Vasco Pratolini

Vasco Pratolini
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

19 października 1913
Florencja

Data i miejsce śmierci

12 stycznia 1991
Rzym

Zawód

pisarz
scenarzysta

Vasco Pratolini (ur. 19 października 1913 we Florencji, zm. 12 stycznia 1991 w Rzymie) – włoski pisarz i scenarzysta filmowy.

Był jednym z głównych przedstawicieli neorealizmu. Ważnym impulsem do rozwoju jego twórczości było spotkanie z pisarzem Eliem Vittorini[1]. Zasłynął jako autor powieści, których akcja toczy się w robotniczych dzielnicach Florencji (m.in. Ulica ubogich kochanków z 1947 oraz Dziewczęta z Sanfrediano z 1953). Był też autorem trylogii Una storia italiana (Historia włoska, 1955-1966) ukazującej historię włoskiego ruchu robotniczego, składającej się z utworów Metello (1955), Lo scialo (1960) i Allegoria e derisione (1966)[2]. Ponadto pisał sztuki sceniczne, wiersze i scenariusze filmowe. Był aktywny również na polu przekładu literackiego[3].

Przypisy

  1. ↑ Vasco Pratolini | Family Chronicle, Author | Italica Press, www.italicapress.com [dostęp 2017-11-15].
  2. ↑ Vasco Pratolini, [w:] Encyclopædia Britannica [online] [dostęp 2016-09-05] (ang.).
  3. ↑ Vasco Pratolini « And Other Stories Publishing, www.andotherstories.org [dostęp 2017-11-15] (ang.).

Bibliografia

  • Pisarze świata. Słownik encyklopedyczny, wyd. PWN, 1999

Media użyte na tej stronie