Uwikłanie (film)

Zamek w Przegorzałach, miejsce zbrodni

Uwikłanie – polski film kryminalny z 2011 roku w reżyserii Jacka Bromskiego, zrealizowany na motywach powieści Zygmunta Miłoszewskiego o tym samym tytule. Zdjęcia do obrazu powstawały w Krakowie^[2]. Film był dedykowany Jackowi Moczydłowskiemu, zmarłemu w 2010 roku, wieloletniemu szefowi produkcji Studia Filmowego Zebra^[3].

Obsada

• Maja Ostaszewska – prokurator Agata Szacka
• Marek Bukowski – komisarz Sławomir Smolar
• Olgierd Łukaszewicz – dr Cezary Rudzki, terapeuta
• Krzysztof Globisz – Henryk Telak
• Danuta Stenka – Telakowa
• Andrzej Seweryn – Witold, prezes firmy SAVIN
• Krzysztof Pieczyński – Igor, zaufany prezesa
• Piotr Adamczyk – Antoni, mąż Szackiej
• Krzysztof Stroiński – Karol Wenzel
• Adam Woronowicz – Leszek Kopeć, pracownik IPN
• Małgorzata Buczkowska – Hanna Kwiatkowska, pacjentka Rudzkiego
• Dorota Pomykała – Barbara Jarczyk, pacjentka Rudzkiego
• Maciej Wierzbicki – Kaim, pacjent
• Małgorzata Zajączkowska – naczelnik w prokuraturze
• Dobromir Dymecki – policjant Kumerski
• Piotr Nowak – policjant Wolniak
• Beata Paluch – bibliotekarka
• Joanna Kupińska – strażniczka na lotnisku
• Mikołaj Grabowski – kapitan Mamcarz
• Iwona Bielska – kobieta Mamcarza
• Jakub Przebindowski – lekarz
• Janusz Morgenstern – profesor Andrzej Zieleniecki, ojciec Szackiej

Opis fabuły

Uczestniczka terapii znajduje ciało mężczyzny – członka grupy terapeutycznej. Prokurator Szacka i komisarz Smolar próbują rozwikłać zagadkę tej śmierci.

Odbiór

O Uwikłaniu w samych superlatywach wyrażał się Andrzej Wajda. „Jestem zachwycony, zdumiony. To jest fantastycznie zrobiony film, tak żywo. Podoba mi się, że wkracza w nasze życie filmowe takie profesjonalne kino, nie ma zmiłuj, wszystko to, co chciał, reżyser osiągnął” – mówił reżyser^[4].

Z zupełnie innymi opiniami obraz spotkał się w mediach. Dziennikarze krytykowali szczególnie kunszt reżyserski Jacka Bromskiego. „Filmowe dialogi są źle napisane. Nie wiem, czy w ustach aktorów pozostawał niesmak spowodowany recytacją fraz zapisanych w scenariuszu. Nie mam jedynie wątpliwości, że w ekranowym Uwikłaniu zostały tylko ślady dobrego kryminału, skrzętnie zatarte reżyserską ręką”, pisała w swojej recenzji dla Stopklatki Anna Bielak, dodając, że „nieudanej całości dopełnia muzyka skomponowana przez Ludka Drizhala, któremu brak elementarnego wyczucia atmosfery opowieści”^[5].

Z kolei Łukasz Muszyński w tekście dla Filmwebu zatytułowanym U pana Boga w kryminale, pisał: „Reżyser, które ostatnie lata spędził na podglądaniu z kamerą gołych bab u pana Boga w ogródku, w widowiskowy sposób zmasakrował stanowiącą podstawę scenariusza książkę Zygmunta Miłoszewskiego. Literackie Uwikłanie miało wszystkie atuty dobrego kryminału: sprawnie nakręconą intrygę, sympatycznego bohatera i ciekawe tło społeczne. Jego ekranizacja przypomina odbicie w krzywym zwierciadle: jest pokraczna i nie trzyma w napięciu”. Muszyński jako atut filmu podał zdjęcia Marcina Koszałki^[6].

Zobacz też

• Ziarno prawdy

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Relacja z planu Uwikłania. pisf.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-12-17)].
• Zdjęcia z filmu Uwikłanie w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”