Ursula von der Leyen

Ursula von der Leyen

Ursula von der Leyen (2020)
Data i miejsce urodzenia	8 października 1958 Bruksela
Przewodniczący Komisji Europejskiej
Okres	od 1 grudnia 2019
Przynależność polityczna	Europejska Partia Ludowa
Poprzednik	Jean-Claude Juncker
Minister obrony Niemiec
Okres	od 17 grudnia 2013 do 17 lipca 2019
Przynależność polityczna	Unia Chrześcijańsko-Demokratyczna
Poprzednik	Thomas de Maizière
Następca	Annegret Kramp-Karrenbauer
Minister pracy i spraw społecznych Niemiec
Okres	od 30 listopada 2009 do 17 grudnia 2013
Przynależność polityczna	Unia Chrześcijańsko-Demokratyczna
Poprzednik	Franz Josef Jung
Następca	Andrea Nahles
Minister ds. rodziny, osób starszych, kobiet i młodzieży Niemiec
Okres	od 22 listopada 2005 do 30 listopada 2009
Przynależność polityczna	Unia Chrześcijańsko-Demokratyczna
Poprzednik	Renate Schmidt
Następca	Kristina Schröder
Odznaczenia

Ursula Gertrud von der Leyen z domu Albrecht (ur. 8 października 1958 w Brukseli^[1]) – niemiecka polityk i lekarka, działaczka Unii Chrześcijańsko-Demokratycznej (CDU), posłanka do Bundestagu, w latach 2005–2009 minister ds. rodziny, osób starszych, kobiet i młodzieży, od 2009 do 2013 minister pracy i spraw społecznych, w latach 2013–2019 minister obrony, od 2019 przewodnicząca Komisji Europejskiej.

Życiorys

Studiowała ekonomię na Uniwersytecie w Getyndze, na Westfalskim Uniwersytecie Wilhelma w Münsterze oraz w London School of Economics. W 1987 ukończyła studia medyczne w Medizinische Hochschule Hannover. Doktoryzowała się w 1991, a w 2001 uzyskała magisterium w zakresie zdrowia publicznego^[1]. W 2015 wobec jej pracy doktorskiej pojawiły się zarzuty o plagiat, a przeprowadzone postępowanie wykazało uchybienia w tym zakresie. Zachowała jednak doktorat, co uzasadniano brakiem premedytacji i stosunkowo niewielkim zakresem splagiatowanych treści^[2][3].

W latach 1988–1992 była zatrudniona jako lekarz w klinice ginekologii MHH. Następnie przez cztery lata przebywała w Stanford w Kalifornii, gdzie jej mąż pracował jako nauczyciel akademicki. Od 1998 ponownie zawodowo związana z uczelnią medyczną w Hanowerze^[1].

Do Unii Chrześcijańsko-Demokratycznej wstąpiła w 1990. W latach 2001–2004 była radną i przewodniczącą frakcji radnych CDU w Sehnde^[4]. W 2003 wybrana na posłankę do landtagu Dolnej Saksonii, po czym w marcu tegoż roku objęła stanowisko ministra spraw społecznych w rządzie tego kraju związkowego kierowanym przez Christiana Wulffa^[1].

W powołanym w listopadzie 2005 pierwszym gabinecie Angeli Merkel, tworzonym przez tzw. wielką koalicję (CDU/CSU i SPD), została powołana na stanowisko ministra ds. rodziny, osób starszych, kobiet i młodzieży. W 2009 po raz pierwszy uzyskała mandat posłanki do Bundestagu, z powodzeniem ubiegała się o reelekcję w wyborach w 2013^[1] i 2017^[5]. W zaprzysiężonym w październiku 2009 rządzie koalicyjnym CDU-FDP dotychczasowej kanclerz początkowo pozostała na dotychczasowej funkcji. W listopadzie tegoż roku objęła jednak urząd ministra pracy i spraw społecznych. W grudniu 2013, po odnowieniu w kolejnej kadencji wielkiej koalicji i powołaniu trzeciego gabinetu Angeli Merkel, otrzymała nominację na ministra obrony^[1]. Pozostała na tym stanowisku również w utworzonym w marcu 2018 czwartym rządzie dotychczasowej kanclerz^[6].

2 lipca 2019 przywódcy państw Unii Europejskiej podczas szczytu Rady Europejskiej wysunęli wspólnie jej kandydaturę na funkcję przewodniczącej Komisji Europejskiej^[7][8]. 15 lipca, dzień przed debatą i głosowaniem w Parlamencie Europejskim, zapowiedziała rezygnację z urzędu ministra niezależnie od decyzji PE^[9]. 16 lipca 2019 Europarlament wybrał ją na funkcję przewodniczącej Komisji Europejskiej^[10][11] stosunkiem głosów 383 głosów „za” do 327 „przeciw”^[12][13]. Objęcie urzędu zaplanowano na 1 listopada tego samego roku^[10]. 17 lipca zakończyła pełnienie funkcji ministra.

Data ta nie została dotrzymana z uwagi na problemy ze skompletowaniem składu KE (głównie przez zmianę rządu w Rumunii). Ostatecznie 27 listopada 2019 Parlament Europejski zaaprobował zaprezentowany przez Ursulę von der Leyen skład nowej Komisji Europejskiej^[14] (za zagłosowało 461 posłów, 157 było przeciw, a 89 wstrzymało się od głosu)^[14]. Nowa Komisja Europejska pod jej przewodnictwem rozpoczęła urzędowanie 1 grudnia 2019. Ursula von der Leyen stała się pierwszą kobietą na stanowisku przewodniczącego KE^[15].

Życie prywatne

Jest córką Ernsta Albrechta, byłego premiera Dolnej Saksonii. Jej mężem jest profesor Heiko von der Leyen, wywodzący się z niemieckiej rodziny szlacheckiej. Ma siedmioro dzieci: Davida (ur. 1987), Sophie (ur. 1989), Donatę (ur. 1992), bliźnięta Victorię i Johannę (ur. 1994), Egmonta (ur. 1998) i Gracie (ur. 1999)^[16]. Należy do Kościoła Ewangelickiego w Niemczech^[17].

Odznaczenia i wyróżnienia

• Krzyż Wielki Orderu „Za Zasługi dla Litwy” (2017)^[18]
• Order Księcia Jarosława Mądrego I klasy (2022)^[19]
• Tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Ben Guriona w Izraelu (2022)^[20]

Przypisy