Vaporwave

Przykład grafiki utrzymanej w klimacie Vaporwave

Przykład grafiki utrzymywanej w klimacie Vaporwave

Vaporwave – muzyczno-graficzny gatunek sztuki internetu, powstały w latach 2010–2011^[1]. Charakteryzuje się nostalgiczną, choć niepozbawioną ironii fascynacją kulturą retro – w szczególności estetyką lat osiemdziesiątych, dziewięćdziesiątych, a także wczesnych dwutysięcznych.

Estetyka wizualna

Ikonosfera nurtu vaporwave nawiązuje do szeregu estetycznych fascynacji – są to m.in.:

• design programów i gier komputerowych,
• przekazy marketingowe – np. reklamy telewizyjne czy prospekty reklamowe,
• wizerunek konkretnych marek, np. napojów herbacianych Arizona czy wody mineralnej Fiji,
• motywy orientalne, np. wykorzystanie znaków z hiragany, katakany lub kanji oraz kadrów z mang i anime,
• symbole luksusu, np. starożytne rzeźby,
• glitch art,
• specyficzne lokacje, np. tropikalne lasy czy wielkie metropolie^[1].

Gatunek muzyczny

Część dźwiękowa nurtu wykorzystuje jako swoje twórcze tworzywo fragmenty utworów z takich gatunków muzycznych, jak pop, smooth jazz, lounge, muzak czy disco. Wykorzystanie fragmentów innych utworów, poprzez ich zniekształcanie, uszkadzanie czy zaplętlanie, wpisuje vaporwave w strategię twórczą plądrofonii^[2].

Interpretacje

Nurt vaporwave bywa interpretowany na wiele sposóbów, m.in. jako:

• satyra skierowana przeciwko kapitalizmowi, konsumpcjonizmowi, hedonizmowi, kulturze masowej czy ruchowi new age^[3][4],
• eksploatacja estetyki hauntologii^[5],
• wyraz idei akceleracjonizmu^[6],
• mem internetowy^[7],
• przejaw estetyki kampu^[8].

Przypisy

Literatura

• Graffton Tanner, Babbling Corpse. Vaporwave And The Commodification Of Ghosts, 2016, ISBN 978-1782797593.
• RafałR. Sowiński RafałR., Vaporwave. Kapitalizm zremiksowany, „Kognitywistyka i Media w Edukacji”, 1, 2017, ISSN 1643-6038. [dostęp 2020-03-24] .