Urojenia prześladowcze

Urojenia prześladowcze – silne, fałszywe, niepodatne na perswazje przekonanie[1], zgodnie z którym żywiąca je osoba podlega pewnym niekorzystnym działaniom ze strony otoczenia. Działania te mogą być przez te osoby interpretowane jako wrogość, prześladowanie, śledzenie, jawny atak, oszukiwanie, dokuczanie czy też udział w spisku wymierzonym w tę osobę[2], mające na celu pozbawienie chorego jakichś ważnych dlań dóbr, jak godność, zdrowie, życie czy też własność[3].

Podobnie jak inne rodzaje urojeń, urojenia odsłonięcia zalicza się do zaburzeń treści myślenia[1].

Przypisy

  1. ↑ a b Jarema i Rabe-Jabłońska 2011 ↓, s. 20.
  2. ↑ Jarema i Rabe-Jabłońska 2011 ↓, s. 22.
  3. ↑ Rybakowski 2012 ↓, s. 322.

Bibliografia

  • Magdalena Kotlicka-Antczak: Psychopatologia. W: Marek Jarema, Jolanta Rabe-Jabłońska: Psychiatria. Podręcznik dla studentów medycyny. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2011. ISBN 978-83-200-4180-4.
  • Jacek Wciórka: Psychopatologia: objawy i zespoły zaburzeń psychicznych. W: Janusz Rybakowski, Stanisław Pużyński, Jacek Wciórka: Psychiatria. T. 1: Podstawy psychiatrii. Wrocław: Elsevier, 2012. ISBN 978-83-7609-114-3.