Uzana (król Paganu)

Uzana
Sithu III
Król Paganu
Okres

od ok. maj 1251
do maj 1256

Poprzednik

Kyaswa

Następca

Narathihapate

Dane biograficzne
Dynastia

Pagan

Data urodzenia

23 lutego 1213

Data śmierci

maj 1256[1] (w wieku 43 lat)

Ojciec

Kyaswa

Matka

Hpwa Saw[1]

Żona

wnuczka Min Shin Sawa[2]

Dzieci

Thihathu
Narathihapate[2]

Uzana (birm. ဥဇနာ /ʔzənà/; znany także jako Sithu III[1]; 1213–1256) był królem Królestwa Paganu w Birmie (Mjanma) od roku 1251 do 1256. Chociaż jego formalne panowanie trwało tylko pięć lat, w istocie Uzana sprawował władzę zza pleców swojego ojca Kyaswy podczas jego rządów w latach 1235–1251. Jego ojciec, pobożny buddysta i uczony, przekazał Uzanie pełną królewską władzę administracyjną i zarządzanie krajem[3]. Jednak Uzana miał bardziej się poświęcać polowaniom na słonie i piciu alkoholu, niż zarządzaniu krajem za panowania swego ojca i swojego własnego. Jako król powierzył zadanie zarządzania królestwem swojemu naczelnemu ministrowi Yazathingyanowi. Król zginął przypadkowo w Dali (część dzisiejszego Rangunu) w maju 1256 roku podczas polowania na słonie[4][1].

Daty

Poniższa tabela przedstawia daty podawane przez cztery najważniejsze kroniki[5].

KronikaUrodzenie–ŚmierćDługość życiaPanowanieDługość panowania
Zatadawbon Yazawin (Rozdział z listą królów)[6]1214–1254401249–12545
Zatadawbon Yazawin (Rozdział z horoskopami)[7]23 lutego 1213–1254411251–12543
Maha Yazawin1216–1240381234–12406
Yazawin Thit i Hmannan Yazawin1218–1255371250–12555

Przypisy

  1. a b c d Than Tun 1964: 134.
  2. a b Pe Maung Tin and G.H. Luce (1960): 156–158.
  3. Harvey 1925: 59.
  4. Htin Aung 1967: 65.
  5. Maha Yazawin Vol. 1 2006: 349.
  6. Zata 1960: 40.
  7. Zata 1960: 68.

Bibliografia

  • G.E. Harvey: History of Burma: From the Earliest Times to 10 March 1824. Londyn: Frank Cass & Co. Ltd, 1925. (ang.).
  • Maung Htin Aung: A History of Burma. Nowy Jork i Londyn: Cambridge University Press, 1967. (ang.).
  • U Kala: Maha Yazawin Gyi. Wyd. 2006, 4th printing. T. 1–3. Rangun: Ya-Pyei Publishing, 1724. (birm.).
  • Pe Maung Tin, G.H. Luce: The Glass Palace Chronicle of the Kings of Burma. Wyd. 1960. Rangoon University Press. (ang.).Sprawdź autora:1.
  • Royal Historians of Burma: Zatadawbon Yazawin. Wyd. 1960. Historical Research Directorate of the Union of Burma, ok. 1680. (ang.).
  • Królewska Komisja Historyczna Birmy: Hmannan Yazawin. Wyd. 2003. T. 1–3. Rangun: Ministry of Information, Myanmar, 1832. (birm.).
  • Than Tun: Studies in Burmese History. T. 1. Rangun: Maha Dagon, 1964. (birm.).

Media użyte na tej stronie

Peacock symbol Burma.svg
Autor: , Licencja: CC BY-SA 3.0
Ta ^specifik^ z W3C grafika wektorowa została stworzona za pomocą Adobe Illustrator.