Veitshöchheim
| gmina | |||
 | |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Kraj związkowy | |||
| Rejencja | |||
| Powiat | |||
| Kod statystyczny | 09 6 79 202 | ||
| Powierzchnia | 10,76 km² | ||
| Wysokość | 167–281 m n.p.m. | ||
| Populacja (31 grudnia 2011) • liczba ludności |
| ||
| • gęstość | 922 os./km² | ||
| Numer kierunkowy | 0931 | ||
| Kod pocztowy | 97209 | ||
| Tablice rejestracyjne | WÜ | ||
Adres urzędu: Erwin-Vornberger-Platz97209 Veitshöchheim | |||
Położenie na mapie powiatu | |||
| 49°50′N 9°53′E/49,833333 9,883333 | |||
| Strona internetowa | |||
Portal  Niemcy | |||
Veitshöchheim – gmina w Niemczech, w kraju związkowym Bawaria, w rejencji Dolna Frankonia, w regionie Würzburg, w powiecie Würzburg. Leży około 6 km na północny zachód od centrum Würzburga, nad Menem, przy drodze B27 i linii kolejowej Frankfurt nad Menem/Fulda – Würzburg – Monachium.
Zabytki i atrakcje
- synagoga
- Żydowskie Muzeum Kulturalne (Jüdisches Kulturmuseum Veitshöchheim)
- Hofgarten – rokokowy ogród, uważany za jeden z najpiękniejszych w Europie
- zamek Veitshöchheim
- Kościół parafialny pw. św. Wita (St. Veit)
- stacja kolejowa
- katolicki dom parafialny
- stare piwnice biskupstwa
- fontanna św. Marcina
- kaplica św. Marcina (St. Martin)
Współpraca
Miejscowości partnerskie:
Geithain, Saksonia (od 1990)
Greve in Chianti, Włochy (od 1994)
Pont-l’Évêque, Francja (od 1995)
Rotava, Czechy (od 2006)
Powiat Würzburg (Landkreis Würzburg)
- Siedziba powiatu: Würzburg
Media użyte na tej stronie
.svg)
.svg)
Veitshöchheim in WÜ.svg
|
|
|
|
|
|
|
|
Schloss Veitshöchheim, 13.jpg
Schloss Veitshöchheim, ehemalige Sommerresidenz der Fürstbischöfe von Würzburg in Veitshöchheim bei Würzburg. Später diente das Schloss den Königen von Bayern. Erbaut wurde es von 1680 bis 1682, letzte Bauarbeiten fanden unter Johann Balthasar Neumann im Jahre 1753 statt.
Schloss Veitshöchheim, ehemalige Sommerresidenz der Fürstbischöfe von Würzburg in Veitshöchheim bei Würzburg. Später diente das Schloss den Königen von Bayern. Erbaut wurde es von 1680 bis 1682, letzte Bauarbeiten fanden unter Johann Balthasar Neumann im Jahre 1753 statt.