Uzbrojenie ochronne

Uzbrojenie ochronne (szyszak oraz napierśnik husarski z XVII w.)

Uzbrojenie ochronne (broń ochronna) – wyposażenie służące do ochrony różnych części ciała przed działaniem broni (uderzeniami, ciosami, cięciami, pchnięciami, postrzeleniami itp.). Może służyć do bezpośredniej ochrony (pancerze, zbroje, hełmy, kamizelki) lub do osłony pośredniej (tarcze, schrony, pancerze wozów bojowych). Najstarszym uzbrojeniem ochronnym były skórzane pancerze.

W starożytności i średniowieczu stosowano wiele typów pancerzy, hełmów i tarcz. W XV wieku zaczęto stosować pełne zbroje płytowe, które w szczątkowej postaci (kirys) były używane do początku XX wieku. Podczas I wojny światowej używano tzw. pancerzy okopowych. Cały czas, od starożytności po czasy współczesne, w użyciu są różne odmiany hełmów bojowych. Innymi współcześnie stosowanymi przedstawicielami uzbrojenia ochronnego są kamizelki kuloodporne oraz tarcze policyjne.

Bibliografia

  • Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak, Encyklopedia współczesnej broni palnej, Warszawa: WiS, 1994, ISBN 83-86028-01-7, OCLC 169820275.

Media użyte na tej stronie

Sanok, Muzeum Historyczne, broń szyszak i napierśnik 02.jpg
Autor:


Jeśli chcesz wykorzystać to zdjęcie, proszę o jego podpisanie w następujący sposób:
autor: Adam Kliczek, http://memoriesstay.com (CC-BY-SA-3.0)
W przypadku zamieszczenia zdjęcia na stronie internetowej, poproszę o przesłanie informacji mailowej z adresem tej strony.
Kontakt ze mną: adam.kliczek@gmail.com

More information about pictures pl en +/−

Translations of this template pl en +/−

, Licencja: CC BY-SA 3.0 pl
Szyszak i napierśnik husarski z XVII w. Miejsce pochodzenia - Polska. Miejsce ekspozycji - Muzeum Historyczne w Sanoku (nr inw. MHS/H/1668 i MHS/H/1669)