Urszula Ledóchowska

Maria Urszula od Jezusa Ukrzyżowanego USKJ

Urszula (Julia) Ledóchowska Julia Maria Halka-Ledóchowska
zakonnica
Zdjęcie Urszuli Ledóchowskiej (1907)
Data i miejsce urodzenia	17 kwietnia 1865 Loosdorf
Data i miejsce śmierci	29 maja 1939 Rzym
Miejsce pochówku	Sanktuarium św. Urszuli Ledóchowskiej w Pniewach
Przełożona generalna Zgromadzenia Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego
Okres sprawowania	1920–1939
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	Kościół rzymskokatolicki
Inkardynacja	Zgromadzenie Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego
Śluby zakonne	1912

Święta

Święta Urszula z dziećmi, 1936 rok
Beatyfikacja	20 czerwca 1983 Poznań przez Jana Pawła II
Kanonizacja	18 maja 2003 Rzym przez Jana Pawła II
Wspomnienie	29 maja
Patronka	Sieradza, Pniew
Szczególne miejsca kultu	Pniewy, Lipnica Murowana

Przyczyna śmierci	choroba nowotworowa
Rodzice	Antoni August Ledóchowski, Józefina z d. Salis-Zizers
Krewni i powinowaci	bł. Maria Teresa Ledóchowska (siostra), Włodzimierz Ledóchowski SJ (brat), gen. dyw. Ignacy Kazimierz Ledóchowski (brat), kard. prymas Mieczysław Ledóchowski (stryj), gen. Ignacy Hilary Ledóchowski (dziadek)
Odznaczenia

Urszula Ledóchowska (właśc. Julia Maria Halka-Ledóchowska z Leduchowa herbu Szaława^[1]; ur. 17 kwietnia 1865 w Loosdorfie w Austrii, zm. 29 maja 1939 w Rzymie) – święta katolicka, założycielka Urszulanek Serca Jezusa Konającego.

Życiorys

Była jedną z dziewięciorga dzieci Antoniego Augusta Ledóchowskiego (1823-1885), rotmistrza huzarów i szambelana cesarskiego i Józefiny z d. Salis-Zizers (1831-1909) z pochodzenia Szwajcarki, wnuczką generała Ignacego Ledóchowskiego. Spośród jej rodzeństwa życie konsekrowane wybrali:

• siostra Maria Teresa – późniejsza błogosławiona Maria Ledóchowska;
• siostra Ernestyna – kanoniczka^[2];
• brat Włodzimierz Ledóchowski – przyszły przełożony Generalny Towarzystwa Jezusowego.

Brat Ignacy Kazimierz Ledóchowski wybrał karierę wojskową, dosługując się stopnia generała dywizji w Wojsku Polskim. Była stryjeczną bratanicą kardynała i prymasa Polski Mieczysława Halki-Ledóchowskiego.

Gdy Julia miała 18 lat, przeniosła się wraz z rodziną do Lipnicy Dolnej w gminie Lipnica Murowana (zob. Dwór Ledóchowskich)^[3][4]. Trzy lata później wstąpiła do krakowskiego klasztoru urszulanek, przyjmując imię Urszula.

W 1907, otrzymawszy błogosławieństwo Piusa X wraz z dwiema siostrami wyjechała do Petersburga, by objąć kierownictwo internatu przy polskim gimnazjum. W 1910 powstał dom dla wspólnoty oraz gimnazjum z internatem dla dziewcząt. Cztery lata później matkę Urszulę wydalono z Rosji, co spowodowane było wybuchem I wojny światowej. Urszula Ledóchowska udała się do Sztokholmu, następnie do Danii.

W Skandynawii kontynuowała pracę pedagogiczną – założyła szkołę dla dziewcząt, ochronkę dla sierot po polskich emigrantach, współpracowała z założonym w Szwajcarii przez Henryka Sienkiewicza Komitetem Pomocy Ofiarom Wojny, starając się uwrażliwić Skandynawów na sprawę niepodległości Polski.

Pokój Urszuli Ledóchowskiej w domu zakonnym w Pniewach

W 1920 petersburskie urszulanki wróciły do Polski i osiedliły się w Pniewach k. Poznania. Niedługo potem Benedykt XV zezwolił im na przekształcenie się w Zgromadzenie Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego, mające żyć duchowością urszulańską oraz tradycją pracy wychowawczej jako uprzywilejowanego narzędzia ewangelizacji. W jej ramach urszulanki SJK, zwane od koloru habitów urszulankami szarymi, działały nie tylko w Polsce, ale także we Włoszech i Francji.

1 stycznia 1925 roku założyła w Pniewach pierwsze w Polsce koło Krucjaty Eucharystycznej (obecnie Eucharystycznego Ruchu Młodych)^[5].

W okresie II Rzeczypospolitej została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1927), Krzyżem Niepodległości (1930) i Złotym Krzyżem Zasługi (1937)^[6].

Zmarła 29 maja 1939 podczas wizyty w Rzymie^[7]. Msza żałobna i requiem zostały odprawione 1 czerwca 1939 w rzymskim kościele Najświętszej Marii Panny Anielskiej, po czym odbył się pogrzeb na cmentarzu Campo Verano^[8].

Kult

Powszechnie ceniono ją i szanowano za poświęcenie dla innych (zwłaszcza dzieci) oraz pogodę ducha, którą sama uznawała za świadectwo więzi z Chrystusem.

Tuż po śmierci Urszuli Ledóchowskiej pojawiała się opinia, że „zmarła święta”.

Sarkofag Świętej w Pniewach.

20 czerwca 1983 w Poznaniu Jan Paweł II beatyfikował matkę Urszulę, a 18 maja 2003 w Rzymie kanonizował. W 1989, w pięćdziesiątą rocznicę śmierci zachowane od zniszczenia ciało błogosławionej Urszuli zostało przewiezione z Rzymu do Pniew i złożone w kaplicy domu macierzystego.

Jej imieniem nazwano parafie m.in. na lubelskim Węglinie, częstochowskim Wrzosowiaku, bydgoskim Miedzyniu, Malborku, gdańskim Chełmie, gdyńskim Chwarznie i Złotej. Jej imię nosi szkoła średnia z polskim językiem nauczania w Czarnym Borze na Litwie. Od 2006 jest patronką Sieradza, a od 2016 patronką Pniew.

Zobacz też

• Włodzimierz Ledóchowski – kuzyn, pułkownik kawalerii cesarskiej i królewskiej Armii, adiutant przyboczny cesarza Austrii i króla Węgier
• Dwór Ledóchowskich w Lipnicy Dolnej - muzeum poświęcone rodzinie Ledóchowskich, będące częścią ich majątku
• święci i błogosławieni Kościoła katolickiego
• modlitwa za pośrednictwem świętego

Przypisy

Źródła internetowe

• Życiorys na stronie internetowej Zgromadzenia Sióstr Urszulanek

Linki zewnętrzne

• Sanktuarium Św. Urszuli w Pniewach
• Jan Paweł II: Homilia w czasie Mszy Św. beatyfikacyjnej Matki Urszuli Ledóchowskiej. ekai.pl, 1983-06-20. [dostęp 2013-09-15].
• Urszula Ledóchowska – publikacje w bibliotece Polona