Uziom

Uziom – metalowa elektroda lub zespół elektrod umieszczona w wilgotnej warstwie gruntu, zapewniający połączenie przedmiotów uziemianych i gruntu („ziemi”) z możliwie małą rezystancją.

W elektrotechnice uziomami nazywa się przedmioty metalowe (pręty, rury, płyty) nieizolowane, znajdujące się w ziemi i przeznaczone lub wykorzystywane do celów uziemienia. Uziomy w postaci pojedynczych prętów, drutów, płyt, pierścieni itd. nazywa się uziomami prostymi lub uziomami pojedynczymi. Natomiast uziomy składające się z połączonych ze sobą w ziemi lub nad ziemią dwóch lub większej liczby elementów (uziomów) prostych nazywamy układami uziomowymi lub uziomami wielokrotnymi. Elementy proste w układzie uziomowym są do siebie równoległe, prostopadłe lub tworzą ze sobą kąty ostre (zwykle nie mniejsze niż 60°).

Rodzaje uziomów:

• sztuczne:
  • pionowe – rury, pręty,
  • poziome – taśma stalowa,
  • płytowe – blacha,
• naturalne:
  • zbrojenia, rury wodociągowe, ołowiane powłoki i metalowe płaszcze kabli.

Stosowanie uziomów jest konieczne w przypadkach, gdy:

• urządzenie pracuje z uziemioną anteną,
• wymagana jest symetryzacja układu względem „ziemi”,
• układy narażone są na wpływ wyładowań atmosferycznych,
• w układach występują niebezpiecznie wysokie napięcia.

Bibliografia

• Aleksy Brodowski, Jerzy Chabłowski, Jerzy Auerbach: Radio i Telewizja. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1971.
• Konstanty Wołkowiński: Uziemienia urządzeń elektroenergetycznych, WNT, Warszawa 1967.