VII Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina
Zwyciężczyni konkursu Argentynka Martha Argerich | |||
Data | 21 lutego–16 marca 1965 | ||
---|---|---|---|
Miejsce | |||
Organizator | |||
Tematyka | |||
|
VII Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina (również VII Konkurs Chopinowski) – 7. edycja Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina, która rozpoczęła się 21 lutego 1965 w Warszawie. Organizatorem konkursu było Towarzystwo im. Fryderyka Chopina[1].
Krótka charakterystyka konkursu
Wzięło w nim udział 77 pianistów z 29 krajów[2], w tym 7 Polaków[3][a]. Najmłodszą uczestniczką była osiemnastoletnia Jugosłowianka Zora Mihailović[3]. Konkurs odbył się w dniach 21 lutego–16 marca 1965[5]. Był on czterostopniowy: składał się z trzech etapów oraz finału. Zwyciężyła Argentynka Martha Argerich[6], nazywana przydomkiem „czarnej pantery fortepianu”[5]. Swój pierwszy występ rozpoczęła dość nietypowo, bo ucieczką sprzed wejścia na estradę[5]. Jej tempo gry krytycy muzyczni określali jako „rakietowe”, a sposób gry przyrównywano do interpretacji Vladimira Horowitza[5].
Wśród nagrodzonych i wyróżnionych było czworo pianistów z Ameryki Łacińskiej. Był to wielki sukces nowojorskiej profesor Rosiny Lhévinne, której aż pięcioro uczniów znalazło się w gronie nagrodzonych i laureatów[5].
W pamięci uczestników konkursu pozostał fakt szalejącej w Warszawie w tym okresie grypy, która zebrała żniwo zarówno wśród młodych pianistów jak i jurorów[5], co było powodem zmiany terminu następnego konkursu.
Można dodać, że pianiści występowali łącznie 130 razy w ramach trzech etapów i finału (wykonali muzykę Fryderyka Chopina w czasie łącznym około 90 godzin). Jurorzy podczas 32 przesłuchań postawili ponad 4500 ocen. Trzeba zaznaczyć, że komisja regulaminowa konkursu wprowadziła po raz pierwszy do programu, do grupy polonezów Andante spianato i Wielkiego Poloneza Es-dur op. 22 w wersji solowej[1].
Kalendarium
Kalendarz konkursu | ||||||||||||||||||||||||
Faza konkursu | Data | |||||||||||||||||||||||
Luty | Marzec | |||||||||||||||||||||||
21. | 22.[7] | 23.[8] | 24. | 25.[9] | 26. | 27.[10] | 28. | 1.[11] | 2.[12] | 3.[2] | 4. | 5.[13] | 6.[14] | 7. | 8.[15] | 9. | 10. | 11. | 12. | 13. | 14. | 15. | 16.[16] | |
Koncert inauguracyjny | ||||||||||||||||||||||||
I etap | ||||||||||||||||||||||||
II etap | ||||||||||||||||||||||||
III etap | ||||||||||||||||||||||||
Finał | ||||||||||||||||||||||||
Koncert laureatów |
Jury
Do konkursowego przebiegu przesłuchań oraz podziału nagród powołano jury, w następującym składzie[5][b]:
Skład jury | |||
Lp. | Juror | Kraj | Funkcja |
1. | Zbigniew Drzewiecki | Polska | przewodniczący jury |
2. | Jakow Flier | ZSRR | wiceprzewodniczący jury |
3. | Arthur Hedley | Wielka Brytania | wiceprzewodniczący jury |
4. | Jan Hoffman | Polska | sekretarz jury |
5. | Jan Ekier | Polska | członek jury |
6. | Pál Kadosa | Węgry | członek jury |
7. | Eugene List | Stany Zjednoczone | członek jury |
8. | Ivo Maček | Jugosławia | członek jury |
9. | Nikita Magaloff | Szwajcaria | członek jury |
10. | Timo Mikkilä | Finlandia | członek jury |
11. | Vlado Perlemuter | Francja | członek jury |
12. | František Rauch | Czechosłowacja | członek jury |
13. | Renzo Silvestri | Włochy | członek jury |
14. | Weselin Stojanow | Bułgaria | członek jury |
15. | Magda Tagliaferro | Brazylia | członek jury |
16. | Sigismund Toduta[c] | Rumunia | członek jury |
17. | Margerita Trombini-Kazuro | Polska | członek jury |
18. | Amadeus Webersinke | NRD | członek jury |
19. | Maria Wiłkomirska | Polska | członek jury |
20. | Bolesław Woytowicz | Polska | członek jury |
21. | Jerzy Żurawlew | Polska | członek jury |
Jeden z członków zespołu jury prof. Jan Ekier tak scharakteryzował VII Konkurs Chopinowski w wywiadzie jakiego udzielił dla czasopisma Dziennik Łódzki[17]:
Na poziom konkursu składa się kilka czynników. A więc po pierwsze poziom wykonawczy kandydatów. W VII Konkursie dopisał on w nadzwyczajnej mierze. Mogę śmiało powiedzieć, że tak licznego zestawu talentów nie było w żadnym z dotychczasowych konkursów. Spotkałem się ze zdaniem jurorów zagranicznych, że tak wysokiego poziomu pianistycznego kandydatów nie spotkali również na konkursach zagranicznych. Ten element dopisał więc znakomicie. Drugim czynnikiem wpływającym na atmosferę konkursu jest stopień zainteresowania publiczności. Takiej frekwencji, i to już od pierwszego etapu, nie zanotowano dotychczas chyba nigdzie. Warszawska publiczność przejawiała nie tylko wielkie zainteresowanie przesłuchaniami, ale również okazywała wielką życzliwość uczestnikom, i to nie tylko najlepszym, ale i tym słabszym. Bardzo istotnym dla poziomu konkursu momentem jest regulamin. Ponieważ jestem jednym z twórców regulaminu, obowiązującego w tym roku, oceniam go z punktu widzenia praktyki. Wydaje mi się, że zdał bardzo dobrze egzamin i że będzie mógł stanowić podstawę dla następnych regulaminów, niezależnie od tego, czy dodamy lub skorygujemy niektóre jego paragrafy na podstawie tegorocznych doświadczeń.
System oceny pianistów
Jury oceniało wykonania uczestników według punktacji od 1 do 25[18]. Do II etapu zakwalifikowano 36 uczestników w kolejności wynikającej z punktacji[18]. Do III etapu dopuszczono 12 pianistów w kolejności punktacji uzyskanej w II etapie[18]. Do finału natomiast dopuszczono 6 osób w kolejności punktacji uzyskanej w III etapie[18]. Kolejność nagród ustalona została na podstawie sumy przeciętnych punktacji uzyskanych we wszystkich trzech etapach oraz finale[18].
Konkurs
Koncert inauguracyjny
21 lutego wieczorem został rozpoczęty VII Konkurs Chopinowski uroczystym koncertem inauguracyjnym[3]. W koncercie tym wykonano utwory muzyki współczesnej polskich kompozytorów: Kazimierza Serockiego, Witolda Szalonka, Tadeusza Bairda i Karola Szymanowskiego[5].
I etap
Przesłuchania konkursowe odbyły się w dwóch sesjach przedpołudniowej i popołudniowej w kolejności alfabetycznej. Jako pierwszy 22 lutego o godz. 9:00 wystąpił w Konkursie Meksykanin Andres Acosta, rozpoczynając swój występ od Nokturnu fis-moll[7]. Do pierwszego etapu przystąpiło m.in. siedmiu Polaków: Elżbieta Głąbówna[19], Maria Korecka[19], Kazimierz Morski[10], Cezary Owerkowicz, Marta Sosińska, Wiesław Szlachta[12] i Ewa Wolak[2]. Warto dodać, że podczas występu Rosjanina Georgija Siroty zdarzył się rzadki przypadek pęknięcia struny fortepianu, po czym usterkę szybko naprawiono przez techników, a pianista mógł dokończyć swój występ[11].
II etap
4 marca o godzinie 16, sekretarz jury prof. Jan Hoffman przekazał werdykt dopuszczający 36 pianistów z 17 krajów do przesłuchań II etapu[20]. Wśród dopuszczonych znaleźli się wszyscy Polacy oraz m.in. cała pięcioosobowa ekipa pianistów radzieckich[20]. Podobnie jak w poprzednim etapie, przesłuchania konkursowe odbyły się w dwóch sesjach przedpołudniowej i popołudniowej w kolejności alfabetycznej[20]. Jako pierwsza w II etapie wystąpiła 5 marca, Argentynka Martha Argerich, grając na początku swojego występu Etiudę cis-moll[13]
Uczestnicy II etapu[20]
|
III etap
9 marca została ogłoszona lista 12 pianistów z 9 krajów dopuszczonych do przesłuchań III etapu[21]. Do III etapu zakwalifikowały się również m.in. dwie pianistki z Polski. W programie repertuarowym tego etapu znalazł się obowiązkowo Nokturn Es-dur op. 55 nr 2 oraz do wyboru jedna Sonata (h-moll op. 58 lub b-moll op. 35)[21].
Uczestnicy III etapu[21]
|
Finał
12 marca po przesłuchaniach III etapu ogłoszono po długiej naradzie jury, listę sześciu pianistów dopuszczonych do finału, a wśród nich widniały nazwiska obu Polek[22]. W koncertach finałowych wraz z każdym pianistą wystąpiła Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Narodowej pod batutą Witolda Rowickiego[23]. Pianiści mieli do wyboru wykonanie jednego z Koncertów fortepianowych Fryderyka Chopina: (f-moll op. 21 lub e-moll op. 11).
Finaliści[22]
|
Koncert laureatów
Ostatniego dnia trwania konkursu (16 marca) odbyła się o godz. 19:30 uroczystość jego zakończenia[16]. Do zebranych w Sali Filharmonii Narodowej przemówił przewodniczący jury prof. Zbigniew Drzewiecki, a następnie sekretarz jury prof. Jan Hoffman odczytał listę laureatów i wyróżnionych wraz ze zdobytymi nagrodami[16]. Po części wręczenia trofeów odbył się koncert laureatów, którzy występowali w kolejności od VI do I miejsca, grając wybrane utwory Chopina[16].
Nagrody i wyróżnienia
15 marca o godzinie 13, sekretarz jury oznajmił wyniki posiedzenia jury oraz podział nagród[24]. Wszyscy finaliści oraz wyróżnieni otrzymali stosownie do zajętego miejsca bądź wyróżnienia odpowiednią nagrodę finansową. Zgodnie z regulaminem nagrodzeni zobowiązani byli do udziału w kończącym konkurs 16 marca, koncercie laureatów[24]. Przyznano również nagrody pozaregulaminowe[24].
Nagrody główne[24] | ||||
Nagroda | Laureat | Kraj | Wysokość nagrody | Fundator nagrody |
1 | Martha Argerich[6] | Argentyna | 40 000 zł[d] | Minister Kultury i Sztuki[1] |
2 | Arthur Moreira Lima | Brazylia | 30 000 zł | |
3 | Marta Sosińska | Polska | 25 000 zł | |
4 | Hiroko Nakamura | Japonia | 20 000 zł | |
5 | Edward Auer | Stany Zjednoczone | 15 000 zł | |
6 | Elżbieta Głąbówna | Polska | 10 000 zł | |
Wyróżnienia[24] | ||||
Wyróżniony | Kraj | Wysokość nagrody | Fundator nagrody | |
Marek Jabłoński | Kanada | 5000 zł | Minister Kultury i Sztuki[1] | |
Tamara Kołoss | ZSRR | 5000 zł | ||
Lois Carole Pachucki | Stany Zjednoczone | 5000 zł | ||
Wiktoria Postnikowa | ZSRR | 5000 zł | ||
Blanka Uribe | Kolumbia | 5000 zł | ||
Ewa Maria Żuk | Wenezuela | 5000 zł | ||
Nagrody Specjalne | ||||
Nagroda | Nagrodzony | Kraj | Fundator nagrody | |
Najlepsze wykonanie poloneza | Marta Sosińska | Polska | Towarzystwo im. Fryderyka Chopina | |
Najlepsze wykonanie mazurków | Martha Argerich[6] | Argentyna | Polskie Radio | |
Nagrody dodatkowe[24] | ||||
Nagroda | Nagrodzony | Kraj | Wysokość nagrody | Fundator nagrody |
Nagroda im. Anny Godlewskiej dla najlepszego Polaka | Marta Sosińska | Polska | 300 $ | Julian Godlewski |
Nagroda im. Marii Kowarskiej-Szwalbe za najlepsze wykonanie sonaty | Arthur Moreira Lima | Brazylia | 7000 zł | Henryk Nowogródzki |
Nagroda dla najmłodszej laureatki | Hiroko Nakamura | Japonia | 10 000 zł | Fundusz Stypendialny im. Fryderyka Chopina |
Po zakończeniu konkursu zwyciężczyni Argentynka Martha Argerich udzieliła licznych wywiadów. W jednym z nich powiedziała[25]:
Był to najszczęśliwszy moment w moim życiu. Cieszę się, że świadkiem mego triumfu jest matka, która wraz ze mną przeżywała w Warszawie wszelkie emocje tej pięknej imprezy. Mimo ogromnie trudnego zadania jakie stawiał przed nami ten konkurs, jechałam tu z wielkim entuzjazmem, bo Chopin zawsze był mi najbliższy ze wszystkich kompozytorów. O przyszłości na razie nie myślę. Zastanowię się dopiero wtedy, gdy ochłonę.
Uwagi
- ↑ Poza siedmioma reprezentantami Polski, trzy inne osoby występujące w konkursie miały polskie korzenie rodzinne: Marek Jabłoński (Kanada), Lois Carole Pachucki (Stany Zjednoczone) i Ewa Maria Żuk (Wenezuela)[4].
- ↑ Przybycia jako jurorzy na konkurs odmówili: Mieczysław Horszowski, Aaron Copland, Samuel Barber oraz Leonard Bernstein ze Stanów Zjednoczonych, natomiast Rudolf Serkin i Rosina Lhévinne nie odpowiedzieli na zaproszenie.
- ↑ Tuż przed rozpoczęciem konkursu zastąpił on jurorkę Floricę Musinescu (Rumunia).
- ↑ Zwyciężczyni Argentynka Martha Argerich ponadto otrzymała nagrodę Towarzystwa Chopinowskiego w Mariańskich Łaźniach za interpretację Walca As-dur op. 34 nr 1, nagrodę Prezydium Stołecznej Rady Narodowej w Warszawie w postaci obrazu Włodzimierza Zakrzewskiego „Wąski Dunaj”, kryształowy puchar od Centrali Handlu Zagranicznego „Minex” oraz zaproszenia na festiwal w Montreux i na konkurs w Kerkrade[25].
Przypisy
- ↑ a b c d Barbara Niewiarowska: Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina w Warszawie. chopin.pl. [dostęp 2016-07-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-14)].
- ↑ a b c Zakończenie I etapu VII Konkursu Chopinowskiego. „Dziennik Polski”. Nr 53 (6554), s. 1, 1965-03-04. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-14].
- ↑ a b c W przededniu inauguracji Konkursu Chopinowskiego. „Dziennik Polski”. Nr 44 (6545), s. 1, 1965-02-21/22. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-14].
- ↑ Triumf polskiej szkoły chopinowskiej. Cała polska siódemka wśród 36 pianistów zakwalifikowanych do II etapu. „Dziennik Łódzki”. Nr 55 (5673), s. 1–2, 1965-03-05. Łódź: Spółdzielnia Wyd.-Oświat. „Czytelnik”. [dostęp 2020-04-22].
- ↑ a b c d e f g h VII Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina. chopincompetition2015.com. [dostęp 2016-07-09].
- ↑ a b c Osoby związane z Chopinem. (Martha Argerich). [w:] Narodowy Instytut Fryderyka Chopina [on-line]. pl.chopin.nifc.pl. [dostęp 2016-07-09].
- ↑ a b Pierwszy dzień „powszedni” wielkiego konkursu. „Dziennik Polski”. Nr 45 (6546), s. 1, 1965-02-23. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-14].
- ↑ Drugi dzień Konkursu Chopinowskiego. „Dziennik Polski”. Nr 46 (6547), s. 1, 1965-02-24. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-14].
- ↑ Gorące brawa dla Elżbiety Głąb. Występ pierwszej polskiej kandydatki w Konkursie Chopinowskim. Dziś stanie przed obliczem jury Maria Korecka. „Dziennik Polski”. Nr 48 (6549), s. 1, 1965-02-26. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-14].
- ↑ a b Z Konkursu Chopinowskiego. Przesłuchanie trzeciego polskiego pianisty. „Dziennik Polski”. Nr 50 (6551), s. 1–2, 1965-02-28/1965-03-01. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-14].
- ↑ a b „Dzień radziecko - amerykański” na Konkursie Chopinowskim. „Dziennik Polski”. Nr 51 (6552), s. 1–2, 1965-03-02. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-14].
- ↑ a b Przedostatni dzień I etapu Konkursu Chopinowskiego. W. Szlachta spotkał się z serdecznym przyjęciem publiczności. „Dziennik Polski”. Nr 52 (6553), s. 1, 1965-03-03. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-14].
- ↑ a b W ciągu 4 dni sędziowie i publiczność wysłuchają 26 godzin muzyki. II etap Konkursu Chopinowskiego rozpoczęty. „Dziennik Polski”. Nr 55 (6556), s. 1, 1965-03-06. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-14].
- ↑ Nadal trwa dobra passa dla naszych kandydatów. Filharmonia Narodowa oblegana przez tłumy miłośników twórczości Chopina. „Dziennik Polski”. Nr 56 (6557), s. 1, 1965-03-07/08. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-14].
- ↑ Dziś jury ogłosi listę 12 zwycięzców. Zakończenie II etapu Konkursu Chopinowskiego. „Dziennik Polski”. Nr 57 (6558), s. 1, 1965-03-09. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-14].
- ↑ a b c d Koncert laureatów Konkursu Chopinowskiego. Wręczenie nagród. „Dziennik Łódzki”. Nr 65 (5683), s. 1, 1965-03-17. Łódź: Spółdzielnia Wyd.-Oświat. „Czytelnik”. [dostęp 2019-01-15].
- ↑ Ostatni dzień VII Konkursu Chopinowskiego. Tak wysokiego poziomu jeszcze nie było – mówi członek jury prof. Jan Ekier. „Dziennik Łódzki”. Nr 63 (5681), s. 1–2, 1965-03-14/15. Łódź: Spółdzielnia Wyd.-Oświat. „Czytelnik”. [dostęp 2019-01-15].
- ↑ a b c d e Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina. Konkurs VII. konkursy.miedzynarodowe.chopin.pl. [dostęp 2018-05-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-22)].
- ↑ a b Druga krakowianka przesłuchana w Konkursie Chopinowskim. Mimo tremy – oklaski i słowa pochwały. „Dziennik Polski”. Nr 49 (6550), s. 1, 1965-02-27. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-14].
- ↑ a b c d Sukces polskiej pianistyki. Cała nasza ekipa w II etapie VII Konkursu Chopinowskiego. „Dziennik Polski”. Nr 54 (6555), s. 1, 1965-03-05. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-14].
- ↑ a b c Elżbieta Głąbówna i Marta Sosińska przeszły do III etapu konkursu. Polska, ZSRR i USA wprowadziły po 2 pianistów. „Dziennik Polski”. Nr 58 (6559), s. 1, 1965-03-10. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-14].
- ↑ a b Elżbieta Głąbówna i Marta Sosińska w finale Konkursu Chopinowskiego. Duży sukces pianistyki polskiej. „Dziennik Polski”. Nr 61 (6562), s. 1, 1965-03-13. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-14].
- ↑ Obydwie Polki w finale chopinowskim. „Dziennik Łódzki”. Nr 62 (5680), s. 1–2, 1965-03-13. Łódź: Spółdzielnia Wyd.-Oświat. „Czytelnik”. [dostęp 2019-01-15].
- ↑ a b c d e f Zmagania 70 młodych pianistów zakończone. Martha Argerich laureatką I nagrody Konkursu Chopinowskiego, III nagroda dla M. Sosińskiej – VI dla E. Głąbówny. „Dziennik Polski”. Nr 63 (6564), s. 1–2, 1965-03-16. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-09].
- ↑ a b Ostatni dzień artystycznych emocji. Argentynka M. Argerich laureatką VII Konkursu Chopinowskiego. Polka M. Sosińska zdobyła III nagrodę. „Dziennik Łódzki”. Nr 64 (5682), s. 1–2, 1965-03-16. Łódź: Spółdzielnia Wyd.-Oświat. „Czytelnik”. [dostęp 2019-01-15].
Bibliografia
- Stefania Golańska (teksty fr. Renata Sobańska): Program VII Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina: Warszawa 22 lutego - 13 marca 1965 – Programme du VIIe Concours International de Piano "Frédéric Chopin": Varsovie 22 fevrier - 13 mars 1965. Wyd. 1. Warszawa: Towarzystwo im. Fryderyka Chopina, 1965. OCLC 69629158. (pol. • fr.).
- Rafał Nowacki: Ocena wykonań konkursowych na przykładzie konkursów chopinowskich – zarys problematyki. Wyd. 1. Warszawa: Wyd. Państwowe Wydawnictwa Naukowe, 1974. OCLC 6450595.
Media użyte na tej stronie
Autor: Icons8, Licencja: CC0
Countdown (50361) - The Noun Project.svg icon from the Noun Project
Autor: Originals by MANU and pnx
derivative by Chris Schilling, Licencja: CC BY-SA 4.0
Clipart depicting a jury panel with an academic icon in background
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Flaga Finlandii
Autor: Scroch, Licencja: CC BY-SA 4.0
National Flag of the People's Republic of Bulgaria (1948-1967). Tha flag has got the coat-of-arms from 1948
Autor: Scroch, Licencja: CC BY-SA 4.0
National Flag of the People's Republic of Bulgaria (1948-1967). Tha flag has got the coat-of-arms from 1948
Flag of Romania (24 September 1952 - 21 August 1965)
Construction sheet of the Flag of Romania as depicted in Decree nr. 972 from 5 November 1968.
- l = 2/3 × L
- C = 1/3 × L
- S = 2/5 × l
Flag of Romania (24 September 1952 - 21 August 1965)
Construction sheet of the Flag of Romania as depicted in Decree nr. 972 from 5 November 1968.
- l = 2/3 × L
- C = 1/3 × L
- S = 2/5 × l
State Flag of Venezuela 1930-2006, New flag was introduced 13 March 2006.
Argentine pianist Martha Argerich.