Valmy (1928)

Valmy

Klasa	niszczyciel
Typ	2400-tonowy
Historia
Stocznia	Ateliers et Chantiers de Saint-Nazaire - Penhoët, Saint-Nazaire
Położenie stępki	5 maja 1927
Wodowanie	19 maja 1928
Marine nationale
Nazwa	„Valmy”
Wejście do służby	26 stycznia 1930[1]
Regia Marina
Nazwa	FR-24
Los okrętu	samozatopiony 27 listopada 1942, ponownie 24 kwietnia 1945, złomowany
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	2436 t standardowa 3200 t pełna
Długość	130,2 m
Szerokość	11,76 m
Zanurzenie	4,68 m
Napęd
2 turbiny parowe o mocy 64 000 KM, 4 kotły parowe, 2 śruby
Prędkość	35,5 węzłów
Zasięg	3450 Mm przy 14,5 w
Uzbrojenie
5 dział 138,6 mm (5xI) 4 działka 37 mm plot (4xI) 4 wkm 13,2 mm plot (2xII) 6 wt 550 mm (2xIII) 32 bg
Załoga	230

Valmy - francuski wielki niszczyciel z okresu II wojny światowej z grupy typów 2400-tonowych, podtypu Guépard. W służbie od 1930, samozatopiony w Tulonie 27 listopada 1942.

„Valmy” należał do podtypu Guépard francuskich 2400-tonowych wielkich niszczycieli (grupy B). Zamówiono go w ramach programu z 1926 roku. Nosił numery burtowe: w latach 1930-31: 9, 1931-32: 2, 1932-34: brak, 1934-36: -3, 1936-39: 32, od 1939: X32^[2].

Służba w skrócie

Po wybuchu II wojny światowej „Valmy” służył głównie na Morzu Śródziemnym, bazując w Tulonie, w składzie 3. Dywizjonu Kontrtorpedowców (z „Guépard” i „Verdun”). 30 stycznia 1940, eskortując konwój OG-16 w kanale La Manche, atakował z brytyjskim samolotem i niszczycielem HMS „Whitshed” okręt podwodny U-55, zatopiony następnie przez eskortowiec HMS „Fowey”^[3]. Po przystąpieniu Włoch do wojny, wziął udział z 10 innymi niszczycielami i 4 krążownikami w operacji ostrzelania w czerwcu 1940 włoskich portów Genui i Vado^[4].

Po zawieszeniu broni z Niemcami pozostał pod kontrolą rządu Vichy. W 1941 wzmocniono mu lekkie uzbrojenie przeciwlotnicze, dodając podwójne działko 37 mm i 2 pojedyncze wkm-y 13,2 mm a jednocześnie zdejmując przy tym rufowy aparat torpedowy (liczba wyrzutni torped zmniejszyła się do 3)^[5].

Podczas alianckiej inwazji na Syrię w czerwcu 1941, bazował z „Guépardem” w portach syryjskich. 9 czerwca doszło do pojedynku między nimi a brytyjskim niszczycielem HMS „Janus”, który został poważnie uszkodzony i unieruchomiony, lecz pojawienie się kolejnych niszczycieli spowodowało odwrót Francuzów do Bejrutu; uszkodzono przy tym jeszcze lekko niszczyciel HMS „Jackal”. 9 lipca wraz z „Guépardem” i „Vauquelinem” został wysłany po posiłki do Salonik, lecz po ich wykryciu przez brytyjskie samoloty 200 mil przed wybrzeżem Syrii, mając żołnierzy na pokładach, okręty zawróciły do Tulonu^[6].

„Valmy” wraz z innymi okrętami został samozatopiony podczas niemieckiej próby zagarnięcia floty francuskiej w Tulonie 27 listopada 1942. Po przejęciu Tulonu przez Włochów, podnieśli oni „Valmy” i przemianowali na FR-24. Podczas remontu Włosi zamienili mu lekkie uzbrojenie przeciwlotnicze na 4 działka 37 mm L/54 i 4 działka 20 mm L/65, miał przy tym tylko 2 wyrzutnie torped 550 mm^[7]. Po kapitulacji Włoch, nie ukończywszy remontu, okręt został przeholowany do Genui, gdzie został zajęty przez Niemców. Nie został odbudowany, a przed wycofaniem Niemcy zatopili okręt w porcie 24 kwietnia 1945^[5]. Wrak został następnie złomowany.

Szczegółowy opis i dane - w artykule niszczyciele typu 2400-tonowego

Przypisy

Bibliografia

• (ros.) W. W. Iwanow: Korabli Wtoroj Mirowoj wojny: WMS Francji (Корабли Второй Мировой войны: ВМС Франции), Morskaja Kollekcja 11/2004.
• Jean Guiglini: 2400-tonowce Marynarki Francuskiej. Część III w: Okręty Wojenne nr 16, s.34-38