Utajnianie z wyprzedzeniem

Utajnianie z wyprzedzeniem (z ang. "forward secrecy" – FS; znane także jako doskonałe utajnianie z wyprzedzeniem[1]) jest własnością zabezpieczonych protokołów komunikacyjnych: Utajnienie przekazywania ma miejsce wtedy, gdy złamanie tzw. „kluczy długoterminowych” nie powoduje skompromitowania kluczy, użytych w poprzednich sesjach[2]. FS chroni starsze sesje przed potencjalnymi, przyszłymi złamaniami kluczy tajnych lub haseł[3]. Jeżeli FS jest wykorzystywany, szyfrowane komunikacje oraz sesje utworzone w przeszłości nie mogą zostać odzyskane i odszyfrowane w przypadku kompromitacji haseł lub kluczy długoterminowych w późniejszymi okresie, nawet jeśli intruz będzie aktywnie ingerować w działanie protokołu.

Historia

Pojęcie "Perfekcyjne utajnianie z wyprzedzeniem" zostało wymyślone przez C.G. Günthera w roku 1990[4] , a następnie przedyskutowane przez Whitfielda Diffiego, Paula van Oorschota i Michaela Jamesa Wienera w 1992[2] gdzie było ono wykorzystywane do opisania własności protokołu STS.[5]

Utajnienia z wyprzedzaniem używano także do opisania analogicznej właściwości protokołów uzgadniania kluczy (bazujących na uwierzytelnianiu hasłem), gdzie tajnymi danymi jest współdzielone hasło[6].

Przypisy

  1. ↑ IEEE 1363-2000: IEEE Standard Specifications For Public Key Cryptography. Institute of Electrical and Electronics Engineers, 2000. https://web.archive.org/web/20081119061833/http://grouper.ieee.org/groups/1363/
  2. ↑ a b Menzies, Alfred, van Oorscot, Paul C., Vanstone, SCOTT: Handbook of Applied Cryptography. CRC Pres, 1997. ISBN 0-8493-8523-7.
  3. ↑ Thomas Wu, The Secure Remote Password Protocol. Internet Society Symposium on Network and Distributed System Security, 11 listopada 1997 [dostęp 2015-10-16].
  4. ↑ C.G. Gunther. An identity-based key-exchange protocol. „Advances in Cryptology EUROCRYPT '89 (LNCS 434)”, s. 29–37, 1990. 
  5. ↑ Diffie Whitfield, Paul C. van Oorschot, Michael J. Wiener. Authentication and Authenticated Key Exchanges. „Designs, Codes and Cryptography”. 2 (2), s. 107–125, Czerwiec 1992. DOI: 10.1007/BF00124891. [dostęp 2013-09-07]. 
  6. ↑ David P. Jablon. Strong Password-Only Authenticated Key Exchange. „ACM Computer Communication Review”. 26 (5), s. 5–26, Październik 1996. DOI: 10.1145/242896.242897.