VII Brygada Piechoty (II RP)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1919 |
| Rozformowanie | 1921 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | płk Witold Jarosz-Kamionka |
| Ostatni | płk Adam Nałęcz Nieniewski |
| Działania zbrojne | |
| wojna polsko-bolszewicka bitwa nad Autą bitwa nad Niemnem (20–26 IX 1920) | |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
| Skład | |
VII Brygada Piechoty (VII BP) – brygada piechoty Wojska Polskiego II RP.
Historia
VII BP sformowana została w kwietniu 1919 roku, w Małopolsce Wschodniej, w składzie 4 Dywizji Piechoty. Na początku września 1920 roku VII BP podporządkowana została dowódcy 6 Armii, przetransportowana koleją do Żółkwi i skierowana przeciwko sowieckiej 24 Dywizji Strzelców, która sforsowała Bug pod Krystynopolem. 3 września nawiązała kontakt z nieprzyjacielem, a II/14 pp atakiem na bagnety zdobył Kuliczków. Następnego dnia pod m. Rekliniec rozbiła sowiecki 215 pułk strzelców.
W pierwszej dekadzie lipca 1921 roku brygada przeniesiona została z terenu Okręgu Generalnego „Warszawa” na teren Okręgu Generalnego „Łódź”. Dowództwo brygady i 14 pułk piechoty rozmieszczono we Włocławku, a 10 pułk piechoty w Łowiczu.
W czasie działań wojennych stany osobowe brygady uzupełniała:
- Powiatowa Komenda Uzupełnień 10 pułku piechoty w Łowiczu,
- Batalion zapasowy 10 pułku piechoty w Łowiczu (do VIII 1919 w Lubaczowie)
- Powiatowa Komenda Uzupełnień 14 pułku piechoty we Włocławku,
- Batalion zapasowy 14 pułku piechoty we Włocławku (do 6 II 1920 w Aleksandrowie Kujawskim, a do 9 XI 1919 w Jarosławiu)
Wymienione instytucje i pododdziały stacjonowały na terenie Okręgu Generalnego „Łódź” i podporządkowane były jego dowódcy.
W październiku–listopadzie 1921 roku dowództwo VII BP przeformowane zostało w dowództwo piechoty dywizyjnej 4 Dywizji Piechoty i dyslokowane do Torunia. 14 pułk piechoty podporządkowany zostały bezpośrednio dowódcy 4 DP, a 10 pułk piechoty dowódcy nowo powstałej 26 Dywizji Piechoty.
Organizacja
- dowództwo VII Brygady Piechoty[1]
- 14 pułk piechoty
- 10 pułk piechoty
Dowódcy
- gen. ppor. Franciszek Krajowski (24 V – 5 XII 1919)
- płk Adolf Jastrzębski[1] (21 XII 1919 – 29 V 1920)
- płk Adam Jaroszewski (29 V – VII 1920)
- płk Leon Silicki (VII 1920 – 22 VIII 1921[2])
Adiutantem sztabowym był kpt. Marian Porwit.
Zobacz też
- Brygady Wojska Polskiego noszące numer "7"
- Jednostki piechoty II RP
- Ordre de Bataille polskiej dywizji piechoty w 1920
Przypisy
- ↑ a b Stachiewicz 1925 ↓, zał.
- ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 21 z 28 maja 1921 roku, s. 1008 tu jako Leon Silecki przyjęty do Wojska Polskiego 6 maja 1921 roku. 12 maja 1921 roku otrzymał przydział służbowy do 7 BP, a ewidencyjnie do 38 pp.
Bibliografia
- Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Bitwa niemeńska 29 VIII – 18 X 1920. Dokumenty operacyjne. Część I (29 VIII – 19 IX), oprac. i przygotowanie do druku zespół pod redakcją Marka Tarczyńskiego, Oficyna Wydawnicza "Rytm", Warszawa 1998, ISBN 83-867893-05-6, s. 11, 99, 125, 151, 169, 192, 232, 284, 353.
- Witold Jarno, Okręg Korpusu Wojska Polskiego nr IV Łódź 1918-1939, Instytut Historii Uniwersytetu Łódzkiego, Katedra Historii Polski Współczesnej, Wydawnictwo „Ibidem”, Łódź 2001, ISBN 83-88679-10-4, s. 61-63, 69, 86, 108-109.
- Marian Porwit, Spojrzenia poprzez moje życie, Warszawa: „Czytelnik”, 1986, ISBN 83-07-01535-9, OCLC 69288255.
- Julian Stachiewicz: Działania zaczepne 3 armji na Ukrainie. Warszawa: Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1925.
| Rodowód | |
|---|---|
| Naczelne władze wojskowe | |
| Rodzaje sił zbrojnych | |
| Formacje |
|
| Bronie |
|
| Służby | |
| WP w 1939 | |
| Inne |
|
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Ofensywa wojsk sowieckiego Frontu Zachodniego 4 lipca 1920