Ustawa o kinematografii

Ustawa z dnia 30 czerwca 2005 r. o kinematografii – polska ustawa, uchwalona przez Sejm RP, określająca:

• zasady wspierania twórczości filmowej
• zasady wspierania innej działalności w dziedzinie kinematografii
• zasady ochrony zasobów sztuki filmowej.

Na mocy ustawy powstał Polski Instytut Sztuki Filmowej, którego zadaniem jest wspieranie rozwoju polskiej kinematografii.

Systematyka ustawy

• Rozdział 1. Przepisy ogólne
• Rozdział 2. Polski Instytut Sztuki Filmowej
• Rozdział 3. Dofinansowywanie przedsięwzięć z zakresu przygotowania projektów filmowych, produkcji filmów, dystrybucji filmów i rozpowszechniania filmów, promocji polskiej twórczości filmowej i upowszechniania kultury filmowej
• Rozdział 4. Gromadzenie, ochrona i upowszechnianie zasobów sztuki filmowej
• Rozdział 5. Zmiany w przepisach obowiązujących
• Rozdział 6. Przepisy przejściowe i dostosowujące
• Rozdział 7. Przepis końcowy

Poprzednie ustawy

Wcześniejsze ustawy regulujące kwestie kinematografii były z 13 marca 1934^[1], 15 grudnia 1951^[2] i 16 lipca 1987^[3]. 11 lutego 2019 weszła w życie ustawa z dnia 9 listopada 2018 r. o finansowym wspieraniu produkcji audiowizualnej, która uchyliła ustawę z 16 lipca 1987 funkcjonującą od 19 sierpnia 2005 jako ustawa o państwowych instytucjach filmowych^[4].

Zobacz też

• Polska Partia Posiadaczy Magnetowidów – organizacja założona w 1991 jako partia polityczna, w celu ominięcia zapisów ustawy o kinematografii z 1991

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Ustawa z dnia 30 czerwca 2005 r. o kinematografii (Dz.U. z 2005 r. nr 132, poz. 1111)
• Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 kwietniaa 2022 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o kinematografii (Dz.U. z 2022 r. poz. 1066)