V Batalion Balonowy
| ||
| Historia | ||
| Państwo |  II Rzeczpospolita | |
| Sformowanie | 1921 | |
| Rozformowanie | 1924 | |
| Dowódcy | ||
| Ostatni | mjr Roman Błażewski | |
| Organizacja | ||
| Dyslokacja | garnizon Brześć | |
| Rodzaj sił zbrojnych | wojsko | |
| Rodzaj wojsk | Wojska Balonowe | |
| Podległość | Dowództwo Okręgu Korpusu Nr IX | |
V Batalion Balonowy – pododdział Wojsk Aeronautycznych II RP.
Historia batalionu
V Batalion Balonowy został sformowany po zakończeniu wojny z bolszewikami i przejściu wojska na organizację pokojową[1]. Batalion stacjonował w garnizonie Brześć. Dowódca batalionu podlegał dowódcy Okręgu Korpusu Nr IX[2]. Latem 1924 roku, wobec ciężkiej sytuacji finansowej państwa przeprowadzona została reorganizacja wojsk balonowych, w ramach której batalion został zlikwidowany[1][3].
Organizacja batalionu
Organizacja pokojowa batalionu:
- dowództwo batalionu,
- 1 kompania balonowa,
- 2 kompania balonowa,
- batalionowy park balonowy,
- kadra kompanii zapasowej.
Zastępcą dowódcy batalionu był oficer techniczny. W skład każdek kompanii balonowej wchodziło: dowództwo kompanii, balon na uwięzi z obsługą, ochrona balonu i sekcja techniczna, natomiast w skład batalionowego parku balonowego wchodziło dowództwo parku, skład, warsztat, wytwórnia wodorowa i sekcja taborowa[2].
Obsada personalna
Obsada personalna batalionu w 1923 roku[4]
- mjr Roman Błażewski – dowódca baonu (do 1 VIII 1924[5])
- por. Stefan Linsenbarth – p.o. zastępcy dowódcy baonu
- por. Bolesław Hullej
- por. Bolesław Adamczewski
- por. Tadeusz II Kurowski
- por. Robert Beill
- por. Franciszek Hynek
- por. Franciszek Grabarkiewicz
- por. Jerzy II Zawadzki
- por. Zbigniew Kowalski (przydzielony do Centralnej Szkoły Balonowej)
- lekarz baonu – por. plek. Kazimierz II Paprocki (odkomenderowany na studia)
Przypisy
- ↑ a b Księga Pamiątkowa 1933 ↓, s. 271.
- ↑ a b Almanach 1923 ↓, s. 68-69.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 69 z 23 lipca 1924 roku, s. 397.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 940.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 76 z 7 sierpnia 1924 roku, s. 435.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Karol Firich, Stanisław Krzysik, Tadeusz Kutrzeba, Stanisław Müller, Józef Wiatr: Almanach oficerski na rok 1923/24. T. 2. Warszawa: Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1923.
- Ku Czci Poległych Lotników Księga Pamiątkowa. Marian Romeyko (red.). Warszawa: Wydawnictwo Komitetu Budowy Pomnika Poległych Lotników, 1933.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
.svg)
Roundel of the Polish Air Force (1921–1993).
Roundel of the Polish Air Force (1921–1993).