VI Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina
 Zwycięzca konkursu Włoch Maurizio Pollini | |||
| Data | 22 lutego–13 marca 1960 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Organizator | |||
| Tematyka | |||
| |||
VI Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina (również VI Konkurs Chopinowski) – 6. edycja Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina, która rozpoczęła się 22 lutego 1960 w Warszawie. Organizatorem konkursu było Towarzystwo im. Fryderyka Chopina[1].
Krótka charakterystyka konkursu
Wzięło w nim udział 77 pianistów z 30 krajów[2][3]. Konkurs odbył się w dniach 22 lutego–13 marca 1960[2]. Był on trójstopniowy: składał się z dwóch etapów i finału. Zwyciężył osiemnastoletni Włoch Maurizio Pollini[4]. Mógł w nim wystąpić kandydat w przedziale wieku (16–30) lat (granicę tę obniżono o 2 lata)[5]. Najmłodszym pianistą konkursu był szesnastoletni reprezentant Izraela, Ilan Rogoff[6].
Odbywał się on w 150. rocznicę urodzin kompozytora. Rok 1960 został ogłoszony Rokiem Chopinowskim, a patronat nad jego obchodami objęło UNESCO[2]. 11 marca na uroczystość zakończenia konkursu przybył przedstawiciel tej organizacji (UNESCO), Correo de Azevedo[7].
Był to pierwszy konkurs, który został zorganizowany od 1957, kiedy to powołano Światową Federację Międzynarodowych Konkursów Muzycznych w Genewie, a który znalazł się pod jej patronatem[1].
Stefan Wysocki tak napisał o tym konkursie[2]:
Był to konkurs, który zapoczątkował zarówno wystrój sali, jak i cały rytuał rozpoczynania wszystkich przesłuchań: przedefilowanie przez estradę kandydatów, zaprezentowanie przez zapowiadającego programu i cała reszta, co obserwatorzy konkursów znają doskonale, a co – przez swą niezmienność – zapada w pamięć i serce.
Warto dodać, że ulubieniec publiczności, Meksykanin Michel Block nie otrzymał żadnej głównej nagrody, a jedynie wyróżnienie[2]. Artur Rubinstein, pełniący funkcję honorowego przewodniczącego jury, przyznał Blockowi nagrodę pozaregulaminową[2].
Kalendarium
 Kalendarz konkursu | |||||||||||||||||||||
| Faza konkursu | Data | ||||||||||||||||||||
| Luty | Marzec | ||||||||||||||||||||
| 22.[8][3] | 23.[9] | 24.[10] | 25.[11] | 26.[12] | 27.[13] | 28. | 29.[14] | 1. | 2.[15] | 3.[16] | 4.[17] | 5.[18] | 6. | 7. | 8.[19] | 9.[20] | 10.[21] | 11.[22] | 12. | 13.[23] | |
| Koncert inauguracyjny | |||||||||||||||||||||
| I etap | |||||||||||||||||||||
| II etap | |||||||||||||||||||||
| Finał | |||||||||||||||||||||
| Koncert laureatów | |||||||||||||||||||||
Jury
Jury zasiadało podczas przesłuchań w trzech rzędach przy specjalnie przystosowanych ławach na piętrze balkonu Filharmonii[9][12]. Do konkursowego przebiegu przesłuchań oraz podziału nagród powołano rekordowo liczne, 36 osobowe jury, w następującym składzie[2]:
 Skład jury | |||
| Lp. | Juror | Kraj | Funkcja |
| 1. | Zbigniew Drzewiecki |  Polska | przewodniczący jury |
| 2. | Nadia Boulanger |  Francja | wiceprzewodnicząca jury |
| 3. | Arthur Hedley |  Wielka Brytania | wiceprzewodniczący jury |
| 4. | Dmitrij Kabalewski |  ZSRR | wiceprzewodniczący jury |
| 5. | Henryk Sztompka | Polska | wiceprzewodniczący jury |
| 6. | Bolesław Woytowicz | Polska | sekretarz jury |
| 7. | Guido Agosti |  Włochy | członek jury |
| 8. | Stefan Askenase |  Belgia | członek jury |
| 9. | Sven Brandel |  Szwecja | członek jury |
| 10. | Sequeira Costa |  Portugalia | członek jury |
| 11. | Harold Craxton | Wielka Brytania | członek jury |
| 12. | Halina Czerny-Stefańska | Polska | członek jury |
| 13. | Jan Ekier | Polska | członek jury |
| 14. | Armand de Gontaut Biron | Francja | członek jury |
| 15. | Emil Hajek |  Jugosławia | członek jury |
| 16. | Lajos Hernádi |  Węgry | członek jury |
| 17. | Jan Hoffman | Polska | członek jury |
| 18. | Mieczysław Horszowski |  Stany Zjednoczone | członek jury |
| 19. | Witold Małcużyński | Polska | członek jury |
| 20. | Timo Mikkilä |  Finlandia | członek jury |
| 21. | Florica Musicescu |  Rumunia | członek jury |
| 22. | Harry Neuhaus | ZSRR | członek jury |
| 23. | František Rauch |  Czechosłowacja | członek jury |
| 24. | Reimar Riefling |  Norwegia | członek jury |
| 25. | Heinz Schröter |  RFN | członek jury |
| 26. | Bruno Seidlhofer |  Austria | członek jury |
| 27. | Pawieł Sieriebriakow | ZSRR | członek jury |
| 28. | Andrej Stojanow |  Bułgaria | członek jury |
| 29. | Ding Shande |  Chiny | członek jury |
| 30. | Magda Tagliaferro |  Brazylia | członek jury |
| 31. | Margerita Trombini-Kazuro | Polska | członek jury |
| 32. | Amadeus Webersinke |  NRD | członek jury |
| 33. | Beveridge Webster | Stany Zjednoczone | członek jury |
| 34. | Jakow Zak | ZSRR | członek jury |
| 35. | Jerzy Żurawlew | Polska | członek jury |
| 36. | Artur Rubinstein | Stany Zjednoczone | honorowy przewodniczący jury |
System oceny pianistów
Jury oceniało grę uczestników konkursu stosując punktację od 1 do 25[24]. Do II etapu konkursu dopuszczeni zostali tylko ci uczestnicy, którzy otrzymali w I etapie przeciętną, minimum 16 punktów. Do finału dopuszczono tylko tych, którzy otrzymali przeciętną, minimum 18 punktów w II etapie. Nagrodzeni mogli być tylko ci uczestnicy, którzy w finale otrzymali przeciętną, minimum 18 punktów. O kolejności pianistów do podziału nagród i wyróżnień decydowała suma przeciętnych punktacji uzyskanych we wszystkich etapach.
Konkurs
Koncert inauguracyjny
Konkurs został zainaugurowany w Filharmonii Narodowej krótkim przemówieniem, które wygłosił przewodniczący zespołu jury prof. Zbigniew Drzewiecki, a następnie wystąpił z uroczystym koncertem wybitny pianista i wirtuoz Artur Rubinstein, który wykonał II Koncert fortepianowy B-dur op. 83, Johannesa Brahmsa oraz Koncert e-moll op. 11, Fryderyka Chopina, po czym Orkiestra Symfoniczna pod batutą Witolda Rowickiego zagrała oratorium Stabat mater op. 53, Karola Szymanowskiego z towarzyszeniem m.in. solistów operowych[8][3].
I etap
Przesłuchania konkursowe odbyły się w dwóch sesjach przedpołudniowej i popołudniowej w kolejności alfabetycznej. Jako pierwszy 23 lutego o godz 9:30 rozpoczął Konkurs Bułgar Georg Asmanow grając Nokturn Es-dur op. 55[9]. Do pierwszego etapu przystąpiło sześciu Polaków: Jerzy Godziszewski[9], Maciej Łukaszczyk[10], Jerzy Łukowicz[10], Kazimierz Morski[11], Teresa Rutkowska[12] i Józef Stompel[13]. Ostatnim występującym pianistą w tym etapie (29 lutego) był Argentyńczyk Alberto Neuman, ale z powodu niedyspozycji chorobowej nie dokończył on występu, rezygnując z dalszej gry[14].
II etap
Decyzją jury podaną 29 lutego, do II etapu dopuszczono 38 pianistów, w tym pięciu Polaków (odpadł w I etapie Maciej Łukaszczyk)[25]. Przesłuchania konkursowe odbyły się podobnie jak w I etapie, w dwóch sesjach przedpołudniowej i popołudniowej w kolejności alfabetycznej[25]. Jako pierwszy 2 marca rozpoczął występy w II etapie Bułgar Georg Asmanow[15].
Uczestnicy II etapu[25]
|
Finał
Decyzję o dopuszczeniu do finału 12 pianistów (w tym dwóch Polaków) jury ogłosiło 7 marca około godziny 13[26]. Jako pierwszy występy finałowe z Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Narodowej rozpoczął 8 marca Meksykanin Michel Block[26]. W koncertach finałowych orkiestrą, dyrygowali: Zdzisław Górzyński, Jerzy Katlewicz i Witold Rowicki[26][20]. Wybór koncertów Fryderyka Chopina rozłożył się mniej więcej równomiernie (siedmiu pianistów wybrało Koncert f-moll op. 21, a pięciu Koncert e-moll op. 11).
Finaliści
|
Koncert laureatów
W ostatnim dniu konkursu (13 marca) 12 finalistów po odebraniu nagród wystąpiło w specjalnym koncercie laureatów, w którym niektórzy z nich zagrali m.in. następujące utwory: Maurizio Pollini (sześć Preludiów), Irina Zaricka (nagrodzonego Mazurka i Poloneza-Fantazję As-dur op. 61), Tania Aszot-Harutunian (Nokturn G-dur i Etiudę) oraz Michel Block (Walca As-dur op. 42)[23].
Nagrody i wyróżnienia
12 marca jury około godziny 16 ogłosiło wyniki VI Konkursu Chopinowskiego[27]. Wszyscy laureaci otrzymali stosownie do zajętego miejsca bądź wyróżnienia odpowiednią nagrodę finansową.
 Nagrody główne[27] | ||||
| Nagroda | Laureat | Kraj | Wysokość nagrody | Fundator nagrody |
| 1 | Maurizio Pollini[4] | Włochy | 40 000 zł[a] | Minister Kultury i Sztuki[1] |
| 2 | Irina Zaricka | ZSRR | 30 000 zł | |
| 3 | Tania Aszot-Harutunian |  Iran | 25 000 zł | |
| 4 | Li Mingqiang | Chiny | 20 000 zł | |
| 5 | Zinaida Ignatjewa | ZSRR | 15 000 zł | |
| 6 | Walerij Kastielski | ZSRR | 10 000 zł | |
| Wyróżnienia[27] | ||||
| Wyróżniony | Kraj | Wysokość nagrody | Fundator nagrody | |
| Michel Block |  Meksyk | 5000 zł | Minister Kultury i Sztuki[1] | |
| Jerzy Godziszewski | Polska | 5000 zł | ||
| Hitoshi Kobayashi |  Japonia | 5000 zł | ||
| Reiya Silvonen | Finlandia | 5000 zł | ||
| Aleksander Słobodianik | ZSRR | 5000 zł | ||
| Józef Stompel | Polska | 5000 zł | ||
| Nagrody Specjalne[27] | ||||
| Nagroda | Nagrodzony | Kraj | Wysokość nagrody | Fundator nagrody |
| Najlepsze wykonanie poloneza | Irina Zaricka | ZSRR | 10 000 zł | Towarzystwo im. Fryderyka Chopina |
| Najlepsze wykonanie mazurków | Irina Zaricka | ZSRR | 10 000 zł | Polskie Radio |
| Nagrody dodatkowe[27][28] | ||||
| Nagroda dla najmłodszego polskiego laureata | Jerzy Godziszewski | Polska | 10 000 zł | Fundusz Stypendialny im. Fryderyka Chopina |
| Nagroda dla najlepszego zagranicznego finalisty | Maurizio Pollini | Włochy | 10 000 zł | Polski Komitet ds. UNESCO |
| Nagroda dla najbardziej utalentowanego uczestnika | Michel Block | Meksyk | 20 000 zł | Artur Rubinstein |
Uwagi
Przypisy
- ↑ a b c d Barbara Niewiarowska: Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina w Warszawie. chopin.pl. [dostęp 2016-07-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-14)].
- ↑ a b c d e f g VI Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina. chopincompetition2015.com. [dostęp 2016-07-09].
- ↑ a b c Telefonem z Warszawy od naszego specjalnego wysłannika: Dziś rozpoczyna się Konkurs Chopinowski. W Gomułka i J. Cyrankiewicz na inauguracyjnym koncercie. „Dziennik Polski”. Nr 45 (4975), s. 1–2, 1960-02-23. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-12].
- ↑ a b Osoby związane z Chopinem. (Maurizio Pollini). [w:] Narodowy Instytut Fryderyka Chopina [on-line]. pl.chopin.nifc.pl. [dostęp 2016-07-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-09)].
- ↑ Dziś rozpoczynają się przesłuchania. VI Międzynarodowy Konkurs im. F. Chopina rozpoczęty. „Dziennik Łódzki”. Nr 45 (4120), s. 1–2, 1960-02-23. Łódź: Spółdzielnia Wyd.-Oświat. „Czytelnik”. [dostęp 2019-01-15].
- ↑ VI Międzynarodowy Konkurs Chopinowski. Po czterech dniach emocji. „Dziennik Łódzki”. Nr 49 (4124), s. 2, 1960-02-27. Łódź: Spółdzielnia Wyd.-Oświat. „Czytelnik”. [dostęp 2019-01-15].
- ↑ Przedstawiciel UNESCO przybył na zakończenie Konkursu im. Chopina. „Dziennik Łódzki”. Nr 61 (4136), s. 1, 1960-03-12. Łódź: Spółdzielnia Wyd.-Oświat. „Czytelnik”. [dostęp 2019-01-15].
- ↑ a b Lucjan Kydryński. O czym mówi Warszawa? (Telefonem od specjalnego wysłannika). „Dziennik Polski”. Nr 44 (4974), s. 8, 1960-02-22. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-12].
- ↑ a b c d Red. Lucjan Kydryński telefonuje z Warszawy. Pierwszy dzień eliminacji. Dziś startują polscy uczestnicy. „Dziennik Polski”. Nr 46 (4976), s. 1–2, 1960-02-24. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-12].
- ↑ a b c II dzień Konkursu Chopinowskiego. „Dziennik Polski”. Nr 47 (4977), s. 1, 1960-02-25. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-12].
- ↑ a b Jury wysłuchało gry około 40 pianistów. Publiczność gorąco oklaskiwała M. Łukaszczyka i J. Łukowicza. „Dziennik Polski”. Nr 48 (4978), s. 1, 1960-02-26. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-12].
- ↑ a b c Jury Konkursu Chopinowskiego. „Dziennik Polski”. Nr 49 (4979), s. 1, 1960-02-27. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-12].
- ↑ a b I etap Konkursu Chopinowskiego zbliża się ku końcowi. Dziś wystąpi ostatni z uczestników polskich – J. Stompel. „Dziennik Polski”. Nr 50 (4980), s. 1, 1960-02-28/29. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-12].
- ↑ a b Pierwszy etap nagrano na 137 km taśmy magnetofonowej. „Dziennik Łódzki”. Nr 51 (4126), s. 1, 1960-03-01. Łódź: Spółdzielnia Wyd.-Oświat. „Czytelnik”. [dostęp 2019-01-15].
- ↑ a b II etap Konkursu Chopinowskiego. „Dziennik Polski”. Nr 53 (4983), s. 1, 1960-03-03. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-12].
- ↑ Z VI Konkursu im. Chopina. „Dziennik Polski”. Nr 54 (4984), s. 1, 1960-03-04. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-12].
- ↑ Konkurs im. Chopina. „Dziennik Polski”. Nr 55 (4985), s. 1, 1960-03-05. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-12].
- ↑ Z VI Konkursu im. Chopina. „Dziennik Polski”. Nr 56 (4986), s. 2, 1960-03-06/07. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-12].
- ↑ Red. Lucjan Kydryński telefonuje z Warszawy: Block, Kastielskij i Godziszewski mają już grę w Konkursie poza sobą. „Dziennik Polski”. Nr 58 (4988), s. 1–2, 1960-03-09. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-12].
- ↑ a b Red. Lucjan Kydryński telefonuje z Warszawy: Niespodzianki drugiego dnia finałów. „Dziennik Polski”. Nr 59 (4989), s. 1–2, 1960-03-10. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-12].
- ↑ Red. Lucjan Kydryński telefonuje z Warszawy: Dobry dzień chopinowskich finałów. „Dziennik Polski”. Nr 60 (4990), s. 1–2, 1960-03-11. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-12].
- ↑ Red. Lucjan Kydryński telefonuje z Warszawy: Dziś wyniki Konkursu Chopinowskiego – wczoraj grali ostatni finaliści. „Dziennik Polski”. Nr 61 (4991), s. 1–2, 1960-03-12. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-12].
- ↑ a b VI Konkurs Chopinowski należy do historii. „Dziennik Polski”. Nr 63 (4993), s. 2, 1960-03-15. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-12].
- ↑ Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina. Konkurs VI. konkursy.miedzynarodowe.chopin.pl. [dostęp 2018-05-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-22)].
- ↑ a b c Pięciu Polaków zakwalifikowało się do II etapu Konkursu Chopinowskiego. Spośród 77 pianistów I etap ukończyło 38 osób. „Dziennik Polski”. Nr 51 (4981), s. 1, 1960-03-01. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-12].
- ↑ a b c Red. Lucjan Kydryński telefonuje z Warszawy: Tylko dwaj Polacy w finale Konkursu Chopinowskiego. „Dziennik Polski”. Nr 57 (4987), s. 1, 1960-03-08. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-12].
- ↑ a b c d e Red. Lucjan Kydryński telefonuje z Warszawy: Włoch Maurizio Pollini najlepszym chopinistą Konkursu. M. Block otrzymał nagrodę Artura Rubinsteina. „Dziennik Polski”. Nr 62 (4992), s. 1–2, 1960-03-13/14. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-09].
- ↑ a b 18-letni Wioch Maurizio Pollini laureatem VI MiędzynarodowegoKonkursu Chopinowskiego. Polacy J. Godziszewski i J. Slompel – wśród wyróżnionych. „Dziennik Łódzki”. Nr 62 (4137), s. 1, 1960-03-13/14. Łódź: Spółdzielnia Wyd.-Oświat. „Czytelnik”. [dostęp 2019-01-15].
Bibliografia
- Kazimierz Czekaj: Program VI Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina: Warszawa 22 luty - 13 marzec 1960 – Programme du VIe Concours International de Piano "Frédéric Chopin": Varsovie 22 février - 13 mars 1960. Wyd. 1. Warszawa: Towarzystwo im. Fryderyka Chopina, 1960. OCLC 749713967. (pol. • fr.).
- Jerzy Waldorff: Wielka gra. Wyd. III uzup. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1993. ISBN 83-214-0940-7. OCLC 69467869.
- Stefan Wysocki: Wokół Konkursów Chopinowskich. Wyd. 2. Warszawa: Wydawnictwa Radia i Telewizji, 1987. ISBN 83-212-0443-0. OCLC 749899851.
Media użyte na tej stronie
.svg)
.svg)
Flag of Portugal, created by Columbano Bordalo Pinheiro (1857-1929), officially adopted by Portuguese government in June 30th 1911 (in use since about November 1910). Color shades matching the RGB values officially reccomended here. (PMS values should be used for direct ink or textile; CMYK for 4-color offset printing on paper; this is an image for screen display, RGB should be used.)
.svg)
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flaga Finlandii
.svg)
Flag of Romania (24 September 1952 - 21 August 1965)
_(construction).png)
Construction sheet of the Flag of Romania as depicted in Decree nr. 972 from 5 November 1968.
- l = 2/3 × L
- C = 1/3 × L
- S = 2/5 × l
.svg)
Autor: Scroch, Licencja: CC BY-SA 4.0
National Flag of the People's Republic of Bulgaria (1948-1967). Tha flag has got the coat-of-arms from 1948
.svg)
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
.svg)
Flag of Mexico (1934-1968)
Italian pianist Maurizio Pollini
Flag of Romania (24 September 1952 - 21 August 1965)
Construction sheet of the Flag of Romania as depicted in Decree nr. 972 from 5 November 1968.
- l = 2/3 × L
- C = 1/3 × L
- S = 2/5 × l
_by_Erling_Mandelmann_-_2.jpg)
Autor: Originals by MANU and pnx
derivative by Chris Schilling, Licencja: CC BY-SA 4.0
Clipart depicting a jury panel with an academic icon in background
Autor: Scroch, Licencja: CC BY-SA 4.0
National Flag of the People's Republic of Bulgaria (1948-1967). Tha flag has got the coat-of-arms from 1948
_-_The_Noun_Project.svg)
Autor: Icons8, Licencja: CC0
Countdown (50361) - The Noun Project.svg icon from the Noun Project
.svg)
State Flag of Iran, 1925-1964