Uszer Zibes

Uszer Zibes (hebr. אשר ציבעס; ur. 7 maja 1912 w Równem, zm. 10 lipca 1992 w USA) – polski rabin, w latach 1961–1966 naczelny rabin Polski.

Urodził się w Równem w rodzinie żydowskiej, jako syn Abrahama i Sary z domu Sojfer-Szrejber. W 1932 ukończył studia rabinackie na Wyższej Szkole Rabinackiej w Wilnie. W 1935 po ukończeniu jesziwy Bejt Josef w Pińsku otrzymał smichę rabinacką. Od tego czasu piastował funkcję rabina tego miasta. Po zakończeniu II wojny światowej, w latach 1946–1954 był rabinem w swoim rodzinnym mieście – Równem. W 1957 w wyniku ostatniej masowej fali wysiedleń Polaków z Kresów jako przesiedleniec osiadł we Wrocławiu, gdzie objął urząd rabina miejscowej Kongregacji Wyznania Mojżeszowego. Miał także uprawnienia mohela.

W 1961 po śmierci Bera Percowicza został wybrany naczelnym rabinem Polski. W związku z wyjazdem z Polski w 1966 do Stanów Zjednoczonych zrezygnował z pełnionych funkcji. Po jego wyjeździe przez 22 lata stanowisko naczelnego rabina Polski pozostało nieobsadzone (nie licząc Zewa Wawy Morejno nie uznawanego przez władze państwowe i większość członków ZRWM). Natomiast stanowisko rabina Wrocławia zostało obsadzone dopiero w 2000.

Bibliografia

• August Grabski: Współczesne życie religijne Żydów w Polsce. W: Studia z dziejów i kultury Żydów w Polsce po 1945 roku. Warszawa: Trio, 1997. ISBN 83-85660-74-7.
• Kazimierz Urban: Cmentarze żydowskie, synagogi i domy modlitwy w Polsce w latach 1944-1966 (wybór materiałów). Kraków: Zakład Wydawniczy „NOMOS”, 2006, s. 362. ISBN 83-60490-16-3.