Vanwall Special
| Kategoria | Formuła 1 | ||
|---|---|---|---|
| Konstruktor | Vanwall / Cooper | ||
| Projektant | Owen Maddock | ||
| Dane techniczne | |||
| Nadwozie | kratownica przestrzenna z aluminium | ||
| Zawieszenie przednie | niezależne podwójne wahacze ze sprężynami | ||
| Zawieszenie tylne | oś De Dion, drążek skrętny | ||
| Silnik | Vanwall 254 2.3 R4 | ||
| Skrzynia biegów | ręczna, 5 biegów + wsteczny | ||
| Opony | Pirelli | ||
| Historia | |||
| Debiut | Grand Prix Wielkiej Brytanii 1954 | ||
| Kierowcy | Peter Collins | ||
| Używany | 1954 | ||
| Wyścigi | 3 | ||
| Wygrane | 0 | ||
| Pole position | 0 | ||
| Najszybsze okrążenie | 0 | ||
| |||
Vanwall Special, także Cooper T30 – samochód Formuły 1 zaprojektowany przez Owena Maddocka i zbudowany przez Cooper Car Company dla zespołu Vandervell (Vanwall)[1]. Pierwszy samochód Vanwalla w Formule 1.
Samochód był zbudowany wokół aluminiowej[2] kratownicy przestrzennej[3] i silnika Vandervell, rozwijanego przez firmy Norton i Rolls-Royce[4]. Miał chłodnicę na swoim niskoprofilowym, szerokim nosie[2][5]. Na przednie zawieszenie składały się niezależne podwójne wahacze ze sprężynami, a na tylne oś De Dion z drążkiem skrętnym[2]. Zamiast standardowego zbiornika paliwa za kierowcą w modelu Special znajdowały się trzy mniejsze zbiorniki: dwa po obu stronach samochodu tuż przed kokpitem, a jeden za kierowcą; takie rozwiązanie miało poprawić rozkład masy[2]. W samochodzie zamiast gaźników wykorzystano wtrysk paliwa firmy Bosch, co było rzadkim ówcześnie rozwiązaniem[2].
Pojazd zadebiutował 15 maja 1954 roku w zawodach International Trophy, a jego kierowcą był Alan Brown[6]. Był wówczas wyposażony w dwulitrowy silnik według regulacji Formuły 2[6]. W pierwszym wyścigu Brown był szósty i pierwszy w klasie, a w finałowym, jadąc na piątym miejscu, wycofał się z powodu pękniętej rury olejowej[6].
W lipcu Vanwall Special wystartował z nowym silnikiem 2,3 litra w Grand Prix Wielkiej Brytanii 1954, a jego kierowcą był Peter Collins[6]. Collins startował z jedenastej pozycji[7]. W wyścigu był dosyć konkurencyjny[6], ale na 17 okrążeniu wycofał się po uszkodzeniu uszczelki pod głowicą[2].
Model Special wziął udział jeszcze w dwóch Grand Prix Formuły 1, a także w kilku wyścigach niewliczanych do mistrzostw, jak Goodwood Trophy czy Daily Telegraph Trophy, gdzie drugie miejsce zajęli odpowiednio Collins i Mike Hawthorn[4]. Podczas pierwszego treningu przed Grand Prix Hiszpanii, gdy wyposażono model w silnik o pojemności 2,5 litra, Collins wypadł z toru i zderzył się z drzewem[6]. Samochodu nie zdołano odbudować na wyścig[6]. Po powrocie do bazy w Acton, samochód został rozebrany. Okazało się, że rama jest zbyt wygięta, by ją naprawić, a oś de Dion została zupełnie zniszczona[6]. Znacznie uszkodzone były także nadwozie, zbiorniki paliwa i tylne zawieszenie[6]. Special nie został więc odbudowany[6].
Wyniki w Formule 1
| Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie | |
|---|---|
| Oznaczenie | Wyjaśnienie |
| Złoty | Zwycięzca lub mistrzostwo |
| Srebrny | 2. miejsce lub wicemistrzostwo |
| Brązowy | 3. miejsce lub II wicemistrzostwo |
| Zielony | Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami) |
| Niebieski | Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu) |
| Czerwony | Nie zakwalifikował się (NZ) |
| Nie prekwalifikował się (NPK) | |
| Różowy | Nie ukończył (NU) |
| Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu) | |
| Czarny | Zdyskwalifikowany (DK) |
| Wykluczony (WYK/EX) | |
| Biały | Nie wystartował (NW) |
| Kontuzjowany (K/INJ) | |
| Wyścig odwołany (OD/C) | |
| Bez koloru | Został wycofany (WYC/WD) |
| Nie przybył (NP/DNA) | |
| Nie brał udziału w treningach (NT/DNP) | |
| Nie został zgłoszony (–) | |
| Pogrubienie | Start z pole position |
| Kursywa | Najszybsze okrążenie wyścigu |
| † | Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu. |
| * | Sezon w trakcie |
| 1/2/3 | Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym |
| Lista systemów punktacji Formuły 1 | |
| Sezon | Zespół | Silnik | Opony | Kierowca | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | Pkt. | Msc. |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1954 | G.A. Vandervell | Vanwall R4 | P | ARG | 500 | BEL | FRA | GBR | DEU | CHE | ITA | ESP | 0 | –* | |
 Peter Collins | WD | NU | |||||||||||||
| Vandervell Products | 7 | NW |
* Przed 1958 rokiem nie przyznawano punktów w klasyfikacji konstruktorów.
Przypisy
- ↑ Vanwall Special (ang.). chicanef1.com. [dostęp 2012-04-10].
- ↑ a b c d e f Jeremy McMullen: 1954 Vanwall 01 Special (ang.). conceptcarz.com. [dostęp 2012-04-10].
- ↑ Vanwall Special (fr.). statsf1.com. [dostęp 2012-04-10].
- ↑ a b Don Capps: A year-by-year look at the Vandervell racing machines, including the Thinwall Specials (ang.). 8w.forix.com, 2000-03-16. [dostęp 2012-04-10].
- ↑ VANWALL (ang.). sportscars.tv. [dostęp 2012-04-10].
- ↑ a b c d e f g h i j Don Capps: The Green Comet: the Brief History of the Vanwall (ang.). 8w.forix.com, 2000-03-16. [dostęp 2012-04-10].
- ↑ 1954 British GP – Qualification (ang.). chicanef1.com. [dostęp 2012-04-10].
