V Klucz Kominowy (Kos)
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | 1940 |
Rozformowanie | 1940 |
Dowódcy | |
Pierwszy | kpt. Bronisław Kosiński |
Działania zbrojne | |
II wojna światowa kampania francuska 1940 | |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Formacja | |
Rodzaj wojsk |
V Klucz Kominowy (Kos) – polska jednostka lotnicza utworzona we Francji w maju 1940 w jako pododdział Polskich Sił Powietrznych.
Formowanie i walki
Klucz sformowany został w połowie maja z grupy pilotów, którzy ukończyli właśnie szkolenie w Szkole Myśliwskiej w Avord koło Bourges. Na dowódcę wyznaczony został kpt. Bronisław Kosiński. Poza dowódcą w jego składzie znalazło sie sześciu pilotów i trzynaście osób personelu naziemnego. Jednostka stacjonowała w Bourges z zadaniem powietrznej ochrony zakładów lotniczych Hanriot (SNCAC). Klucz dysponował samolotami Curtiss P-36 Hawk. 24 maja klucz wykonywał swoje pierwsze zadanie bojowe. Zakończyło się ono potwierdzonym jednym zestrzeleniem i dwóch uszkodzeń maszyn niemieckich[1].
Klucz do 17 czerwca wykonał około trzydziestu zadań bojowych, uzyskując trzy i dwie piąte zestrzeleń oraz trzy i trzy piąte uszkodzeń maszyn przeciwnika. Po kapitulacji Francji piloci przelecieli do Algierii, później zaś drogą morską dotarli do Wielkiej Brytanii[1].
Żołnierze klucza
- Piloci[2]
- kpt. Bronisław Kosiński – dowódca
- por. Zbigniew Moszyński
- plut. Władysław Majchrzyk
- kpr. Wacław Giermer
- kpr. Jan Kremski
- kpr. Adolf Pietrasiak
Przypisy
- ↑ a b Zuziak 2013 ↓, s. 287.
- ↑ Śliżewski; Polskie „kominy” nad Francją
Bibliografia
- „Pilot Wojenny”. 4(7)/2000, s. 44 – 65, 07.2000. Warszawa: ECHO.
- „Pilot Wojenny”. 3(15)/2001, s. 143, 04.2001. Warszawa: ECHO.
- Grzegorz Śliżewski: Polskie „kominy” we Francji w 1940 roku. [dostęp 2022-11-27]. (pol.).
- Janusz Zuziak: Wojsko Polskie we Francji. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2013. ISBN 978-83-7399-580-2.
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Lotnictwo polskie w kampanii francuskiej (1940)