VI Państwowe Liceum i Gimnazjum im. Stanisława Staszica we Lwowie
gimnazjum / liceum ogólnokształcące | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Adres | ul. Łyczakowska 37 |
Data założenia | 1902 |
Patron |
VI Państwowe Liceum i Gimnazjum im. Stanisława Staszica we Lwowie – polska szkoła z siedzibą we Lwowie w okresie II Rzeczypospolitej, od 1938 o statusie gimnazjum i liceum ogólnokształcącego.
Historia
Pierwotnie w okresie zaboru austriackiego w 1902 powstało C. K. VI Gimnazjum we Lwowie w wyniku wyodrębnienia samodzielnych oddziałów, stanowiących od 1901 filię C. K. V Gimnazjum we Lwowie[1][2].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości władze II Rzeczypospolitej utworzyły „VII Państwowe Gimnazjum im. Tadeusza Kościuszki we Lwowie”[1][2]. Funkcjonowała jednocześnie filia VII Gimnazjum, która w 1919 usamodzielniła się jako X Państwowe Gimnazjum im. Henryka Sienkiewicza we Lwowie[3][2].
Gimnazjum działało w type klasycznym[1]. Do 1939 szkoła mieściła się przy ulicy Łyczakowskiej 37[1][4][2] (projekt budynku wykonał architekt Adolf Wiktor Weiss, obecnie ulica pod tą samą nazwą[5]). W 1926 w gimnazjum prowadzono osiem klas w ośmiu oddziałach, w których uczyło się 281 uczniów wyłącznie płci męskiej[1].
Zarządzeniem Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego Wojciecha Świętosławskiego z 23 lutego 1937 „VI Państwowe Gimnazjum im. Stanisława Staszica we Lwowie” zostało przekształcone w „VI Państwowe Liceum i Gimnazjum im. Stanisława Staszica we Lwowie” (państwową szkołę średnią ogólnokształcącą, złożoną z czteroletniego gimnazjum i dwuletniego liceum), a po wejściu w życie tzw. reformy jędrzejewiczowskiej szkoła miała charakter męski, a wydział liceum ogólnokształcącego był prowadzony w typie humanistycznym[6].
Dyrektorzy
- Józef Staromiejski (1902-1903)[7][2]
- dr Antoni Danysz (1903-1909)[2][1]
- dr Benon Janowski (1909-1910)[2]
- dr Konstanty Wojciechowski (1910-1917)[2][1]
- Stanisław Sobiński (1917-1918)[2][1]
- dr Jan Oko (1918-1920)[2][1]
- Zdzisław Kultys (1920)[2]
- Stanisław Cygan (1922-1923)[2]
- Włodzimierz Bursztyński (1923-1929)[8][2]
- Stanisław Buzath (1930-193?)[2]
- Stanisław Szediwy (-1937)[9]
- Władysław Dajewski (1937-)[10]
- dr Władysław Chodaczek (p.o. dyrektora, -1938)[11]
Nauczyciele
Uczniowie i absolwenci
- Absolwenci
- Andrzej Alexiewicz – matematyk (1935)
- Jan Bernad – weterynarz (1936)
- Erwin Bordolo – prawnik, oficer (1908)
- Wiktor Czopp – oficer (1910)
- Edward Ekert – nauczyciel, polityk (1907)
- Stanisław Frankl – duchowny rzymskokatolicki (1924)
- Jakub Frostig – lekarz (1914)
- Andrzej Hiolski – śpiewak operowy
- Artur Hutnikiewicz – historyk literatury (1934)
- Antoni Kazimierz Jaworski (1910)
- Eugeniusz Konik – historyk (1933)
- Zbigniew Paygert – obrońca Lwowa (1919)
- Bronisław Szczyradłowski – oficer (1908)
- Mieczysław Tarnawski – duchowny rzymskokatolicki (1906)
- Aleksander Zakrzewski – weterynarz
- Stanisław Żeburski – obrońca Lwowa (1919)
- Uczniowie
- Wiktor Budzyński – radiowiec
- Ludwik Bojczuk – nauczyciel
- Jerzy Janicki – literat
- Franciszek Skrzywanek – oficer
- Henryk Vogelfänger – aktor
- Józef Zieliński – historyk
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i Zygmunt Zagórowski: Spis nauczycieli szkół wyższych, średnich, zawodowych, seminarjów nauczycielskich oraz wykaz zakładów naukowych i władz szkolnych. Rocznik II. Warszawa-Lwów: Książnica-Atlas, 1926, s. 138.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n Zbysław Popławski: Gimnazja na odłączonych ziemiach Małopolski Wschodniej. lwow.com.pl. [dostęp 2018-12-02].
- ↑ Zygmunt Zagórowski: Spis nauczycieli szkół wyższych, średnich, zawodowych, seminarjów nauczycielskich oraz wykaz zakładów naukowych i władz szkolnych. Rocznik II. Warszawa-Lwów: Książnica-Atlas, 1926, s. 140.
- ↑ Ilustrowany informator miasta Lwowa ze spisem miejscowości województwa lwowskiego na rok 1939. Kraków: 1939, s. 17.
- ↑ Nazwy ulic Lwowa. lwow.com.pl. [dostęp 2020-03-25].
- ↑ Państwowe licea i gimnazja w Okręgu Szkolnym Lwowskim. „Dziennik Urzędowy Kuratorjum Okręgu Szkolnego Lwowskiego”. Nr 6, s. 262, 30 czerwca 1938.
- ↑ Sprawozdanie C. K. Wyższego Gimnazyum w Drohobyczu za rok szkolny 1903. Drohobycz: 1903, s. 35.
- ↑ Sprawozdanie dyrekcji za rok szkolny 1929/30. Państwowe Gimnazjum IX im. Jana Kochanowskiego we Lwowie. Lwów: 1930, s. 16.
- ↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Kuratorium Okręgu Szkolnego Lwowskiego”. Nr 9, s. 573, 20 października 1937.
- ↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Kuratorium Okręgu Szkolnego Lwowskiego”. Nr 9, s. 573, 580, 20 października 1937.
- ↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Kuratorium Okręgu Szkolnego Lwowskiego”. Nr 1, s. 31, 31 stycznia 1938.
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).