Userkare

Userkare

Królewski Protokół Nomen Iti (egip. Ojciec) Prenomen User-ka-Re (egip. Mocna-jest-dusza-Re)
władca starożytnego Egiptu
Okres	XXIV wiek p.n.e.
Poprzednik	Teti (faraon)
Następca	Pepi I
Dane biograficzne
Dynastia	VI dynastia

Userkare – władca starożytnego Egiptu z VI dynastii

Lata panowania

• 2337–2335 p.n.e. (Kwiatkowski)
• 2300 p.n.e. (Schneider)

Świadectwa panowania

Panowanie jego jest potwierdzone przez Listę z Abydos, Kanon Turyński i zabytki z epoki, w tym pieczęcie cylindryczne i miedziane ciosło z nazwą grupy robotników „Userkare jest kochany” z X nomu górnoegipskiego, najprawdopodobniej pracujących przy budowie grobowca władcy. Nic nie wspomina o nim Lista z Sakkary i Maneton.

Pochodzenie i działalność

Panowanie jego było krótkotrwałe. Niewykluczone, że był on uzurpatorem, którego panowanie poprzedzało panowanie Pepiego I (Helck) lub pokrywało się z pierwszymi latami panowania tego władcy i może też z tych powodów Userkare nie został wspomniany przez Manetona (Kwiatkowski). Mógł też współrządzić z królową Iput, która pełniła obowiązki regentki tuż po śmierci męża, czyli w okresie małoletności swojego syna (Grimal). Matką Userkare mogła być Chentkaus II, z której zespołu grobowego Pepi I zabrał bloki skalne do budowy swojej świątyni grobowej (Munro). Mogło to potwierdzać tezę, według której Userkare był uzurpatorem, w związku z czym on i wszystkie osoby z nim związane miały być wymazane z pamięci potomnych.

Wezyrowie

Powyższą tezę potwierdzać również może fakt, że imię i wizerunki wezyra Userkare, Seszemnefera, zostały za czasów Pepiego wymazane, a królewski kartusz Userkare na architrawie Mehiego został zastąpiony kartuszem Tetiego. Nie wyklucza się, że ta chęć wymazania z pamięci tego wezyra wiąże się z czymś innym – jego udziałem w spisku przeciwko Pepiemu I (Kanawati).

Innym znanym wezyrem z czasów Userkare był Merefnebef, którego grobowiec w dobrym stanie odkryli w 1997 r. polscy archeolodzy pod kierownictwem prof. Karola Myśliwca.

Grobowiec

Miejsce pochówku Userkare nie zostało do tej pory odnalezione.

Bibliografia

• NicolasN. Grimal NicolasN., Dzieje starożytnego Egiptu, AdamA. Łukaszewicz (tłum.), Warszawa: PIW, 2004, s. 89-90, ISBN 83-06-02917-8, OCLC 749417518 .
• BogusławB. Kwiatkowski BogusławB., Poczet faraonów, Warszawa: Iskry, 2002, s. 181, ISBN 83-207-1677-2, OCLC 830308044 .
• Schneider Th. „Leksykon faraonów”, Wyd. Naukowe PWN, Warszawa-Kraków 2001, s. 354, ISBN 83-01-13479-8