VII Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina

VII Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina
(VII Konkurs Chopinowski)
VII International Fryderyk Chopin Piano Competition
Ilustracja
Zwyciężczyni konkursu
Argentynka Martha Argerich
Data

21 lutego–16 marca 1965

Miejsce

Warszawa,
 Polska,
(Filharmonia Narodowa)

Organizator

Towarzystwo im. Fryderyka Chopina

Tematyka

muzyka poważna

VIVIII

VII Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina (również VII Konkurs Chopinowski) – 7. edycja Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina, która rozpoczęła się 21 lutego 1965 w Warszawie. Organizatorem konkursu było Towarzystwo im. Fryderyka Chopina[1].

Krótka charakterystyka konkursu

Wzięło w nim udział 77 pianistów z 29 krajów[2], w tym 7 Polaków[3][a]. Najmłodszą uczestniczką była osiemnastoletnia Jugosłowianka Zora Mihailović[3]. Konkurs odbył się w dniach 21 lutego–16 marca 1965[5]. Był on czterostopniowy: składał się z trzech etapów oraz finału. Zwyciężyła Argentynka Martha Argerich[6], nazywana przydomkiem „czarnej pantery fortepianu”[5]. Swój pierwszy występ rozpoczęła dość nietypowo, bo ucieczką sprzed wejścia na estradę[5]. Jej tempo gry krytycy muzyczni określali jako „rakietowe”, a sposób gry przyrównywano do interpretacji Vladimira Horowitza[5].

Wśród nagrodzonych i wyróżnionych było czworo pianistów z Ameryki Łacińskiej. Był to wielki sukces nowojorskiej profesor Rosiny Lhévinne, której aż pięcioro uczniów znalazło się w gronie nagrodzonych i laureatów[5].

W pamięci uczestników konkursu pozostał fakt szalejącej w Warszawie w tym okresie grypy, która zebrała żniwo zarówno wśród młodych pianistów jak i jurorów[5], co było powodem zmiany terminu następnego konkursu.

Można dodać, że pianiści występowali łącznie 130 razy w ramach trzech etapów i finału (wykonali muzykę Fryderyka Chopina w czasie łącznym około 90 godzin). Jurorzy podczas 32 przesłuchań postawili ponad 4500 ocen. Trzeba zaznaczyć, że komisja regulaminowa konkursu wprowadziła po raz pierwszy do programu, do grupy polonezów Andante spianato i Wielkiego Poloneza Es-dur op. 22 w wersji solowej[1].

Kalendarium

Countdown (50361) - The Noun Project.svg Kalendarz konkursu
Faza konkursuData
LutyMarzec
21.22.[7]23.[8]24.25.[9]26.27.[10]28.1.[11]2.[12]3.[2]4.5.[13]6.[14]7.8.[15]9.10.11.12.13.14.15.16.[16]
Koncert inauguracyjny
I etap
II etap
III etap
Finał
Koncert laureatów

Jury

Do konkursowego przebiegu przesłuchań oraz podziału nagród powołano jury, w następującym składzie[5][b]:

JuryPanel.png Skład jury
Lp.JurorKrajFunkcja
1.Zbigniew Drzewiecki Polskaprzewodniczący jury
2.Jakow Flier ZSRRwiceprzewodniczący jury
3.Arthur Hedley Wielka Brytaniawiceprzewodniczący jury
4.Jan Hoffman Polskasekretarz jury
5.Jan Ekier Polskaczłonek jury
6.Pál Kadosa Węgryczłonek jury
7.Eugene List Stany Zjednoczoneczłonek jury
8.Ivo Maček Jugosławiaczłonek jury
9.Nikita Magaloff Szwajcariaczłonek jury
10.Timo Mikkilä Finlandiaczłonek jury
11.Vlado Perlemuter Francjaczłonek jury
12.František Rauch Czechosłowacjaczłonek jury
13.Renzo Silvestri Włochyczłonek jury
14.Weselin Stojanow Bułgariaczłonek jury
15.Magda Tagliaferro Brazyliaczłonek jury
16.Sigismund Toduta[c] Rumuniaczłonek jury
17.Margerita Trombini-Kazuro Polskaczłonek jury
18.Amadeus Webersinke NRDczłonek jury
19.Maria Wiłkomirska Polskaczłonek jury
20.Bolesław Woytowicz Polskaczłonek jury
21.Jerzy Żurawlew Polskaczłonek jury

Jeden z członków zespołu jury prof. Jan Ekier tak scharakteryzował VII Konkurs Chopinowski w wywiadzie jakiego udzielił dla czasopisma Dziennik Łódzki[17]:

Na poziom konkursu składa się kilka czynników. A więc po pierwsze poziom wykonawczy kandydatów. W VII Konkursie dopisał on w nadzwyczajnej mierze. Mogę śmiało powiedzieć, że tak licznego zestawu talentów nie było w żadnym z dotychczasowych konkursów. Spotkałem się ze zdaniem jurorów zagranicznych, że tak wysokiego poziomu pianistycznego kandydatów nie spotkali również na konkursach zagranicznych. Ten element dopisał więc znakomicie. Drugim czynnikiem wpływającym na atmosferę konkursu jest stopień zainteresowania publiczności. Takiej frekwencji, i to już od pierwszego etapu, nie zanotowano dotychczas chyba nigdzie. Warszawska publiczność przejawiała nie tylko wielkie zainteresowanie przesłuchaniami, ale również okazywała wielką życzliwość uczestnikom, i to nie tylko najlepszym, ale i tym słabszym. Bardzo istotnym dla poziomu konkursu momentem jest regulamin. Ponieważ jestem jednym z twórców regulaminu, obowiązującego w tym roku, oceniam go z punktu widzenia praktyki. Wydaje mi się, że zdał bardzo dobrze egzamin i że będzie mógł stanowić podstawę dla następnych regulaminów, niezależnie od tego, czy dodamy lub skorygujemy niektóre jego paragrafy na podstawie tegorocznych doświadczeń.

System oceny pianistów

Jury oceniało wykonania uczestników według punktacji od 1 do 25[18]. Do II etapu zakwalifikowano 36 uczestników w kolejności wynikającej z punktacji[18]. Do III etapu dopuszczono 12 pianistów w kolejności punktacji uzyskanej w II etapie[18]. Do finału natomiast dopuszczono 6 osób w kolejności punktacji uzyskanej w III etapie[18]. Kolejność nagród ustalona została na podstawie sumy przeciętnych punktacji uzyskanych we wszystkich trzech etapach oraz finale[18].

Konkurs

Koncert inauguracyjny

21 lutego wieczorem został rozpoczęty VII Konkurs Chopinowski uroczystym koncertem inauguracyjnym[3]. W koncercie tym wykonano utwory muzyki współczesnej polskich kompozytorów: Kazimierza Serockiego, Witolda Szalonka, Tadeusza Bairda i Karola Szymanowskiego[5].

I etap

Przesłuchania konkursowe odbyły się w dwóch sesjach przedpołudniowej i popołudniowej w kolejności alfabetycznej. Jako pierwszy 22 lutego o godz. 9:00 wystąpił w Konkursie Meksykanin Andres Acosta, rozpoczynając swój występ od Nokturnu fis-moll[7]. Do pierwszego etapu przystąpiło m.in. siedmiu Polaków: Elżbieta Głąbówna[19], Maria Korecka[19], Kazimierz Morski[10], Cezary Owerkowicz, Marta Sosińska, Wiesław Szlachta[12] i Ewa Wolak[2]. Warto dodać, że podczas występu Rosjanina Georgija Siroty zdarzył się rzadki przypadek pęknięcia struny fortepianu, po czym usterkę szybko naprawiono przez techników, a pianista mógł dokończyć swój występ[11].

II etap

4 marca o godzinie 16, sekretarz jury prof. Jan Hoffman przekazał werdykt dopuszczający 36 pianistów z 17 krajów do przesłuchań II etapu[20]. Wśród dopuszczonych znaleźli się wszyscy Polacy oraz m.in. cała pięcioosobowa ekipa pianistów radzieckich[20]. Podobnie jak w poprzednim etapie, przesłuchania konkursowe odbyły się w dwóch sesjach przedpołudniowej i popołudniowej w kolejności alfabetycznej[20]. Jako pierwsza w II etapie wystąpiła 5 marca, Argentynka Martha Argerich, grając na początku swojego występu Etiudę cis-moll[13]

Uczestnicy II etapu[20]
Lp.UczestnikKraj
1.Martha ArgerichArgentyna
2.Raul Ernesto SosaArgentyna
3.Robert MajekAustria
4.Arthur Moreira LimaBrazylia
5.Dora Trendafilowa-Milanowa
6.Christodoulos GeorgiadesCypr
7.Miroslav LangerCzechosłowacja
8.Radomír MelmukaCzechosłowacja
9.Christian BernardFrancja
10.Madeleine DeMoryFrancja
11.Évelyne FlauwFrancja
12.Suzanne HussonFrancja
Lp.UczestnikKraj
13.Ikuko EndōJaponia
14.Hiroko NakamuraJaponia
15.Pavica Gvozdić
16.Marek JabłońskiKanada
17.Blanka UribeKolumbia
18.Almuth Brauer
19.Elżbieta GłąbównaPolska
20.Maria KoreckaPolska
21.Kazimierz MorskiPolska
22.Cezary OwerkowiczPolska
23.Marta SosińskaPolska
24.Wiesław SzlachtaPolska
Lp.UczestnikKraj
25.Ewa WolakPolska
26.Edward AuerStany Zjednoczone
27.Alexandre FederStany Zjednoczone
28.Lois Carole PachuckiStany Zjednoczone
29.Rebecca PenneysStany Zjednoczone
30.Rosemary ThomasWielka Brytania
31.Ewa Maria ŻukWenezuela
32.Estera Jelinaite
33.Tamara Kołoss
34.Wiktoria Postnikowa
35.Georgij Sirota
36.Ewa Smirnowa

III etap

9 marca została ogłoszona lista 12 pianistów z 9 krajów dopuszczonych do przesłuchań III etapu[21]. Do III etapu zakwalifikowały się również m.in. dwie pianistki z Polski. W programie repertuarowym tego etapu znalazł się obowiązkowo Nokturn Es-dur op. 55 nr 2 oraz do wyboru jedna Sonata (h-moll op. 58 lub b-moll op. 35)[21].

Uczestnicy III etapu[21]
Lp.UczestnikKraj
1.Martha Argerich Argentyna
2.Arthur Moreira Lima Brazylia
3.Hiroko Nakamura Japonia
4.Marek Jabłoński Kanada
5.Blanka Uribe Kolumbia
6.Elżbieta Głąbówna Polska
7.Marta Sosińska Polska
8.Edward Auer Stany Zjednoczone
9.Lois Carole Pachucki Stany Zjednoczone
10.Ewa Maria Żuk Wenezuela
11.Tamara Kołoss ZSRR
12.Wiktoria Postnikowa ZSRR

Finał

12 marca po przesłuchaniach III etapu ogłoszono po długiej naradzie jury, listę sześciu pianistów dopuszczonych do finału, a wśród nich widniały nazwiska obu Polek[22]. W koncertach finałowych wraz z każdym pianistą wystąpiła Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Narodowej pod batutą Witolda Rowickiego[23]. Pianiści mieli do wyboru wykonanie jednego z Koncertów fortepianowych Fryderyka Chopina: (f-moll op. 21 lub e-moll op. 11).

Finaliści[22]
Lp.FinalistaKraj
1.Martha Argerich Argentyna
2.Arthur Moreira Lima Brazylia
3.Hiroko Nakamura Japonia
4.Elżbieta Głąbówna Polska
5.Marta Sosińska Polska
6.Ewa Maria Żuk Wenezuela

Koncert laureatów

Ostatniego dnia trwania konkursu (16 marca) odbyła się o godz. 19:30 uroczystość jego zakończenia[16]. Do zebranych w Sali Filharmonii Narodowej przemówił przewodniczący jury prof. Zbigniew Drzewiecki, a następnie sekretarz jury prof. Jan Hoffman odczytał listę laureatów i wyróżnionych wraz ze zdobytymi nagrodami[16]. Po części wręczenia trofeów odbył się koncert laureatów, którzy występowali w kolejności od VI do I miejsca, grając wybrane utwory Chopina[16].

Nagrody i wyróżnienia

15 marca o godzinie 13, sekretarz jury oznajmił wyniki posiedzenia jury oraz podział nagród[24]. Wszyscy finaliści oraz wyróżnieni otrzymali stosownie do zajętego miejsca bądź wyróżnienia odpowiednią nagrodę finansową. Zgodnie z regulaminem nagrodzeni zobowiązani byli do udziału w kończącym konkurs 16 marca, koncercie laureatów[24]. Przyznano również nagrody pozaregulaminowe[24].

2008 bps award one.jpg Nagrody główne[24]
NagrodaLaureatKrajWysokość nagrodyFundator nagrody
1Martha Argerich[6] Argentyna40 000 zł[d]Minister Kultury i Sztuki[1]
2Arthur Moreira Lima Brazylia30 000 zł
3Marta Sosińska Polska25 000 zł
4Hiroko Nakamura Japonia20 000 zł
5Edward Auer Stany Zjednoczone15 000 zł
6Elżbieta Głąbówna Polska10 000 zł
Wyróżnienia[24]
WyróżnionyKrajWysokość nagrodyFundator nagrody
Marek Jabłoński Kanada5000 złMinister Kultury i Sztuki[1]
Tamara Kołoss ZSRR5000 zł
Lois Carole Pachucki Stany Zjednoczone5000 zł
Wiktoria Postnikowa ZSRR5000 zł
Blanka Uribe Kolumbia5000 zł
Ewa Maria Żuk Wenezuela5000 zł
Nagrody Specjalne
NagrodaNagrodzonyKrajFundator nagrody
Najlepsze wykonanie polonezaMarta Sosińska PolskaTowarzystwo im. Fryderyka Chopina
Najlepsze wykonanie mazurkówMartha Argerich[6] ArgentynaPolskie Radio
Nagrody dodatkowe[24]
NagrodaNagrodzonyKrajWysokość nagrodyFundator nagrody
Nagroda im. Anny Godlewskiej dla najlepszego PolakaMarta Sosińska Polska300 $Julian Godlewski
Nagroda im. Marii Kowarskiej-Szwalbe za najlepsze wykonanie sonatyArthur Moreira Lima Brazylia7000 złHenryk Nowogródzki
Nagroda dla najmłodszej laureatkiHiroko Nakamura Japonia10 000 złFundusz Stypendialny im. Fryderyka Chopina

Po zakończeniu konkursu zwyciężczyni Argentynka Martha Argerich udzieliła licznych wywiadów. W jednym z nich powiedziała[25]:

Był to najszczęśliwszy moment w moim życiu. Cieszę się, że świadkiem mego triumfu jest matka, która wraz ze mną przeżywała w Warszawie wszelkie emocje tej pięknej imprezy. Mimo ogromnie trudnego zadania jakie stawiał przed nami ten konkurs, jechałam tu z wielkim entuzjazmem, bo Chopin zawsze był mi najbliższy ze wszystkich kompozytorów. O przyszłości na razie nie myślę. Zastanowię się dopiero wtedy, gdy ochłonę.

Uwagi

  1. Poza siedmioma reprezentantami Polski, trzy inne osoby występujące w konkursie miały polskie korzenie rodzinne: Marek Jabłoński (Kanada), Lois Carole Pachucki (Stany Zjednoczone) i Ewa Maria Żuk (Wenezuela)[4].
  2. Przybycia jako jurorzy na konkurs odmówili: Mieczysław Horszowski, Aaron Copland, Samuel Barber oraz Leonard Bernstein ze Stanów Zjednoczonych, natomiast Rudolf Serkin i Rosina Lhévinne nie odpowiedzieli na zaproszenie.
  3. Tuż przed rozpoczęciem konkursu zastąpił on jurorkę Floricę Musinescu (Rumunia).
  4. Zwyciężczyni Argentynka Martha Argerich ponadto otrzymała nagrodę Towarzystwa Chopinowskiego w Mariańskich Łaźniach za interpretację Walca As-dur op. 34 nr 1, nagrodę Prezydium Stołecznej Rady Narodowej w Warszawie w postaci obrazu Włodzimierza Zakrzewskiego „Wąski Dunaj”, kryształowy puchar od Centrali Handlu Zagranicznego „Minex” oraz zaproszenia na festiwal w Montreux i na konkurs w Kerkrade[25].

Przypisy

  1. a b c d Barbara Niewiarowska: Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina w Warszawie. chopin.pl. [dostęp 2016-07-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-14)].
  2. a b c Zakończenie I etapu VII Konkursu Chopinowskiego. „Dziennik Polski”. Nr 53 (6554), s. 1, 1965-03-04. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-14]. 
  3. a b c W przededniu inauguracji Konkursu Chopinowskiego. „Dziennik Polski”. Nr 44 (6545), s. 1, 1965-02-21/22. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-14]. 
  4. Triumf polskiej szkoły chopinowskiej. Cała polska siódemka wśród 36 pianistów zakwalifikowanych do II etapu. „Dziennik Łódzki”. Nr 55 (5673), s. 1–2, 1965-03-05. Łódź: Spółdzielnia Wyd.-Oświat. „Czytelnik”. [dostęp 2020-04-22]. 
  5. a b c d e f g h VII Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina. chopincompetition2015.com. [dostęp 2016-07-09].
  6. a b c Osoby związane z Chopinem. (Martha Argerich). [w:] Narodowy Instytut Fryderyka Chopina [on-line]. pl.chopin.nifc.pl. [dostęp 2016-07-09].
  7. a b Pierwszy dzień „powszedni” wielkiego konkursu. „Dziennik Polski”. Nr 45 (6546), s. 1, 1965-02-23. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-14]. 
  8. Drugi dzień Konkursu Chopinowskiego. „Dziennik Polski”. Nr 46 (6547), s. 1, 1965-02-24. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-14]. 
  9. Gorące brawa dla Elżbiety Głąb. Występ pierwszej polskiej kandydatki w Konkursie Chopinowskim. Dziś stanie przed obliczem jury Maria Korecka. „Dziennik Polski”. Nr 48 (6549), s. 1, 1965-02-26. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-14]. 
  10. a b Z Konkursu Chopinowskiego. Przesłuchanie trzeciego polskiego pianisty. „Dziennik Polski”. Nr 50 (6551), s. 1–2, 1965-02-28/1965-03-01. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-14]. 
  11. a b „Dzień radziecko - amerykański” na Konkursie Chopinowskim. „Dziennik Polski”. Nr 51 (6552), s. 1–2, 1965-03-02. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-14]. 
  12. a b Przedostatni dzień I etapu Konkursu Chopinowskiego. W. Szlachta spotkał się z serdecznym przyjęciem publiczności. „Dziennik Polski”. Nr 52 (6553), s. 1, 1965-03-03. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-14]. 
  13. a b W ciągu 4 dni sędziowie i publiczność wysłuchają 26 godzin muzyki. II etap Konkursu Chopinowskiego rozpoczęty. „Dziennik Polski”. Nr 55 (6556), s. 1, 1965-03-06. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-14]. 
  14. Nadal trwa dobra passa dla naszych kandydatów. Filharmonia Narodowa oblegana przez tłumy miłośników twórczości Chopina. „Dziennik Polski”. Nr 56 (6557), s. 1, 1965-03-07/08. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-14]. 
  15. Dziś jury ogłosi listę 12 zwycięzców. Zakończenie II etapu Konkursu Chopinowskiego. „Dziennik Polski”. Nr 57 (6558), s. 1, 1965-03-09. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-14]. 
  16. a b c d Koncert laureatów Konkursu Chopinowskiego. Wręczenie nagród. „Dziennik Łódzki”. Nr 65 (5683), s. 1, 1965-03-17. Łódź: Spółdzielnia Wyd.-Oświat. „Czytelnik”. [dostęp 2019-01-15]. 
  17. Ostatni dzień VII Konkursu Chopinowskiego. Tak wysokiego poziomu jeszcze nie było – mówi członek jury prof. Jan Ekier. „Dziennik Łódzki”. Nr 63 (5681), s. 1–2, 1965-03-14/15. Łódź: Spółdzielnia Wyd.-Oświat. „Czytelnik”. [dostęp 2019-01-15]. 
  18. a b c d e Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina. Konkurs VII. konkursy.miedzynarodowe.chopin.pl. [dostęp 2018-05-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-22)].
  19. a b Druga krakowianka przesłuchana w Konkursie Chopinowskim. Mimo tremy – oklaski i słowa pochwały. „Dziennik Polski”. Nr 49 (6550), s. 1, 1965-02-27. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-14]. 
  20. a b c d Sukces polskiej pianistyki. Cała nasza ekipa w II etapie VII Konkursu Chopinowskiego. „Dziennik Polski”. Nr 54 (6555), s. 1, 1965-03-05. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-14]. 
  21. a b c Elżbieta Głąbówna i Marta Sosińska przeszły do III etapu konkursu. Polska, ZSRR i USA wprowadziły po 2 pianistów. „Dziennik Polski”. Nr 58 (6559), s. 1, 1965-03-10. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-14]. 
  22. a b Elżbieta Głąbówna i Marta Sosińska w finale Konkursu Chopinowskiego. Duży sukces pianistyki polskiej. „Dziennik Polski”. Nr 61 (6562), s. 1, 1965-03-13. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-14]. 
  23. Obydwie Polki w finale chopinowskim. „Dziennik Łódzki”. Nr 62 (5680), s. 1–2, 1965-03-13. Łódź: Spółdzielnia Wyd.-Oświat. „Czytelnik”. [dostęp 2019-01-15]. 
  24. a b c d e f Zmagania 70 młodych pianistów zakończone. Martha Argerich laureatką I nagrody Konkursu Chopinowskiego, III nagroda dla M. Sosińskiej – VI dla E. Głąbówny. „Dziennik Polski”. Nr 63 (6564), s. 1–2, 1965-03-16. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-09]. 
  25. a b Ostatni dzień artystycznych emocji. Argentynka M. Argerich laureatką VII Konkursu Chopinowskiego. Polka M. Sosińska zdobyła III nagrodę. „Dziennik Łódzki”. Nr 64 (5682), s. 1–2, 1965-03-16. Łódź: Spółdzielnia Wyd.-Oświat. „Czytelnik”. [dostęp 2019-01-15]. 

Bibliografia

  • Stefania Golańska (teksty fr. Renata Sobańska): Program VII Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina: Warszawa 22 lutego - 13 marca 1965 – Programme du VIIe Concours International de Piano "Frédéric Chopin": Varsovie 22 fevrier - 13 mars 1965. Wyd. 1. Warszawa: Towarzystwo im. Fryderyka Chopina, 1965. OCLC 69629158. (pol. • fr.).
  • Rafał Nowacki: Ocena wykonań konkursowych na przykładzie konkursów chopinowskich – zarys problematyki. Wyd. 1. Warszawa: Wyd. Państwowe Wydawnictwa Naukowe, 1974. OCLC 6450595.

Media użyte na tej stronie

Countdown (50361) - The Noun Project.svg
Autor: Icons8, Licencja: CC0
Countdown (50361) - The Noun Project.svg icon from the Noun Project
JuryPanel.png
Autor: Originals by MANU and pnx
derivative by Chris Schilling, Licencja: CC BY-SA 4.0
Clipart depicting a jury panel with an academic icon in background
Flag of the United States.svg
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of SFR Yugoslavia.svg
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Flag of Yugoslavia (1946-1992).svg
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Flag of Finland.svg
Flaga Finlandii
Flag of Bulgaria (1948-1967).svg
Autor: Scroch, Licencja: CC BY-SA 4.0
National Flag of the People's Republic of Bulgaria (1948-1967). Tha flag has got the coat-of-arms from 1948
Flag of Bulgaria (1948–1967).svg
Autor: Scroch, Licencja: CC BY-SA 4.0
National Flag of the People's Republic of Bulgaria (1948-1967). Tha flag has got the coat-of-arms from 1948
Flag of Romania (1952-1965).svg

Flag of Romania (24 September 1952 - 21 August 1965)

Flag of Romania (1965-1989) (construction).png

Construction sheet of the Flag of Romania as depicted in Decree nr. 972 from 5 November 1968.

  • l = 2/3 × L
  • C = 1/3 × L
  • S = 2/5 × l
Flag of Romania (1952–1965).svg

Flag of Romania (24 September 1952 - 21 August 1965)

Flag of Romania (1965-1989) (construction).png

Construction sheet of the Flag of Romania as depicted in Decree nr. 972 from 5 November 1968.

  • l = 2/3 × L
  • C = 1/3 × L
  • S = 2/5 × l
State flag of Venezuela (1954–2006).svg
State Flag of Venezuela 1930-2006, New flag was introduced 13 March 2006.
2008 bps award one.jpg
Autor: Cathandsome, Licencja: CC BY-SA 3.0
服務第壹大獎2008:連鎖電器零售店
Martha argerich 1965.jpg
Argentine pianist Martha Argerich.