Urszula Sipińska

Urszula Sipińska
Ilustracja
Imię i nazwisko

Urszula Aleksandra Sipińska-Konrad[a]

Data i miejsce urodzenia

19 września 1947
Poznań

Gatunki

pop, country

Zawód

piosenkarka, kompozytorka, pianistka

Aktywność

1965–1992

Wydawnictwo

Pronit, Wifon, Polskie Nagrania „Muza”

Urszula Aleksandra Sipińska-Konrad[a] (ur. 19 września 1947 w Poznaniu) – polska piosenkarka, kompozytorka, pianistka, architektka wnętrz, autorka tekstów, pisarka, publicystka.

Karierę muzyczną rozpoczęła w latach 60. Występowała na estradach całego świata, zdobywała liczne nagrody w kraju i za granicą[1]. Do jej największych przebojów należą utwory: „Mam cudownych rodziców”, „To był świat w zupełnie starym stylu”, „Szalala, zabawa trwa”, „Chcę wyjechać na wieś”, „Komu weselne dzieci”, „Zapomniałam” i „Są takie dni w tygodniu”.

Życiorys

Jest córką Franciszka Sipińskiego[2]. Wychowywała się na poznańskiej Wildzie razem ze starszą siostrą Elżbietą i młodszym bratem Stanisławem[3][4]. Ukończyła klasę fortepianu w Wielkopolskim Studium Muzycznym[5], ukończyła renomowane liceum im. Klaudyny Potockiej w Poznaniu. W 1972 została absolwentką Wydziału Architektury Wnętrz Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Poznaniu[6] – uzyskała dyplom magistra sztuk pięknych z wynikiem bardzo dobrym[7]. W czasie studiów współpracowała ze Studenckim Teatrem „Nurt” w Poznaniu[8].

Zadebiutowała w 1965 na Festiwalu Piosenki Studenckiej w Krakowie. W latach 1965-1967 współpracowała ze studenckim teatrem "Nurt" w Poznaniu. W 1967 na 5. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu wykonała utwór „Zapomniałam”[9], którego była współkompozytorką. Piosenka stała się wielkim przebojem[10]. W 1968 za wykonanie piosenki „Po ten kwiat czerwony” zdobyła pierwszą nagrodę podczas festiwalu sopockiego, a dwa lata później została uhonorowana na festiwalach zagranicznych w Szwajcarii i na Teneryfie. Jej pierwsza płyta długogrająca, zatytułowana Urszula Sipińska, została wydana w 1971 nakładem wydawnictwa Pronit. Rok później dzięki piosence „Bright Days Will Come” zdobyła główną nagrodę na festiwalu w Meksyku, a w kraju popularnością cieszył się utwór „Jaka jesteś Mario”, nagrodzony na 10. KFPP w Opolu, na którym wylansowała także przebój „To był świat w zupełnie starym stylu”[7]. Wszystkie trzy piosenki umieściła na swoim drugim albumie pt. Bright Days Will Come, wydanym w 1973. W tym samym roku wystąpiła w programie telewizyjnym Nareszcie razem z Marylą Rodowicz, która określana była w mediach jako jej główna rywalka muzyczna[11].

W kolejnych latach występowała m.in. w Tokio i NRD. W 1975 wydała album pt. Zabaw się w mój świat, który promowała przebojem „Komu weselne dzieci” ze słowami Agnieszki Osieckiej. W tym czasie zdobyła drugą nagrodę w Palma de Mallorca za utwór „Wołaniem wołam cię”, a także nagrodę publiczności na kolejnym festiwalu w Opolu. Wystąpiła na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze[12]. W tym czasie wylansowała piosenki „Chłopak z drewna” i „Za wolno płynie czas”. W 1980 wydała album pt. Są takie dni w tygodniu/Kolorowy film, na który złożyły się dwa różne programy na oddzielnych stronach krążka. Rok później wydała płytę W podróży, utrzymaną w stylu country, z przebojami „Są takie dni w tygodniu” i "Pamiętam nas" znanymi już z poprzedniej płyty oraz nowymi, m.in. „Chcę wyjechać na wieś”.

W 1982, podczas pobytu w Niemczech, uległa wypadkowi samochodowemu, który niemal zakończył się jej kalectwem[4]. Wskutek tego, postanowiła wziąć dłuższą przerwę w karierze. W 1986 wydała, tylko na kasecie magnetofonowej, album zatytułowany po prostu Urszula Sipińska z 10 premierowymi utworami, z których dwa trafiły również na jej kolejny album ("Mam tylko ciebie" i "Szalala zabawa trwa"). W 1988 powróciła nagraniem „Mam cudownych rodziców”, które stało się jej największym przebojem. Z tą piosenką wystąpiła na 25. KFPP w Opolu. Wydała album Nie zapomniałam..., na którym umieściła m.in. przebój „Gdzie ten świat 60-tych lat”.

Z początkiem lat 90. pożegnała się z estradą, zgodnie z wcześniejszymi zapowiedziami o zakończeniu kariery po skończeniu 40. roku życia[13]. Do rezygnacji z dalszej pracy piosenkarskiej przyczyniło się także pojawienie się nowych trendów w show-biznesie w okolicznościach transformacji ustrojowej w latach 90., które dotknęły także branżę artystyczną w Polsce[7][14]. W 1992 wydała jedynie bożonarodzeniową płytę Białe święta.

W swojej karierze brała udział w wielu festiwalach piosenki w kraju i za granicą, m.in. na Festiwalu Piosenki Atlantyckiej na Teneryfie (1970), Międzynarodowym Festiwalu Coupe d'Europe Musicale w Bernie (1970), Międzynarodowym Festiwalu Piosenki im. Augustina Lary w Meksyku (1972), Międzynarodowych Targach Płyt i Wydawnictw Muzycznych MIDEM w Cannes (1973), Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Tokio (1973), Festiwalu Piosenki na Majorce (1975), Międzynarodowym Festiwalu w Puerto Rico (1979). W latach 70. występowała również m.in. na festiwalach w Jugosławii, Belgii, Szwecji, gdzie otrzymywała nagrody i wyróżnienia.

Zagrała ponad dwa tysiące recitali estradowych w kraju i za granicą, m.in. w Kanadzie, USA, Niemczech, Hiszpanii, w całym bloku wschodnim, Brytanii, Japonii, Meksyku i na Kubie.

Po zakończeniu kariery estradowej powróciła do swojego wyuczonego zawodu architekta wnętrz i otworzyła w Poznaniu własne studia – najpierw studio projektowe „U.S. Style” w Poznaniu (1991)[15], a następnie – Studio Wyposażenia Wnętrz w Poznaniu (2000)[6]. Zaprojektowała m.in. wnętrze Collegium Polonicum w Słubicach, Centrum Prasowego Międzynarodowych Targów Poznańskich, a także licznych banków, supermarketów i hoteli[16][17]. W 1991 została członkiem założycielem "Światowej Fundacji Kobiet Sukcesu" ("The World Fundation of Successful Women") przy IBC w Cambridge w Anglii. W 2005 wydała książkę autobiograficzną pt. Hodowcy lalek, w której opisała historię swojej kariery w czasach PRL-u. W ramach promocji książki powróciła do telewizji, goszcząc w programie Wideoteka dorosłego człowieka[18].

W 2010 wydała drugą książkę autobiograficzną pt. Gdybym była aniołem. Historie prawdziwe, dziwne, śmieszne. Została członkiem honorowego komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed przyspieszonymi wyborami prezydenckimi[19] oraz przed wyborami prezydenckimi w Polsce w 2015[20].

Życie prywatne

Zamężna z muzykiem i kompozytorem Jerzym Konradem, współzałożycielem zespołu „Ergo Band”[8]. Jest bezdzietna[21].

Ważniejsze nagrody i wyróżnienia

1968 - Nagroda główna na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie w Dniu Międzynarodowym

1969 - Srebrny "Gwóźdź sezonu" w plebiscycie czasopisma "Kurier Polski"

1970 - Pierwszy z tego cyklu w Polsce tytuł Miss Obiektywu na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu

1970 - Nagroda publiczności na Festiwalu Piosenki Atlantyckiej na Teneryfie

1972 - II nagroda na Festiwalu Coupe d'Europe Musicale w Bernie

1972 - Grand Prix na Światowym Festiwalu Piosenki Augostina Lary w Meksyku

1972 - Złoty "Gwóźdź sezonu" w plebiscycie czasopisma "Kurier Polski"

1973 - I nagroda na Światowym Festiwalu Piosenki w Tokio

1973 - Srebrny "Gwóźdź sezonu" w plebiscycie czasopisma "Kurier Polski"

1973 - Przyznanie Złotej Płyty

1975 - III nagroda na Festiwalu Piosenki w Majorce

1979 - II nagroda na Światowym Festiwalu Piosenki w Puerto Rico

1989 - Honorowa Złota Płyta za całokształt twórczości

Ponadto wielokrotny tytuł "Wokalistki roku" w różnych plebiscytach.

Dyskografia

Albumy studyjne

Kompilacje

  • 1995: Zapomniałam...? The Best of Urszula Sipińska
  • 1997: Antologia vol. 1
  • 1997: Antologia vol. 2
  • 1997: Antologia vol. 3 - Ballady
  • 1999: Są takie dni w tygodniu - Złota kolekcja
  • 2000: Przystanek mojej młodości
  • 2003: Wołaniem wołam cię - Perły
  • 2006: Nie zapomniałam... Platynowa kolekcja
  • 2016: Najcichsza pani

Single

  • 1971: Razem z moim psem/Po prostu noc
  • 1971: Nim zakwitnie tysiąc róż/Pojedziemy do Krakowa
  • 1972: Urodzajny rok/Wiem, że w okienku
  • 1972: Najlepiej wiosną
  • 1973: Bright Days Will Come/The Memory
  • 1974: Moja mama grała mi/Fortepian w rzece
  • 1974: So weh'/Hab mich doch lieb
  • 1975: Komu weselne dzieci/Zabaw się w mój świat
  • 1979: Limit czasu, czyli czy nas jeszcze pamiętasz/Wypożyczalnia snów
  • 1979: Pamiętam nas/Płynąć
  • 1980: Trochę żal szalonych lat/Tamten walc
  • 1981: Chcę wyjechać na wieś/Najcichsza pani

Notowane utwory

RokTytułNS
[22]		TLP
[23]		PR I
[24]
1973"Rafael"2——
"To był świat w zupełnie starym stylu"7——
1974"Komu weselne dzieci"2——
1976"Chłopak z drewna"10——
"Świat moich kilku lat"4——
1978"Płynąć"4——
1980"Są takie dni w tygodniu"5——
"Znowu dziś jestem w podróży"10——
1983"Buty lilaróż"—8—
1985"Moje, twoje, moje"—6—
"Program 85"—4—
1986"Szalala, zabawa trwa"—49
"Mam tylko ciebie"——1
1987"Nie mów mi, że kochasz"——7
"Gdzie ten świat 60-tych lat"——10
1988"Miękko i czule"——5
"Znowu Arka Noego"——10
"Mam cudownych rodziców"——4
"Nie zapomniałam"——7
1989"Za krótkie życie"——5
"Przystanek mojej młodości"——4

Uwagi

  1. ↑ a b Na stronie internetowej ZAiKS (online.zaiks.org.pl) w wyszukiwarce utworów U. Sipińskiej.

Przypisy

  1. ↑ Sipińska, Urszula, Biblioteka Polskiej Piosenki [dostęp 2011-06-16] (pol.).
  2. ↑ Sipińska 2010 ↓, s. 15.
  3. ↑ Sipińska 2010 ↓, s. 30.
  4. ↑ a b Urszula Sipińska, usipinska.blogspot.com [dostęp 2011-06-10] (pol.).
  5. ↑ Sipińska 2010 ↓, s. 157.
  6. ↑ a b Sipińska 2010 ↓, s. 219
  7. ↑ a b c Sylwia Gawłowska: Festiwalowe podium. Krajowy Festiwal Polskiej Piosenki w Opolu 1963–2017 we wspomnieniach artystów. 2018, s. 25–26. ISBN 978-83-938344-7-1.
  8. ↑ a b Sipińska 2010 ↓, s. 155
  9. ↑ Sipińska 2010 ↓, s. 16.
  10. ↑ Urszula Sipińska: „To były kompletnie pokręcone czasy”, Polskie Radio, 22 września 2010 [dostęp 2011-06-16] (pol.).
  11. ↑ Sipińska 2010 ↓, s. 36–37.
  12. ↑ XI Festiwal Piosenki Radzieckiej, Zielona Góra, 11-14 czerwca 1975, b.n.s.
  13. ↑ Megagwiazda: Urszula Sipińska, TVN, 27 lutego 2011 [zarchiwizowane z adresu 2012-04-02] (pol.).
  14. ↑ TVP, Gwiazdozbiór TVP Rozrywka, 31 grudnia 2017.
  15. ↑ Sipińska 2010 ↓, s. 48.
  16. ↑ Małgorzata Szafarz, Urszula Sipińska, śpiewający architekt, Money.pl, 16 października 2006 [dostęp 2011-06-16] (pol.).
  17. ↑ Sipińska 2010 ↓, s. 39, 166.
  18. ↑ Sipińska 2010 ↓, s. 40–41.
  19. ↑ Komitet poparcia Bronisława Komorowskiego, onet.pl, 16 maja 2010 [dostęp 2014-04-26] [zarchiwizowane z adresu 2013-12-05].
  20. ↑ Barbara Sowa, Kto wszedł do komitetu poparcia Komorowskiego, a kto z niego wypadł? Cała Lista, Dziennik.pl, 16 marca 2015 [dostęp 2015-03-21].
  21. ↑ Co dziś robi Urszula Sipińska? Jej obecna profesja nie ma nic wspólnego z muzyką..., viva.pl, 19 września 2020 [dostęp 2021-09-05].
  22. ↑ Lista Przebojów "Non Stopu". www.forum.lp3.pl. [dostęp 2014-08-27].
  23. ↑ Telewizyjna Lista Przebojów. www.forum.lp3.pl. [dostęp 2014-08-27].
  24. ↑ Radiowa Lista Przebojów Programu I. www.forum.lp3.pl. [dostęp 2014-08-27].

Bibliografia

  • Urszula Sipińska: Gdybym była aniołem. Jan Grzegorczyk (red.). Poznań: Wydawnictwo Zysk i S-ka, 2010. ISBN 978-83-7506-592-3.

Linki zewnętrzne

Zwycięzcy festiwalu piosenki w Sopocie
1961–1969
1970–1979
1980–1989
1990–1998
2005–2009
2012–

Media użyte na tej stronie

Urszula Sipinska.jpg
Autor: Sławek, Licencja: CC BY-SA 2.0
Urszula Sipińska