Ut unum sint
 | |||
| Autor | |||
|---|---|---|---|
| Tematyka | |||
| Typ utworu | encyklika papieska | ||
| Wydanie oryginalne | |||
| Miejsce wydania | |||
| Język | |||
| Data wydania | 1995 | ||
| Wydawca | Libreria Editrice Vaticana | ||
| |||
Ut unum sint (łac. Aby byli jedno) – ogłoszona 25 maja 1995 roku encyklika Jana Pawła II (dwunasta z kolei). Jest kolejną encykliką w historii papiestwa, która traktuje sprawę ekumenizmu. Spotkała się z dość powszechnym uznaniem wśród różnorodnych odłamów chrześcijańskich: luteranizmu, anglikanizmu, starokatolicyzmu oraz prawosławia. Zostało w niej podkreślone, że Kościół zmierza w stronę jedności.
W paragrafie 54 znalazło się stwierdzenie:
W tej perspektywie jeszcze pełniejszego uzasadnienia nabiera wyrażenie, którym posłużyłem się wiele razy: Kościół musi oddychać obydwoma płucami! W pierwszym tysiącleciu historii chrześcijaństwa wyrażenie to odnosiło się nade wszystko do dwoistości Bizancjum — Rzym; od Chrztu Rusi jego znaczenie się rozszerza: ewangelizacja zatacza szersze kręgi i coraz rozleglejsze obszary, tak że ogarnia cały Kościół. Jeśli się zważy ponadto, że to zbawcze wydarzenie nad brzegami Dniepru nastąpiło w czasie, kiedy Kościół na Wschodzie i na Zachodzie pozostawał nie podzielony, można łatwo zrozumieć, że do pełnej komunii należy dążyć w perspektywie jedności, która nie usuwa uprawnionej różnorodności. Podkreśliłem to stanowczo w Encyklice Slavorum apostoli, poświęconej świętym Cyrylowi i Metodemu[1].
By osiągnąć pełną zgodność wiary wskazane zostało pogłębianie następujących zagadnień:
- relacje między Pismem Świętym, najwyższym autorytetem w sprawach wiary a świętą Tradycją – nieodzowną interpretacją słowa Bożego
- Eucharystia, sakrament Ciała i Krwi Chrystusa, ofiara uwielbienia składana Ojcu, pamiątka ofiary i rzeczywista obecność Chrystusa, uświęcające wylanie Ducha Świętego
- święcenia – pojmowane jako sakrament – do potrójnej posługi episkopatu, prezbiteratu i diakonatu
- magisterium Kościoła, powierzone papieżowi i biskupom w komunii z nim, rozumiane jako sprawowana w imię Chrystusa władza i odpowiedzialność za nauczanie i zachowanie wiary
- Maryja Dziewica, Matka Boża i Ikona Kościoła, duchowa Matka, która wstawia się za uczniów Chrystusa i całą ludzkość[1].
Przypisy
- ↑ a b Ut unum sint (2) - Jan Paweł II - Portal OPOKA, www.opoka.org.pl [dostęp 2017-11-27] (pol.).
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Autor: Magul, Licencja: CC-BY-SA-3.0
DETAILED (MULTILINGUAL) DESCRIPTION AT THE HOLY SEE WEBSITE: Coat of Arms of His Holiness John Paul II (The Holy See Press Office).
Herb Jana Pawła II.W błękitnym polu tarczy, krzyż złoty łaciński, (stykający się z krawędzią tarczy jak w przypadku figury zaszczytnej), przesunięty w prawo. Pod poprzeczną belką krzyża, po lewej (heraldycznie) stronie, złota litera M, oznaczająca Maryję.
Dewiza wybrana przez Jana Pawła II brzmiała Totus Tuus (Cały twój). Zgodnie jednak z zasadą konstrukcji stosowaną w herbach papieskich, dewiza ta nie była zamieszczana w herbie.