministrid andsid vande. err.ee, 18 lipca 2022. [dostęp 2022-07-18]. (est.).
- ↑ M.P. z 2014 r. poz. 640
Bibliografia
- Profil na stronie Riigikogu. [dostęp 2012-01-30]. (ang.).
Media użyte na tej stronie
Autor: KarlHeintz, Licencja: CC BY-SA 4.0
Baretka Krzyża Komandorskiego z Gwiazdą Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej
Autor: Sillerkiil, Licencja: CC BY-SA 4.0
Urmas Reinsalu 2021. aasta Arvamusfestivalil