Urna (pojemnik)

Urnawaza do przechowywania prochów zmarłych, zazwyczaj o zwężonej szyjce oraz szerokim spodzie.

Pogrzebowe urny (znane też jako urny z prochami) były używane w wielu cywilizacjach. Po śmierci ciało poddawane było kremacji, a popioły zostawały zbierane do urny. Rzymianie umieszczali urny z prochami bliskich w grobowcach nazywanych kolumbariami.

Na ziemiach polskich miejsce na którym w czasach przedchrześcijańskich zakopywano urny z prochami zwano żalnikiem[1].

Zobacz też

Przypisy

Bibliografia

  • Krystyna Holly, Anna Żółtak: Słownik wyrazów zapomnianych czyli słownictwo naszych lektur. Warszawa: PWN, 2001.

Media użyte na tej stronie

Gesichtsurne Dreidorf.jpg

Gesichtsurne und Deckschale, Keramik; 6. Jh. v. Chr.; Dreidorf bei Lobsens (Łobżenica, Wielkopolska)


Collection: Museum für Vor- und Frühgeschichte Berlin
Legnica, cmentarz komunalny DSCF8100.jpg
Autor: Aw58, Licencja: CC BY-SA 4.0
Urna z prochami zamordowanych w Gross Rosen, przy dawnym krematorium na cmentarzu w Legnicy.
Urna cylindryczna.JPG
(c) I, FxJ, CC-BY-SA-3.0
Urna cylindryczna z inskrypcją łacińską. II połowa I w.n.e. Zdjęcie wykonane podczas 200-lecia muzealnictwa w Polsce. W muzeum księżny Heleny Radziwiłłowej (ET IN ARCADIA EGO) podczas wystawy w świątyni Diany w Arkadii (Polska).
Urna Norwid Wawel.jpg
Autor: Autor nie został podany w rozpoznawalny automatycznie sposób. Założono, że to Cancre (w oparciu o szablon praw autorskich)., Licencja: CC BY-SA 2.5
Brązowa urna, zawierająca ziemię z grobu Cypriana Kamila Norwida - zbiorowej mogiły z cmentarza polskiego w Montmorency pod Paryżem. Urna znajduje się w krypcie katedry na Wawelu.
Imitacja urny rzymskiej.JPG
(c) I, FxJ, CC-BY-SA-3.0
Imitacja urny rzymskiej z oryginalną rzymską pokrywą. XVIII-wieczne zestawienie klasycznej wazy z pokrywą urny rzymskiej z I-II w.n.e. Zdjęcie wykonane podczas 200-lecia muzealnictwa w Polsce. W muzeum księżny Heleny Radziwiłłowej (ET IN ARCADIA EGO) podczas wystawy w świątyni Diany w Arkadii (Polska)