VI Klucz Kominowy (Sa)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1940 |
| Rozformowanie | 1940 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | por. Czesław Sałkiewicz |
| Ostatni | ppor. Stanisław Szmejl |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa kampania francuska 1940 | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Formacja | |
| Rodzaj wojsk | |
VI Klucz Kominowy (Sa) – polska jednostka lotnicza utworzona we Francji w maju 1940 w jako pododdział Polskich Sił Powietrznych.
Formowanie i walki
Klucz sformowany został w połowie maja w bazie Lyon-Bron. Jego dowódcą został por. Czesław Sałkiewicz. W jego składzie walczyło czterech pilotów, a personel naziemny liczył dwadzieścia jeden osób[1].
Jednostka stacjonowała w Tuluzie z zadaniem powietrznej ochrony tamtejszych zakładów lotniczych S.N.C.A.M. (Societe Nationale des Constructions Aeronautiques Midi). Początkowo piloci latali na samolotach typu Dewoitine D-501, a od 3 czerwca na D-520. 30 maja w wypadku lotniczym śmierć poniósł dowódca zespołu por. Sałkiewicz, a jego zastępcą został mianowany mianowany ppor. Szmejl. 21 czerwca, na pisemny rozkaz komendanta bazy lotniczej Tuluza-Francazal piloci odlecieli przez Perpignan do Algieru, gdzie zdali sprzęt miejscowym władzom francuskim. Następnie wszyscy przedostali się drogą morską do Anglii.
Żołnierze klucza
- Piloci[2]
- por. Czesław Sałkiewicz – dowódca
- ppor. Bronisław Kłosin
- kpr. Tadeusz Nastorowicz
- kpr. Władysław Wieraszka
- ppor. Stanisław Szmejl - następca
od 9 czerwca:
- ppor. Stanisław Czarnecki
- pchor. Adam Damm
- pchor. Longin Majewski
Przypisy
Bibliografia
- „Pilot Wojenny”. 3(15)/2001, s. 143, 04.2001. Warszawa: ECHO.
- Grzegorz Śliżewski: Polskie „kominy” we Francji w 1940 roku. [dostęp 2022-11-27]. (pol.).
- Janusz Zuziak: Wojsko Polskie we Francji. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2013. ISBN 978-83-7399-580-2.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
.svg)
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Lotnictwo polskie w kampanii francuskiej (1940)