Uromyces viciae-fabae

Uromyces viciae-fabae
Uredinia na liściach bobu
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	rdze
Rząd	rdzowce
Rodzina	rdzowate
Rodzaj	Uromyces
Gatunek	Uromyces viciae-fabae
Nazwa systematyczna
Uromyces viciae-fabae (Pers.) J. Schröt. Hedwigia 14: 98 (1875)

Objawy rdzy na liściach bobu

Uromyces viciae-fabae (Pers.) J. Schröt. – gatunek grzybów z rodziny rdzowatych (Pucciniaceae)^[1]. Grzyb mikroskopijny, saprotrof i pasożyt roślin. Wywołuje chorobę zwaną rdzą bobiku^[2].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Uromyces, Pucciniaceae, Pucciniales, Incertae sedis, Pucciniomycetes, Pucciniomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy zdiagnozował go w 1801 r. Ch.H. Persoon nadając mu nazwę Uredo viciae-fabae. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu J. Schröter w 1875 r^[1].

Synonimy^[3].

Morfologia

Pyknidia występują zazwyczaj razem z ecjami na obydwu stronach blaszki liściowej. Ecja mają rdzawą barwę, średnicę 3–4 mm, zazwyczaj otaczają pyknidia, lub występują w rozproszeniu. Ecjospory sferoidalne, o średnicy 8-26 μm, pokryte brodawkami o wysokości 1 μm. Uredinia o cynamonowej barwie rozwijają się na blaszkach i ogonkach liści. Mają średnicę 0,5–1 mm. Urediniospory o kształcie od elipsoidalnego do owalnego i rozmiarach 22-28–11 × 19–22 μm. Mają barwę żółtawą i są pokryte gęsto kolcami o wysokości 1-2,5 μm. Pory rostkowe 3-4, zazwyczaj na równiku, czasami rozproszone. Telia podobne do urediniów, ale czarne i większe. Teliospory o kształcie od owalnego do elipsoidalnego lub cylindryczne, o zaokrąglonych końcach i rozmiarach 25-40 × 18-26 μm. Mają kasztanową barwę, gładkie ściany o grubość 1-2 μm na bokach i 5-12 μm powyżej. Szypułki o długości do 100 μm^[4].

Występowanie

Występuje na całym świecie. Rozwija się na roślinach należących do rodzajów: groszek, fasola, wyka i soczewica^[4].

Gatunki podobne

Niektóre gatunki Uromyces są morfologicznie bardzo podobne. Trzeba ostrożnie je identyfikować. Najbardziej podobne są^[4]:

• Uromyces pisi-sativi. Jego urediniospory mają 3-6 rozproszonych por rostkowych, teliospory brodawkowate, o rozmiarach 22-28 × 17-22 μm^[4]
• Uromyces heimerlianus ma urediniospory z 4-6 rozproszonymi porami rostkowymi, teliospory brodawkowate, o rozmiarach 25-30 × 20-27 μm^[4]
• Uromyces viciae-craccae ma urediniospory z 4-6 rozproszonymi porami rostkowymi, teliospory prążkowane^[4]
• Uromyces ervi ma urediniospory z 2 jednakowymi porami rostkowymi, teliospory gładkie ze ścianą pogrubioną na wierzchołku^[4].

Przypisy